Tegenwoordig is het niet ongebruikelijk dat er lange tijdsintervallen zijn tussen seizoenen van anime. Er was bijvoorbeeld een kloof van vier jaar tussen de respectieve eerste en tweede seizoenen van Aanval op Titan en One-Punch Man, maar het duurde maar vijf jaar om er drie te krijgen Ijzeren man films van Marvel Studios. Hoewel de redenen voor Aanval op titanen vier jaar zijn heel anders dan One-Punch Man's, het zijn geenszins uitzonderlijke gevallen in de wereld van anime. Laten we eens kijken naar een paar redenen waarom sommige anime er zo lang over doen om nog een seizoen te krijgen.
Plannen is niet zo eenvoudig als je zou denken
Tijdens een Zwaardkunst online panel op Anime Expo 2014, de auteur van beide Zwaardkunst online en Accel World , Reki Kawahara, werd gevraagd naar toekomstige anime-plannen voor Accel World , die in 2012 door Sunrise werd aangepast tot een redelijk populaire anime, wat betekent dat het logisch was om aan te nemen dat het een tweede seizoen zou krijgen.
Reactie van Kawahara was zowel grappig als pragmatisch -- het blijkt dat Accel World's productiestudio was ook verantwoordelijk voor de razend populaire idoolserie Hou van het leven! , waar ze (en waarschijnlijk nog steeds) volledig mee bezig waren, waardoor er geen tijd voor was Accel Wereld. Helaas was een studiowisseling ook moeilijk vanwege de drukke schema's van andere studio's. Een van de belangrijkste animators in Zwaardkunst online, Yuu Aoki deelde onlangs zijn ervaringen met animatieproductie op de voicechat-app Clubhouse, en zijn verhaal sluit aan bij dat van Kawahara. Zijn toespraak wordt gedetailleerd beschreven in deze Twitter-thread .
achterland bastaard abv
Aoki merkte op dat aangezien de meeste animatiestudio's bezig zijn met projecten, het meestal minstens twee jaar duurt om een anime-project van tevoren te plannen. Als een seizoen 2 onmiddellijk wordt aangekondigd na het einde van seizoen 1, betekent dit dat het al lang geleden gepland was. Anders moet de productie minstens twee jaar wachten voordat hetzelfde personeel terugkeert en seizoen 2 produceert.
Regisseur Hiroshi Nishikiori, wiens werk oa Een zekere magische index , die ook lange pauzes had tussen de seizoenen, sloot aan bij Aoki's gesprek en wijst erop dat, om hetzelfde personeel in alle seizoenen te hebben, de productie zal moeten wachten tot ieders schema past. Dit wordt moeilijker naarmate ze langer wachten, omdat veel animators berucht belachelijke uren maken, wat betekent dat hun schema's erg snel vol raken. Als hetzelfde personeel niet in staat is om terug te keren voor seizoen 2, zoals het geval was voor One-Punch Man Seizoen 2, de resultaat kan behoorlijk teleurstellend zijn .
Planning is vooral problematisch voor originele anime die niet de invloed van een populair bronmateriaal hebben. Aangezien originele anime niet gegarandeerd zal slagen, zijn productiecommissies slechts bereid om een of twee seizoenen aan middelen te geven en zullen ze zich niet committeren aan het produceren van meer afleveringen, tenzij Blu-rays en merchandise erg goed verkopen. Sommige originele anime, zoals 2019's Sterren uitlijnen kreeg zelfs een van de vooraf geplande seizoenen te kort vanwege een gebrek aan budget, wat leidde tot een groot cliffhanger-einde. Dan is er altijd nog de kwestie van de anime die de voortgang van het bronmateriaal inhaalt. De populariteit van shows zoals Aanval op Titan en Mijn Held Academia bewijst dat het publiek bereid is om wat langer te wachten op hoogwaardige producties.
Problemen met het productiecomité kunnen vertragingen veroorzaken
Planning brengt ook het probleem met de verdienstructuur naar voren bij anime-studio's. Anime-productiecommissies zoeken meestal naar sponsors om de productie te financieren voordat een show ooit wordt geproduceerd. Deze sponsors kunnen onder meer tv-stations, uitgevers en speelgoed- en figuurmakers zijn. De sponsors verwachten rendement voor hun investering, meestal door de verkoop van merchandise, dvd's, Blu-rays, licentieovereenkomsten en gerelateerd bronmateriaal.
Sam Smith Taddy Porter
Zelfs als een anime veel aandacht en bijval van het publiek krijgt, als de verkoop van gerelateerde merchandise niet op peil is, zal de anime volgens de normen van de productiecommissie nog steeds niet als een succes worden beschouwd. Deze mislukte producties zullen waarschijnlijk geen tijdig tweede seizoen krijgen, of helemaal niet. Overzeese investeerders zoals Netflix en Crunchyroll zouden deze situatie kunnen veranderen, maar voorlopig bepaalt de traditionele winststructuur nog steeds welke anime wordt geproduceerd.
De menselijke kosten van anime-productie
Het is altijd belangrijk om te onthouden dat animatie een zeer arbeidsintensieve industrie is, en Japan produceert nog steeds de meeste anime via handgetekende animatie -- en elk frame met de hand tekenen vereist een veel van tijd en moeite. Hoewel Japan nu veel van de kleine tussenanimaties (zoals in, wat de kaders tussen sneden vult) uitbesteedt aan landen met lagere arbeidskosten, zijn de lonen die animators verdienen in verhouding tot de hoeveelheid werk die ze produceren extreem onevenwichtig.
Volgens de laatste statistieken Het huidige minimumloon per uur in Japan ligt rond de 902 gemiddeld (~). Tussenliggende animators verdienen ongeveer ￥ 200 (~ $ 2) per pagina, en een pagina duurt meestal ongeveer een uur om te voltooien, wat betekent dat deze animators geen leefbaar loon kunnen verdienen, hoe hard ze ook werken. Zelfs een belangrijke animator voor de enorm populaire Demonen doder verdient alleen ￥4.000 per snede .
vliegende hond dubbele hond ipa
Het probleem heeft deels te maken met hoe anime-studio's winst maken. Volgens Japanse Ministerie van Economie, Handel en Industrie , behouden de meeste animatiestudio's de rechten voor secundair gebruik van hun producten niet, dat wil zeggen merchandising- en licentierechten (zie bovenstaande grafiek, lichtgeel betekent 0% gebruiksrechten). Dat meldt de Association of Japanese Animations (AJA) dat in 2019 de marktomvang van Japanse animatie in brede zin, inclusief secundair gebruik zoals merchandising en licenties, ￥ 1,27 biljoen ($ 24 miljard) is, terwijl in engere zin de inkomsten van animatieproductiebedrijven ￥ 300 miljard (2,88 miljard dollar) bedragen ). Dit betekent dat 90% van de inkomsten van de anime-industrie niet naar de productiebedrijven gaat.
Toch is de hoeveelheid geld die de animators krijgen verschrikkelijk in vergelijking met een gemiddelde werknemer in een miljardenindustrie. Meer animators schakelen tegenwoordig over op parttime werken omdat ze daardoor onderbetaald worden. Dit probleem houdt verband met het eerste punt van de planning en leidt er ook toe dat er minder middelen over zijn voor de productie om plannen te maken voor de tweede seizoenen. Als productiebedrijven hun animators blijven overbelasten en te weinig betalen, zullen minder talenten bereid zijn om in de industrie te komen of te blijven en zal het probleem van langdurige pauzes tussen seizoenen alleen maar toenemen.
