De Yu-Gi-Oh! franchise is voor velen nostalgisch. Maar hoewel het oorspronkelijke uitgangspunt eenvoudig was, zijn de zaken veel gecompliceerder geworden. Voor veteranen die alleen het originele kaartspel hebben gespeeld of voor nieuwe spelers die willen beginnen, kan de hoeveelheid nieuwe informatie overweldigend zijn.
Het spel volledig uitleggen is een moeilijke taak waarvoor duizenden woorden nodig zijn, maar er is wat basisinformatie die het spel zo toegankelijk mogelijk maakt. Dit is wat nieuwkomers moeten weten om te beginnen met hun Yu-Gi-Oh! reis op het goede spoor.
Om te beginnen is het het beste om te bespreken wat er niet is veranderd aan het spel. Beide spelers beginnen met 8000 levenspunten en vijf kaarten, en aan het begin van elke beurt (verwacht voor de eerste) trekken spelers één kaart van hun stapel. Elke speler mag één normale oproep doen om een monster op te roepen met een rangorde van vier of minder.
Er zijn vijf Normale Monster-zones, elk met een overeenkomstige Spell/Trap-zone waar dit Monster kan worden geplaatst. Er is geen limiet aan Spell- of Trap-kaarten die in een beurt worden gebruikt, maar er moet een vrije Spell/Trap-zone zijn om ze te plaatsen. Spreuken kunnen worden geactiveerd zodra ze op het veld worden geplaatst, maar vallen moeten met de afbeelding naar beneden worden geplaatst en kunnen pas in de volgende beurt worden geactiveerd. Maak je geen zorgen over verwarrende kaarten, aangezien elk type een kleurcode heeft. Alle monsterkaarten zijn bruin, spreuken zijn groen en vallen zijn paars.
dikke band abv
Na het spelen van de gewenste kaarten kunnen spelers ervoor kiezen om tegen hun tegenstander te vechten (behalve tijdens de eerste beurt) of om te passen. Monsters hebben twee gevechtsstatistieken, aanval en verdediging, maar slechts één is relevant tijdens een bepaald gevecht. Als een monster in de strijd in verdedigingspositie is, zal de strijd alleen rekening houden met zijn verdediging, en hetzelfde geldt voor monsters in aanvalspositie. Als het aanvallende Monster een hogere aanval heeft dan de aanval of verdediging van het andere Monster, vernietigt het dat monster. Spelers lopen schade op wanneer een monster in de aanvalspositie sterft of wanneer ze geen monsters hebben en direct worden aangevallen. Het spel eindigt wanneer de levenspunten van een speler tot nul zijn gedaald.
Hoewel deze regels eenvoudig genoeg zijn om te begrijpen, komen de belangrijkste complicaties van de meer geavanceerde concepten van het spel. Kaarteffecten zijn een goed voorbeeld. De meeste moderne monsters hebben unieke effecten, die variëren van het verwijderen van kaarten van de tegenstander uit het veld tot het oproepen van andere monsters. Terwijl sommige Monsters hun summoner toestaan om ze naar keuze te activeren, activeren velen ze zelf.
Summoning wordt steeds ingewikkelder, aangezien spelers naast de enkele Normal Summon onbeperkte Special Summons mogen hebben. Er zijn veel soorten speciale dagvaardingen, met als meest elementaire een monster dat erdoor wordt opgeroepen of een kaarteffect van een ander monster. Er zijn echter zes unieke vormen van speciale dagvaarding die elk toegang geven tot extreem krachtige monsters.
Methoden zoals Fusion en Ritual Summoning vereisen een spreukkaart en specifieke monsters om op te roepen. Synchro Summoning wordt gedaan door de rangen van Monsters toe te voegen om de rang van het gewenste Synchro Monster te evenaren. XYZ Summoning is vergelijkbaar met Synchro, maar gebruikt monsters van gelijke rang. Met Pendulum Summoning kunnen spelers Pendulum-monsters oproepen die tussen de schalen vallen die spelers hebben neergezet. Link Summoning vereist alleen monsters die op het Link Monster staan vermeld, maar extra Links kunnen niet worden opgeroepen naar een zone waar een Link Monster niet naar verwijst. Hoe overweldigend het ook klinkt, de meeste decks kunnen maar één of twee oproepmethoden gebruiken, dus nieuwe spelers hoeven zich geen zorgen te maken dat ze allemaal tegelijk moeten jongleren.
De beste manier om door deze complicaties te navigeren, is door gewoon kaarten te lezen. Elk heeft alle details met betrekking tot de effecten en classificatie in zijn beschrijving. Monsterkaarten hebben hun attributen, type, rang, oproepingsvereisten en effecten vermeld, waardoor deze essentiële kennis direct beschikbaar is. Zelfs bij de Yu-Gi-Oh! Championship Series, het hoogste niveau van competitief spel, zie je vaak spelers kaarten lezen om absoluut zeker te zijn van hun effect op het spel.
Voordat spelers het spel kunnen spelen, moeten ze hun kaartspel bouwen. Een kaartspel is beperkt tot 60 kaarten, met een minimum van 40, en kan een willekeurig aantal monsters, vallen en spreuken bevatten om dat aantal te maken. Tijdens best of threes in toernooien kunnen kaarten in het hoofddeck worden verwisseld met die in een side-deck van 15 kaarten om zich aan te passen aan de strategieën van de tegenstander. Naast je hoofd- en zijdek is het extra dek, waar Fusion, Synchro, Pendulum, Link en XYZ Monsters worden geplaatst. Dit heeft een limiet van 15 kaarten. Het is belangrijk op te merken dat je beperkt bent tot drie exemplaren van een bepaalde kaart in een kaartspel.
Hoewel er niet één manier is om te bouwen, is het beste advies om een archetype te vinden waarin je geïnteresseerd bent en te onderzoeken welke kaarten je normaal gesproken nodig hebt. Er zijn verschillende websites en YouTube-kanalen die de meeste deck-archetypen opsplitsen en zelfs aanbevelingen voor beginners bieden. Zodra spelers hun startdeck hebben, kunnen ze uitzoeken welke kaarten ze leuk vinden en zelfs nieuwe kaarten vinden om toe te voegen.
steen ipa calorieën
Dit krast alleen het oppervlak van Yu-Gi-Oh! als geheel, dat, hoe intimiderend en gecompliceerd het ook mag lijken, veel gemakkelijker wordt met zelfs maar het minste beetje ervaring. Hoewel niemand van de ene op de andere dag een expert zal worden, heeft de game zoveel te bieden dat het zelfs voor de meest casual spelers leuk is. Het aantal archetypen, ruimte voor experiment en unieke speelstijlen Yu-Gi-Oh! toestaat, maakt het een echt speciale ervaring die het overwinnen van de steile leercurve zeker de moeite waard maakt.
