Tales of the Abyss was de laatste van Bandai Namco's zo'n RPG's op de PlayStation 2. Hoewel de Nintendo 3DS-poort bij de eerste release zeker succesvol was, overtrof hij de internationale verwachtingen met zoveel dat een bedrijfsvertegenwoordiger beweerde dat hij meerdere keren moest worden afgedrukt om aan de vraag te voldoen. Echter, Afgrond is zoveel meer dan alleen een verrassend succes. Van zijn innovatieve actiegameplay tot zijn eeuwig toepasbare thema's, Afgrond is een van de zeldzame RPG's die met de tijd relevant bleef. Zoals het succes tussen de generaties bewijst, is het niets minder dan een tijdloze klassieker .
De zo'n serie is altijd gericht geweest op politiek en filosofie. Zijn helden hebben zich verzetten tegen onverdraagzaamheid, hebben gedebatteerd over de ethiek van burgerwacht en hebben zelfs de kwestie van individualiteit onderzocht. Afgrond is niet anders, omdat het heel veel over vrije wil gaat. Wat het verhaal zo succesvol maakt, is de hoofdrolspeler. Luke fon Fabre is een van de jongste hoofdrolspelers in de serie, maar schittert in een van de donkerste games. Dit maakt Afgrond zowel een jeugdige energieke wetenschapsfantasie als een angstaanjagende adolescente horror.
Luke's boog is zo sterk omdat hij het spel begint als een echt verschrikkelijk persoon. Als een beschermde rijke jongen is hij brutaal en egoïstisch, onbeschaamd onwetend en klaagt wanneer zijn rijkdom hem geen succes oplevert. Zodra hij ontdekt dat hij de messias is die voorbestemd is om de wereld te redden, wordt hij zo volkomen egocentrisch dat zijn metgezellen hem beginnen te verlaten. Het is een verrassend cynische interpretatie van hoe een uitverkorene eruit zou zien, maar Bandai Namco houdt Luke interessant door hem enkele belangrijke deugden te geven.
schofferhofer hefeweizen grapefruit
Zelfs op zijn slechtst is Luke echt wars van moorden. Hij verdedigt de zwakken, toont barmhartigheid jegens zijn vijanden en zoekt constant naar vreedzame oplossingen waar mogelijk. Deze hints van adel zijn een perfecte voorbode van zijn geleidelijke transformatie in een betere man, en zijn triomfen zijn des te bevredigender omdat de speler zich volledig bewust is van hoe ver hij is gekomen. Het beste van alles is dat zijn groei die van zijn vrienden complimenteert. Afgrond heeft een van de scrappiest afgietsels in de serie, maar het kijken naar Luke's verandering inspireert hen om hetzelfde te doen.
Deze langzaam verenigende helden contrasteren perfect met de schurken van de game. De Zes God-Generaals vertegenwoordigen een afvallige factie van 's werelds leidende religie, en samen zijn ze vastbesloten om deze te veranderen. Hun methoden zijn extreem, maar elk heeft zeer persoonlijke redenen voor hun acties. Als de twee partijen botsen, zijn de onvermijdelijke baasgevechten dus even ideologisch als fysiek. zo'n heeft altijd geprobeerd om complexere schurken te maken dan de gebruikelijke planeet-dodende sadisten van het genre, maar Afgrond deed er alles aan om zijn vijanden te ontwikkelen.
Wat maakt de God-generaals zo interessant, en bij uitbreiding de? hele verhaal , is dat ze niet helemaal ongelijk hebben. In de setting van het spel wordt ieders lot voorspeld door een grootse profetie. Of je nu een uitverkoren held, alleenstaande moeder of seriemoordenaar wordt, hun toekomst is voorbestemd en het is onmogelijk om die te trotseren. Dit heeft ertoe geleid dat de mensheid niet meer voor zichzelf kan denken, maar dat begint te veranderen na de uitvinding van het klonen van mensen. Wanneer ze gedwongen worden te kiezen tussen twee versies van dezelfde persoon, begint de profetie in te storten en kan de vrije wil eindelijk worden bevestigd.
De onvermijdelijke strijd om het potentieel van deze replica's vormt het grootste deel van het verhaal. Degenen die het lot willen uitdagen, vechten met hand en tand om dit zaadje van vrijheid te kweken, terwijl degenen die tevreden zijn met het voorrecht dat het hen geeft, koste wat kost de status-quo afdwingen. Zowel de helden als de God-generaals sluiten zich aan bij de eerstgenoemde, in de overtuiging dat het lot een misbruiktraditie is die vernietigd moet worden, maar nemen heel andere stappen om dat doel te realiseren. Het resultaat is een spel waarin elk personage, van nobele ridders tot verwerpelijke schurken, zich een volledig gerealiseerd persoon voelt met dromen, twijfels en verlangens.
youngs dubbele chocolade stout calorieën
Deze ideeën hebben waarschijnlijk geholpen Afgrond relevant blijven gedurende meerdere consolegeneraties. Hoewel sterke verhalen in hun eigen recht, sommige zo'n games kunnen te ambitieus zijn voor hun eigen bestwil. Titels zoals Vesperia en Xillia 2 hebben aantoonbaar betere concepten, maar niet iedereen kan zich verhouden tot vigilantisme of multiversumtheorie. Er zullen echter altijd jongeren zijn die strijden tegen de grenzen van de samenleving, en dat zorgt ervoor dat Afgrond zal altijd een publiek hebben.
persona 5 nieuwe game plus wat overdraagt
Afgrond 's thema van gebrekkige mensen die samenkomen, echoot door het hele spel heen. Net als zijn broers en zussen is het een realtime actie-RPG, maar de gevechten zijn veel gestroomlijnder. Hoewel dit eenvoudiger ontwerp voor minder variatie tussen personages zorgt, kunnen de innovaties van het spel er ook beter door schijnen.
Nieuw in Afgrond is de Fields of Fonons-monteur. Wanneer een personage een elementaire spreuk uitspreekt, creëert het een magisch veld dat een ander kan gebruiken om hun aanvallen te superchargen. Dit is een fantastisch subtiele manier om samenwerking in de gameplay te verweven en spelers aan te moedigen verschillende partycombinaties uit te proberen om alle geheime bewegingen te vinden die deze velden mogelijk maken. Veel RPG's praten over de kracht van vriendschap zonder het in het spel te demonstreren, maar Afgrond leunt gewoon achterover en laat spelers het zelf ontdekken.
Tales of the Abyss is niet perfect, want geen enkele game is dat. Het is niet de mooiste inzending in de serie en hoewel het een uitstekend einde krijgt, is de laatste act een beetje te lang. Toch zijn er niet veel games waarvan de thema's en personages generaties lang zo relevant kunnen blijven. Het heeft genoeg unieke ideeën om zowel fans van klassieke RPG's aan te spreken als nieuwe spelers die op zoek zijn naar een ander soort fantasie. De hoopvolle toon is de perfecte paletreiniger na alle donkere en cynische verhalen van de afgelopen jaren. Het blijkt dat wanneer men in de afgrond staart, de afgrond terug glimlacht.
