Anime-fans weten dat het soms behoorlijk wat tijd kost om een serie te vinden. Fans zijn bereid de meeste anime een tweede kans te geven, vooral wanneer een show een enorm potentieel lijkt te hebben. Dus terwijl sommige series als hete aardappelen vallen na een verschrikkelijke pilot, krijgen andere het voordeel van de twijfel.
De ervaring heeft geleerd dat een meer geduldige benadering van het waarderen van anime gerechtvaardigd is. Keer op keer worden series die onopvallend beginnen, uiteindelijk onvergetelijk en worden die verlaagde verwachtingen overrompeld.
10Gouden tijd lijkt vaag totdat een verbluffende draai aan het licht komt
Gouden Tijd was zijn eigen ergste vijand. Onder de verdeeldheid zaaiende leiding van Chiaki Kon, de serie had last van tonale problemen , flauw karakterontwerp en de sfeer van een hersenloze romcom. De eerste paar afleveringen voelen meestal vapid, een mislukte poging om de universiteitservaring vast te leggen.
Maar na een paar afleveringen leert het publiek dat er een reden is waarom de hoofdpersoon, Banri, een oppervlakkige Gary Stew lijkt - Banri lijdt aan traumatisch hersenletsel en geheugenverlies. Hij heeft geen idee wie hij is en doet zijn best om gewoon weer een persoon te worden. Plots vallen alle waanideeën van een gouden ideaal universiteitsleven uiteen. Plots is deze show uniek.
9Gosick lijkt een formule-achtige loli-detectiveshow te zijn
In de bekwame handen van Studio Bones, zelfs anime die geen samenhang of een geweldig verhaal heeft tenminste kijken is goed. Hoe mooi het ook was, Gosick begon het leven op de verkeerde voet. Met een gothic lolita-detective en een gormless buitenstaander die haar persoonlijke ruimte binnendringt, leunde de show vanaf het begin hard op gevestigde tropen. Het leek waarschijnlijk een episodische, mysterie-van-de-week-serie te worden met oppervlakkige karakters. Maar Studio Bones mag nooit worden onderschat. Halverwege, Gosick ontwikkelt zich tot een echt suggestief, memorabel stukje storytelling.
8Prinses Tutu lijkt twee tot de duisternis invalt
Het is moeilijk aan te bevelen Prinses Tutu aan vrienden, en dat is echt jammer. De serie was Madoka voordat Madoka bestond, een shojo-hoogtepunt dat echt elke verwachting ondermijnde. Prinses Tutu is ook een van de meest meta-anime ooit gemaakt. Het verbeeldt niet alleen een sprookje, maar een wereld voorbij het sprookje, geregisseerd door een verontrustende poppenspeler die alle personages opsluit in een duister volksverhaal.
voodoo donut bacon maple ale
Toch ontkom je er niet aan dat Prinses Tutu ziet eruit als een ballerina-anime gemaakt voor vijfjarigen. De karakterontwerpen zijn uniek, maar zullen bepaalde kijkers zeker afschrikken. Voeg daarbij die gedateerde animatie en een kattenleraar die zijn leerlingen seksueel lastigvalt, en het is geen wonder dat niet iedereen Tutu de aandacht die het verdient.
7In het begin vertrouwt Toradora op onsmakelijke romantische tropen
Toradora wordt vaak genoemd als een van de beste romantische anime aller tijden, maar nieuwkomers die de show met dat in gedachten bekijken, kunnen zich verbijsterd voelen. hoewel Toradora Taiga, uitgezonden in 2008, voelt als het soort beledigende, onbeschofte heldin dat in de jaren negentig populair was. Haar geweld is eerder frustrerend dan komisch.
Het schrijven verbetert echter naarmate het verhaal vordert, en na een eerste moeilijke periode worden de personages - en Taiga in het bijzonder - complexe, veelzijdige mensen. Aan het eind, Toradora doet zijn reputatie eer aan, en de misstappen maken de groei des te zoeter.
6Phantom Blood is niemands favoriete boog uit JoJo's Bizarre Adventure
JoJo's Bizarre Avontuur fans zijn verrukkelijk hondsdol, en de franchise heeft zijn plaats als moderne klassieker meer dan verdiend, een opvallende verschijning die het woord 'bizar' eer aan doet. Desondanks heeft het eerste revivalseizoen niet iedereen voor zich gewonnen.
Hoewel de meeste fans continu kunnen discussiëren over welke boog het beste is, noemen maar weinigen Phantom Blood als favoriet. Complicerende zaken, wanneer? JoJo uitgezonden in 2012, niets anders daar was in de verste verte. Die retro kaaklijnen, belachelijke wimpers, het paars-gecentreerde kleurenschema, macho vampiers - het voelde allemaal als te veel. Dat kan nog steeds zo zijn, maar JoJo te veel zijn is precies wat fans er tegenwoordig zo leuk aan vinden.
5Shinsekai Yori dwaalt door een post-apocalyptische wereld
Soms verontrustend en introspectief, Shinsekai Yori slaat in eerste instantie de plank mis. De eerste aflevering is een beetje verwarrend, en de setting en omstandigheden waarin de personages zich bevinden, is niet duidelijk. Waar is deze plek, waarom zijn de kinderen paranormaal begaafd, en waarom zou het iemand iets kunnen schelen? Dingen slepen zich een aantal afleveringen voort in een waas, maar Uit de nieuwe wereld heeft veel te zeggen over de mensheid en de toekomst. Na ongeveer vijf afleveringen ontwikkelt het zich tot een onvergetelijke, unieke kijkervaring.
4Madoka verbergt zijn hand in het begin
Madoka is nu zo'n onaantastbare klassieker dat het moeilijk voor te stellen is dat er ooit een tijd was dat dat niet het geval was. De eerste paar afleveringen van Madoka voelde een beetje alledaags aan, alsof er mooie beelden waren verspild aan een al te bekend magisch meisjesplot.
Er is een draad van duisternis onder de oppervlakte, maar zonder de animatie van SHAFT is het waarschijnlijk dat mensen de show al vroeg zouden hebben afgewezen. Aflevering drie verandert het spel volledig . Achteraf gezien, Madoka heeft wel een sterke start -- het lokt het publiek een vals gevoel van kalmte in, en zet alle bekende vertelblokken op zodat ze op spectaculaire wijze kunnen worden omvergeworpen.
man beer varken bier
3Steins;Gate heeft een langzaam en pretentieus begin
Steins;Gate probeert zo hard om slim te zijn. De eerste afleveringen zijn raspend, een saaie grijs gewassen harem over een 'geniale' jonge man en de vrouwen die zich om hem heen verzamelen . 'Slimme' verwijzingen naar sciencefiction en frequente mislukte pogingen om Rintaro een eigenzinnig gevoel te geven, trokken alleen de meest gevoelige kijkers het hof.
Gelukkig vindt de show uiteindelijk zijn houvast en een echt gevoel van doel. Terwijl Steins;Gate is nooit zo slim als het zich voordoet, het is vreemd, suggestief en soms attent. Alle slimmigheden van de wereld betekenen niets als het verhaal niet meeslepend is. Aan het eind, Stenen; Poort groeit een hart.
tweeFullmetal Alchemist: Brotherhood begint met een saaie Filler-aflevering
Meer dan een paar FMA fans waren aanvankelijk teleurgesteld in Broederschap . Vooral aflevering één, 'Fullmetal Alchemist', was twijfelachtig. Schijnbaar in een poging om loopvlakvernieuwing te voorkomen exact dezelfde grond als de eerste serie , Broederschap begint met een ondermaatse filler-aflevering die zich afspeelt in de hoofdstad, waarbij alle personages in een zinloos plot over een malafide alchemist worden gegooid. Gelukkig vindt de show snel zijn ritme, hoewel vroege afleveringen gehaast aanvoelen. Broederschap, tegen het einde, is een aanpassing die de geniale manga van Arakawa waardig is.
1Fate/Zero's eerste aflevering is een pijnlijke infodump
Wanneer Lot nul hit-schermen, de voorstanders deden alsof de show de tweede komst was. Buitenstaanders, die graag wilden zien waar de ophef over ging, drukten opgewonden op play - alleen om te worden getrakteerd op de meest ingewikkelde en saaie informatiedump die de anime-geschiedenis kent. Aflevering één is meer dan 40 minuten lang, pijnlijk traag en diep ingewikkeld. De Heilige Graal Oorlog wordt geïntroduceerd, en dat geldt ook voor een handvol personages, maar het publiek vraagt zich af waarom het er toe doet. Gelukkig animeerde Ufotable zelfs de meest saaie scènes tot in de perfectie, en kijkers die wilden blijven kijken begrepen al snel de hype.
