Mary Poppins heeft een hele reeks toetsstenen voor de popcultuur opgeleverd die bijna te veel zijn om te tellen. Sinds Disney's aanpassing op het grote scherm in 1964 is er echter één populaire discussie geweest die nooit is afgenomen. In feite is het de laatste jaren alleen maar versterkt. We hebben het over de cockeyed-cockney-accenten, een dialect dat is afgeleid van de arbeidersklasse in Oost-Londen en het iconisch klinkende rijmende jargon.
Na het langverwachte vervolg van de film, Mary Poppins keert terug , is het tijd om het debat weg te vagen en te beslissen welke Hollywood-legende - de tijdloze Dick Van Dyke of de man met de gouden toets, Lin-Manuel Miranda - ons het slechtste heeft geschonken Mary Poppins accent.
Dick Van Dyke in Mary Poppins
Dick Van Dyke's Trouw met Poppins prestaties is een zilveren scherm schat. De beminnelijke charme die hij aan de rol bracht, is wat deze iconische uitvoering verstevigde, ondanks het vreselijke accent. Lang aangekondigd als een van de grootste- slechtste uitvoeringen van een Engels accent, of welk accent dan ook, de aantrekkingskracht van Van Dyke leed er niet onder. Zijn bijna doofus-achtige persona paste comfortabel bij de stem die hij Bert gaf, zij het soms met een hamvus. Wat vooral het vreselijke opheft, is om het samen met Julie Andrews te horen. Maar dat kan ook in zijn voordeel zijn geweest. De klassiek geschoolde acteurs in Mary Poppins liep in schril contrast met het cockney-geluid - hoe erg ook.
Wanneer Dick Van Dyke probeert om het bruisen van Julie Andrews als Mary Poppins op het scherm bij te houden, stort hij zich erin, hoofd eerst, faux-cockney-toon en zo. Het is de uitbundigheid van zijn levering op het scherm die hem helpt beschermen tegen zijn zwakste schakel - de onhandige continentale versie van zijn cockney-accent. Maar het is bijna onmogelijk om je de rol voor te stellen die door iemand anders wordt gespeeld, op een andere manier. Dat is wat zijn verschrikkelijk-geweldige cockney zo duurzaam maakt. Het is geliefd omdat het zo slecht is. Met de geschiedenis aan zijn zijde is het moeilijk om deze zittende van het dak te slaan. Tot 2018 dus...
Lin-Manuel Miranda in Mary Poppins Returns
Lin-Manuel Miranda's Mary Poppins keert terug accent is het soort vreselijke dat een lepel vol oordopjes het geluid niet kan temperen. Het is gewoon ronduit slecht. Het soort slecht dat vragende blikken op de gezichten van zowel kinderen als volwassenen tovert. Als het accent van Dick Van Dyke vreselijk was, wat de held van? Hamilton geleverd in 2018 was impeachable. Dat is zo bizar, aangezien hij zo onmiskenbaar getalenteerd is dat hij een overvol aquarium zou kunnen vermaken.
In feite, Lin-Manuel Miranda's Mary Poppins accent is storend voor de film. Vanwege het ongelukkige gebrek aan charme die hij niet kon opbrengen, in tegenstelling tot Dick Van Dyke die het moeiteloos deed lijken, is Lin-Manuel Miranda's slechte Trouw met Poppins keert terug accent had niets om achter te verbergen. Het werd nog erger toen hij voortdurend werd gekoppeld aan de geweldige Emily Blunt. Hij werkte zo hard aan het personage en je kon zien en horen de moeite, maar het voelde soms geforceerd, onhandig en ongemakkelijk.
Dus, alleen omdat het geluid ervan iets afschuwelijks is , Lin-Manuel Miranda's accent is erger, en dat is de diagnose .
