De jaren negentig waren een ongemakkelijke tijd voor stripboeken op basis van niet-komische eigenschappen, en dat is zacht uitgedrukt. Terwijl entiteiten zoals Marvel en DC een nieuwe stap zetten met verhalen als Verlatingsangst en De dood van Superman, nieuwe stripbedrijven waren druk bezig om het publiek kennis te laten maken met een nieuwe selectie gloednieuwe helden zoals WildC.A.T.S., Spawn, en Heksenzwaard.
Bedrijven als Malibu zaten ergens in het midden en deden hun best om iets te maken van eigenschappen van videogames die niet veel achtergrondverhaal, biografieën van personages of aannemelijkheid hadden. Het resultaat waren stripboekaanpassingen van Street Fighter II en Mortal Kombat, de onbetwiste zwaargewichten van de vechtspelwereld in die periode. Welke franchise kreeg een betere behandeling en welke kreeg een dodelijk ongeval? Het antwoord is misschien minder duidelijk dan je zou denken.
10Street Fighter had populariteit
De eerste helft van de jaren negentig was nog steeds groot in traditionele arcades, en het was niet ongewoon om ze over winkelcentra te zien strooien waar ze zaten te wachten tot kinderen in verse wijken plonden terwijl hun moeders bezig waren met boodschappen doen. Door de mist kwam Street Fighter II , die de wereld letterlijk op zijn kop zette en een geheel eigen popcultuurfenomeen werd.
Toen Malibu Comics de rechten kreeg om de eerste ronde van straatvechter stripboeken, het moet als een thuiswedstrijd hebben geleken. Per slot van rekening was de naamsbekendheid door het dak en gamers waren gehyped om de kennis van de game uit te breiden en zich onder te dompelen in echte verhalen over de World Warriors.
9Mortal Kombat had bekendheid
In bijna alle opzichten, Mortal Kombat was om straatvechter wat Guns N' Roses was voor Poison. De laatste was een gelikte, scherpe en kleurrijke vechttitel die zeer gepolijst was en op de markt werd gebracht via Capcom, een bedrijf dat al het een en ander wist over videogaming.
De eerste was een ruige badboy-concurrent die zichzelf verkocht aan zijn grafische geweld en controverse terwijl geschokte ouders vol afschuw toekeken. Natuurlijk, bloed en ingewanden waren eerder gezien in videogames, maar Mortal Kombat erin geslaagd om het te mainstreamen. De eerste reeks strips kon optimaal profiteren van die controverse.
8Street Fighter had de personages
Men zou kunnen stellen dat straatvechter strips gaven hun respectieve karakters beter weer in vergelijking met Mortal Kombat. Ze hadden tenslotte meer tijd gehad om te resoneren met videogamers die alle speciale moves, combo's en precisie-twee-in-een die het spel te bieden had al onder de knie hadden.
Op dat moment, Straat vechters karakters waren veel toegankelijker voor de gemiddelde gamer, terwijl Mortal Kombat leek meer over het geweld. Als resultaat, straatvechter strips voelden meer open als het ging om karakterontwikkeling.
tona bier nicaragua
7Mortal Kombat had een achtergrondverhaal
Terwijl straatvechter strips vertelden hun verhaal in een post-game setting, Mortal Kombat koos in plaats daarvan voor een proloogverhaal. Volgens de huidige maatstaven voelt het verhaal van hoe de krijgers van de aarde verstrikt raakten in de strijd om het aardrijk, onhandig en dwaas aan, maar het scoorde wel punten voor het proberen.
Eggenberg kasteel Samichlaus
Dit hielp een standaard voorwaarts te zetten met de stripboekaanpassing van Mortal Kombat II. Door een proloogachtige benadering te volgen, Mortal Kombat was in staat om beter rechtstreeks in te spelen op het bronmateriaal van de videogame, in plaats van het verhaal daarna voort te zetten.
6Street Fighter had meer actie
Malibu's straatvechter strips haalden nauwelijks adem tussen de panelen voordat ze naar het volgende gevecht gingen. Vanuit dat perspectief was het zeker om jonge gamers te verleiden die al op een adrenaline-high waren van Street Fighter II manie die zich verschroeiend een weg baande door arcades.
Vrienden spartelden brutaal terwijl vijanden de levende teer uit elkaar sloegen en weigerden adem te halen. Achteraf bekeken hebben alle gevechten de verhaalvertelling en karakterprogressie gedempt, maar het was precies waar fans van vechtgames destijds naar op zoek waren.
5Mortal Kombat had betere kunst
Hoewel er niet veel officieel materiaal was om door te gaan toen straatvechter yl voor het eerst uitkwam, was dat geen excuus voor enkele van de slechte karaktertekeningen en ontwerpen waar de Malibu-strips berucht om waren. In tegenstelling tot, Mortal Kombat strips pochte een aantal spectaculaire kunstwerken, waarvan sommige officieel marketingmateriaal voor de game werden.
Het is moeilijk om iconische panelen te vergeten als Scorpion die Sub-Zero bij de keel grijpt, of Goro die triomfantelijk staat over een verslagen vijand. Het artwork doorstaat de tand des tijds en is net zo goed als alles wat uit de grote stripstudio's kwam.
4Street Fighter nam risico's
Zeg wat je wilt over de straatvechter strips - ze speelden nooit op veilig. Malibu zette de serie na de Street Fighter II videogame die veel open liet als het ging om ruzies tussen personages. Het eerste nummer draaide om Sagats dorst naar wraak tegen Ryu. Om hem naar buiten te lokken, vielen Balrog en Sagat Ken aan en droegen hem naar beneden totdat hij werd verslagen.
De strijd eindigde met Sagat die Ken met een mes hakte en zijn hoofdhuid naar Ryu stuurde, wat zijn dood impliceert. Het verhaal zou verder gaan met de onthulling dat Ken nog leefde, maar kaal was door het scalperen. Capcom was echter niet al te blij met de creatieve richting van Malibu en trok de stekker uit alle toekomstige straatvechter strips, waardoor het verhaal in het ongewisse blijft.
3Mortal Kombat had betere karakterinteracties
Het is moeilijk om de te lezen straatvechter strips zonder te lachen om hoe ondraaglijk slecht de dialoog tussen personages is. Toegegeven, Malibu had in die tijd heel weinig om mee te werken als het ging om hun persoonlijkheden, en tegenwoordig weten we veel meer over wie ze zijn als individuen.
Niettemin, Mortal Kombat wint hier voor een betere karakterdialoog en meer plausibele interacties. Natuurlijk, het is allemaal een beetje hokey, maar het levert een veel beter verhaal op dan straatvechter wist te managen. In combinatie met de tekenstijl kwamen de pagina's tot leven, net als de personages.
tweeStraatvechter had bloed
Het is ironisch dat de straatvechter strips bevatten veel meer geweld en bloed dan zijn concurrerende Mortal Kombat serie , maar dat is de waarheid ervan. In de jaren negentig schrokken mainstream-strips nog steeds terug grafische afbeeldingen van geweld en gore , wat misschien de reden is Mortal Kombat een andere behandeling gekregen.
vliegende hond raast
Het is vreemd om de pagina's van de strips om te slaan zonder ook maar een vlekje bloed te zien. Zelfs de kenmerkende harpoen van Scorpion is volledig bloedeloos wanneer hij hem in de borst van Reptile begraaft in de Mortal Kombat II grappig. straatvechter bracht de brutaliteit, terwijl Mortal Kombat kreeg de PG13-behandeling.
1Mortal Kombat zet een trend
In veel opzichten is de Mortal Kombat strips slaagden er bijna vanaf het begin in om karakterkennis vast te stellen, en dat zou zijn vruchten afwerpen naarmate de serie vorderde. Ja de straatvechter karakters zijn uitgewerkt dankzij het daaropvolgende materiaal in de loop der jaren, maar de franchise is sindsdien afgevallen, waardoor Mortal Kombat als de meest populaire jongen van het blok.
Veel van de personages en hun persoonlijkheden zijn rechtstreeks terug te voeren op de strips, die in veel opzichten het losse materiaal van de videogames (zoals Raiden die de aarde vernietigt) herverbonden ten gunste van iets meer concreets en passends. Modern Mortal Kombat titels zijn verhaalgedreven actiebrillen die fungeren als ontroerende stripboeken. Het heeft misschien veel van zijn succes te danken aan de manier waarop de strip verhalen vertelt.
