Harry Potter fans kennen de tovenaarswereld van binnen en van buiten, van het eerste tot het laatste woord. Potterheads over de hele wereld gebruiken in hun dagelijks leven regelmatig terminologie uit de bestverkochte boekenreeks aller tijden, die in meer dan 60 talen is vertaald. Naast de gedenkwaardige personages en wezens, behoren de huizen van Zweinstein, Zwerkbalregels en spreuken tot de meest populaire elementen van auteur J.K. Rowlings creatie. Maar ze creëerde het niet, zoals magie, uit het niets. Rowling was in staat om de tovenaarswereld zo naadloos samen te voegen met behulp van één taal in het bijzonder: Latijn.
Latijn wordt als een dode taal beschouwd, wat betekent dat het niet langer in het dagelijks gebruik wordt gebruikt door moedertaalsprekers. Maar de klassieke taal van het oude Rome is de basis voor veel van de zinsstructuren en woordenschatwoorden die we in moderne communicatie gebruiken, en het blijft de literatuur in grote mate beïnvloeden. In het geval van Harry Potter , het diende als inspiratie en een bron voor Rowling, die haar wereldopbouw probeerde te verenigen door veel van de mensen en plaatsnamen, en vooral de toverspreuken, in het Latijn te rooten.
Sommige van de beroemdste inwoners van Zweinstein hebben Latijnse namen. Severus Sneep, bijvoorbeeld, is notoir ernstig. Iedereen die wist dat Lupos wolf betekent voordat hij las Harry Potter en de gevangene van Azkaban had die plotwending kunnen zien aankomen. Harry Potter overlevering is bezaaid met Latijnse verwijzingen op meer pagina's dan niet, maar nergens is het zo consequent goed uitgevoerd dan in de praktijk van het spellen. Van A tot Z lijkt de magie van de Tovenaarswereld zo echt vanwege Rowlings interesse in etymologie.
'Accio' betekent letterlijk 'ik roep'. 'Lumos' is afgeleid van 'lumen' , ' die we nog steeds gebruiken om licht te kwantificeren. 'Nox' is 'nacht, en ' ik martel ' is 'marteling'. Zelfs enkele van de langere spreuken vertellen nog steeds wat ze doen, woord voor woord. 'Expelliarmus' vertaalt naar 'ik verban je wapens.' 'Priori Incantatem' onthult de voorafgaande bezwering.
Rowling was slim om op één enkel punt van oorsprong te vertrouwen voor haar spreuken. Het maakt niet alleen Harry Potter 's magie lijkt alsof het deel uitmaakt van een echte cultuur, het mysterieuze geluid van de woorden zelf geeft die cultuur een gevoel van verleden. Om Zweinstein het gevoel te geven dat het echt bestaat, en al duizend jaar bestaat, moest de auteur zo'n cultuur vestigen, rijk aan mythologie, traditie en een gedeelde taal die door de eeuwen heen lijkt te zijn geëvolueerd.
Ze koos niet per ongeluk voor Latijn. In een toespraak uit 2008 citeerde Rowling Seneca de Jongere, wiens oude Romeinse filosofie over leven en geluk zijn tijd vooruit was, duidelijk de Harry Potter boeken en het wereldbeeld van de auteur. Hoewel de uitgestorven taal tot in de jaren tachtig algemeen op Britse scholen werd onderwezen, heeft Rowling het nooit bestudeerd, en de manier waarop ze uit het Latijn proeft, is creatiever dan academisch. Maar ook daar is ze in goed gezelschap. Latijn is lange tijd de favoriete taal van magie geweest, in ieder geval sinds de middeleeuwen. Het is de taal van alchemie en necromantie; beide soorten magie spelen een belangrijke rol in de Harry Potter franchisenemer.
Individuele titels verschillen in de details, en schrijvers (inclusief Rowling) doen er alles aan om hun eigen draai aan het materiaal te geven. Veel werken van fantasieliteratuur zijn echter gebaseerd op bepaalde archetypen. Heksen en tovenaars, elven en feeën, griffioenen en draken, betoverde bekers en vervloekte amuletten - veel van deze kenmerken van het genre zijn terug te voeren op de legendes en talen van weleer. Tolkien componeerde beroemd zijn eigen talen voor zijn Middle Earth-verhalen, en Latijn was een van de ingrediënten die in dat recept gingen. Terwijl J.K. Rowling ging niet zo ver in het schrijven Harry Potter , gebruikte ze de taal van magie tot succesvolle doeleinden. Latijn is misschien dood, maar zinnen als 'Wingardium Leviosa' en 'Expecto Patronum' maken nu deel uit van de dagelijkse conversatie.
