Kerkers en Draken Vroeger verschenen er elk jaar meer dan een dozijn nieuwe romans. Maar hoewel het nog steeds fictie heeft gepubliceerd, voelt het weinige dat overblijft als de afnemende overblijfselen van een ooit geweldig tijdperk.Tussen 2016 en 2020 slechts drie officiële three D&D romans werden gepubliceerd: Tijdloos , Grenzeloos en meedogenloos , allemaal geschreven door de productieve R.A. Salvatore. Met uitzondering van die bijzondere serie, lijkt het erop dat Wizards of the Coast zijn eetlust heeft verloren voor romans die bij zijn meest populaire product horen.
Dit alles komt op een moment dat alle aspecten van het spel op hun hoogtepunt zouden moeten zijn -- D&D heeft het hoogste punt ooit bereikt en slaat het uit het park met zijn Vijfde editie en het benaderen van mainstream populariteit met het succes van populaire echte speelseries zoals Belangrijke rol en De avonturenzone .
Dit roept natuurlijk een interessante vraag op: heeft het spel begeleidende romans nodig? D&D gaat over de verhalen die spelers met hun vrienden weven in plaats van vast te houden aan gevestigde kennis. Veel Dungeon Masters schuwen de setting van de Forgotten Realms volledig en kiezen ervoor om hun eigen fantasiewerelden te creëren als achtergrond voor hun games. Kerkers en Draken is zo'n ander beest dan andere games dat meer gebruik zou kunnen maken van begeleidende stukken die hun werelden invullen.
Als Kerkers en Draken romans geven invulling aan een wereld die niet belangrijk is voor spelers, wat voor nut hebben ze? Het antwoord ligt in een van de belangrijkste maar meest uitdagende aspecten van het spel: verhalen vertellen. Zoals elke tafel-RPG Kerkers en Draken kan ongelooflijke verhalen creëren, ongelooflijke verhalen weven terwijl Dungeon Master en spelers samenwerken. Maar die verhalen gebeuren niet automatisch; ze zijn het resultaat van spelers die bereid zijn om diepe en multidimensionale personages te spelen. De Spelershandboek is hier niet verwaand, aangezien geen van de meer dan 300 pagina's aan spelers uitlegt dat ze prioriteiten zouden moeten hebben die verder gaan dan het doden van monsters en het vergaren van rijkdom.
In tegenstelling tot veel andere systemen, D&D houdt zich voornamelijk bezig met mechanische crunch. Het denkt na over hoe de kern van getallen en krachten in evenwicht kan worden gebracht zonder zich zorgen te maken over hoe die vaardigheden kunnen worden gebruikt om verhalen te vertellen. Dit kan leiden tot games waarbij spelersdoen wat ze is geleerd. Ze denken aan de volgende zoektocht, de volgende kerker en de volgende stapel buit. D&D is een uitstekend systeem voor het simuleren van fantastische gevechten, maar het veronderstelt dat spelers al weten hoe ze een dynamisch personage moeten spelen waarvan de doelen even complex zijn.
D&D romans bieden Wizards of the Coast een kans om spelers te leren hoe ze moeten knutselencomplexe karakters. Drizzt Do'Urden was de ster van veel van R.A. Salvatore's meest populaire romans en is misschien wel het meest bekende officiële personage uit de franchise. Personages zoals Drizzt kunnen als model dienen voor spelers die de verhalen lezen waarin ze verschijnen, waardoor ze begrijpen wat het betekent om een complex personage te spelen.
Inspiratie halen uit andere media is natuurlijk niets nieuws. Zelfs Drizzt zelf werd geïnspireerd door Aragorn van Lord of the Rings . Kerkers en Draken romans laten Wizards of the Coast eenvoudigweg inspiratie in eigen handen nemen. Zelfs als romans een te grote verplichting zijn, is het vermeldenswaard Magie: The Gathering publiceert momenteel zijn begeleidende inhoud als online verhalen op de officiële Wizards of the Coast-website. Hierdoor kunnen fans van het spel van het verhaal genieten terwijl er slechts een kleine initiële investering van Wizards nodig is. Een vergelijkbare aanpak voor D&D zou wonderen kunnen verrichten en Wizards of the Coast laten terugkeren naar de wereld van begeleidende fictie waarin het ooit floreerde.
