Het historische epos van Christopher Nolan Oppenheimer komt eindelijk in de bioscopen en vertelt het verhaal van J. Robert Oppenheimer, de directeur van het Manhattan Project en vader van de atoombom. Met een met sterren bezaaide cast met onder meer Cillian Murphy in de hoofdrol, is Nolans nieuwe film een van de meest langverwachte films van het jaar.
SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Oppenheimer is niet de eerste historische figuur die centraal staat in de popcultuur . In feite is de natuurkundige door de jaren heen het onderwerp geweest van vele stripverhalen en heeft hij belangrijke verhalen en stijlfiguren in het superheldengenre geïnspireerd. Sommige personages werden geïnspireerd door de atomaire prestaties van Oppenheimer en zelfs bizarre vertolkingen van de wetenschapper zelf hebben het medium ook bevolkt, waardoor de aanstaande kernfysicus een belangrijk onderdeel van de stripgeschiedenis is geworden.
Oppenheimer inspireerde het atoomtijdperk van helden
In veel opzichten is J. Robert Oppenheimer verantwoordelijk voor enkele van de meest populaire personages in de stripgeschiedenis. Meer dan de meeste andere historische figuren leidden de geschiedenisbepalende prestaties van de wetenschapper tot grote belangstelling voor de mogelijke fictieve toepassingen van zijn onderzoek. De effecten van kernenergie en het nieuwe atoomtijdperk werden vooral een integraal onderdeel van de meest baanbrekende superheldenverhalen van de jaren vijftig en zestig. Marvel en DC Comics waren vooral geïnteresseerd in het atoomtijdperk en veel van hun meest populaire superhelden zijn gemaakt door wetenschappelijke ongelukken , waarvan vele het gebruik van atoomenergie inhielden. Deze personages varieerden van helden zoals Spider-Man tot antihelden zoals The Hulk, tot regelrechte schurken zoals de Atomic Skull en de radio-tegenstander van Superman uit de Gouden Eeuw, Atom Man. Als zodanig blijft de aanwezigheid van Oppenheimer zweven rond enkele van de meest memorabele personages uit de populaire cultuur.
The Atomic Age, gecreëerd door Oppenheimer's onderzoek en leiderschap bij het Manhattan Project, was een match made in heaven voor het superheldengenre, dat de potentiële toepassingen ervan onmiddellijk in nieuwe verhalen en personages verwerkte. Radioactieve spinnenbeten en gammabommen vormden de oorsprong van Marvel's grootste personages, terwijl DC het Charlton Comics-personage Captain Atom verwierf als hun symbool van atomaire heldenmoed en gevaar. Het werk van Oppenheimer en de andere wetenschappers van het Manhattan-project vormde een fundamentele inspiratie voor sommigen de beste sciencefiction-superhelden van de strips , vooral heroïsche superwetenschappers zoals Reed Richards en Bruce Banner. Toen de Koude Oorlog echter de vrees begon aan te wakkeren dat de wereld zou eindigen in een nucleaire holocaust, werd de erfenis van Oppenheimer veel gecompliceerder, zowel in de echte wereld als in strips.
Oppenheimer als held... en schurk in strips
Naast het inspireren van verschillende beroemde stripboekpersonages door zijn werk, zijn er bij verschillende gelegenheden versies van J. Robert Oppenheimer zelf in strips verschenen. Deze aanpassingen hebben geleid tot verschillende benaderingen van zijn karakter, ofwel door hem af te schilderen als een gecompliceerde held of als een achterbakse schurk. Het karakter van Doctor Manhattan, die verscheen in Alan Moore's Wachters miniseries is rechtstreeks geïnspireerd door Oppenheimer, ook al noemde de strip hem nooit bij naam. In een van DC's beste verhalen, Wachters portretteert dokter Manhattan als een personage dat ongelooflijke intelligentie, inzicht en atoomkracht heeft bereikt en nu worstelt met zijn unieke en verschrikkelijke rol in de wereld. Doctor Manhattan ontleende zijn naam aan het Manhattan-project en kwam voort uit het filosofische debat dat het latere leven van Oppenheimer domineerde, aangezien beide mannen zich afvragen of ze de redder van de aarde zijn of de vernietiger ervan.
Oppenheimer is ook verschillende keren rechtstreeks in strips verschenen. Atomic Dreams: Het verloren dagboek van J. Robert Oppenheimer door Jonathan Elias en Jazan Wild probeert de psyche van het hoofdpersonage te ontrafelen en schetst een geweldig beeld van het conflict dat hij voelde als gevolg van zijn bijdragen aan het Manhattan Project. Aanvullend, Oppenheimer speelde een hoofdrol in de strip van Jonathan Hickman , De Manhattan-projecten , die hem op een zeer unieke manier portretteerde. Hickman introduceert de kwaadaardige tweelingbroer van Oppenheimer als een middel om de heroïsche en gemene kanten van de wetenschapper te scheiden. Hickman beeldt een gewetensconflict uit, vertegenwoordigd door een innerlijke oorlog tussen de respectievelijke geesten van Robert en Joseph, en onderzoekt het goede en het slechte dat het werk van Oppenheimer in de wereld bracht en de compromissen die hem bepaalden. Uiteindelijk winnen noch de geest van Robert noch Joseph echt, en vernietigen ze zijn lichaam, een huiveringwekkende metafoor voor het mogelijke resultaat van Oppenheimer's prestaties.
Oppenheimer's ingewikkelde weergave in Fallout
Fallout , een biografische strip van Jim Ottaviani, Janine Johnston, Steve Lieber, Vince Locke, Bernie Mireautt en Jeff Parker, vertelt de tragisch waargebeurd verhaal van J. Robert Oppenheimer en zijn nalatenschap. In de strip wordt Oppenheimer afgeschilderd als een goede man die voortdurend de morele implicaties van wat hij heeft gedaan wegduwt. Echter, op vrijwel dezelfde manier waarop superheldenverhalen het atoomtijdperk vierden voordat ze langzaam de verschrikkingen ervan erkenden, Fallout volgt een zeer vergelijkbare boog voor Oppenheimer. Nadat de immigrantenwetenschapper de Verenigde Staten heeft geholpen de Tweede Wereldoorlog te winnen, wordt Oppenheimer geprezen als een held en krijgt hij allerlei onderscheidingen. Terwijl de Koude Oorlog voortduurt, heeft Oppenheimer echter twijfels over de schade die zijn creatie, de atoombom, kan toebrengen aan de mensheid. Als hij zich uitspreekt en zich verzet tegen de ontwikkeling van de krachtigere waterstofbom, schildert zijn oude collega Edmund Teller hem af als een slechterik en communistische sympathisant. Verraden door zijn superieuren en enkele van zijn partners, verloor Oppenheimer zijn veiligheidsmachtiging en moest hij de rest van zijn dagen stilletjes nadenken over zijn acties en prestaties.
Er zijn maar weinig figuren in de geschiedenis die te maken hebben gehad met het soort brede portretten dat J. Robert Oppenheimer heeft. van Nolan Oppenheimer film is nu essentieel om te bekijken omdat het nog een andere stem aan de discussie toevoegt en de semi-beroemde natuurkundige rechtstreeks in de publieke belangstelling plaatst. Gedurende de hele geschiedenis van Oppenheimer in stripboeken is hij zowel als een held als een slechterik geschilderd en zijn prestaties hebben zowel de Gouden en Zilveren Eeuw van superhelden als de meer ontnuchterende verhalen van de Brons en Moderne Tijd geïnformeerd. Hij was een tragische, briljante man, wiens prestaties net zo vaak tegen hem werden gebruikt als geprezen. Strips zoals Fallout herinner het publiek eraan dat Oppenheimer een gecompliceerde man was, noch een slechte schurk, noch een onberispelijke superheld. Bij zijn vrijlating, Oppenheimer zal ongetwijfeld discussies doen oplaaien over de vraag of Oppenheimer de wereld redde, veroordeelde of misschien een beetje van beide deed.
