Voordat Dwayne Johnson werd een van de weinige overgebleven filmsterren, zijn charisma maakte hem tot een topspeler in het professionele worstelen tijdens een van zijn financieel meest succesvolle tijdperken. Hoewel het niet altijd op het grote scherm is vertaald, is de winnende persoonlijkheid van Johnson een belangrijke reden waarom hij in zijn tweede carrière net zo'n succes is geworden als in zijn eerste.
De critici van Johnson schrijven hem af als functioneel zichzelf spelend in de meeste rollen. Daar zit meer dan een kern van waarheid in, aangezien hij meestal een beminnelijke stoere vent speelt die net zo thuis is in het uitdelen van stoten en het vertellen van grappen. Johnson lijkt tegen type te spelen in de iconische titulaire rol van Zwarte Adam , maar het doet eigenlijk denken aan hoe hij in de eerste plaats een worstelsuperster werd.
WWE-fans haatten Dwayne Johnson als een piepkleine schone held
Dwayne Johnson is zo populair dat hij serieus moest ingaan op de mogelijkheid dat hij zou kunnen lopen voor het presidentschap in het echte leven zoals hij doet in jonge rock 's frame-apparaat. In een samenleving waar alles en iedereen verdeeldheid lijkt te zaaien, is Johnson een van de weinige publieke figuren wiens sympathie bijna universeel is. Zijn pad naar roem begon echter pas echt toen hij de ziedende haat van worstelfans tegen hem omarmde.
Toen Johnson in WWE debuteerde als Rocky Maivia, werd hij gepitcht als wat old-school worstelpromotors een white meat babyface noemden, een gezonde weldoener die zoveel mogelijk glimlachte. Helaas voor hem maakte de worstelwereld een enorme paradigmaverschuiving door. Fans hadden genoeg van strakke helden. Ze werden aangetrokken door ruige karakters, zoals Johnson's toekomstige rivalen, 'Stone Cold' Steve Austin en 'Hollywood' Hulk Hogan. In plaats van gejuich werd Maivia begroet met gezangen van 'Die Rocky Die' voordat een blessure Rocky Maivia genadig uit zijn lijden verlost.
The Rock werd een echte WWE-superster als schurk
Johnson leunde op de reactie van de menigte en draaide zich om toen hij terugkeerde van een blessure en zich bij de Nation of Domination-stal voegde. Johnsons carrière kwam pas echt van de grond toen hij The Rock werd, een man die zo narcistisch was dat hij in de derde persoon sprak. De liefde van The Rock om over zichzelf te praten en zijn vijanden te bagatelliseren was niet uniek in worstelen. The Rock was niet zo anders dan 'The Nature Boy' Ric Flair in zijn jaren '80 prime; hij gaf gewoon zijn eigen draai aan het archetype van de smack-talking hiel, verder leunend in hiphopstijlexcessief dan Flair.
De arrogantie van The Rock maakte hem gemakkelijk te haten. Het hielp hem ook op de kaart te komen als de perfecte rivaal van fanfavorieten zoals de arbeiders Austin en de gewone man Mick Foley. Het onmiskenbare charisma van The Rock betekende uiteindelijk dat fans van hem gingen houden van hem haten naar gewoon van hem houden. The Rock werd WWE's topheld toen Austin's chronische nekproblemen hem in 2000 buitenspel zetten. The Rock verloor nooit de voorsprong die hem in de eerste plaats tot een ster maakte, en roosterde iedereen in WWE naar believen.
Black Adam bewijst dat The Rock scherpere personages zou moeten spelen
Black Adam is niet de prullenbak die de Rock was, tot op het punt waar tiener-sidekick Amon wel moet leer hem hoe slogans werken . Terwijl Black Adam nooit belt Dokter Fate 'Obi-Wan Jabroni,' hij heeft een soortgelijk karakter als die van The Rock. Hoewel het vaak verward is , wordt Adam afgeschilderd als een antiheld die op gespannen voet staat met de traditioneel heroïsche Justice Society. Adam wordt omarmd als de volkskampioen van Khandaq omdat hij geen genade toont aan de bezetter van Intergang, maar Zwarte Adam 's versie van een antiheld is meer een superheld met extra stappen. Tegen het einde van de film is hij een bondgenoot van de Justice Society en de beschermer van Khandaq in plaats van de dictator die hij zou kunnen zijn.
Adam laat echter nooit de dreiging weg die ervoor zorgde dat Amanda Waller de Justice Society in de eerste plaats achter hem aan stuurde. Zijn gezicht draaien maakt hem nog geen grappige superheld. Hij lijkt nooit ver verwijderd van het nivelleren van de wereld in plaats van het te redden. Dat maakt zijn optreden zo sterk. Wat hem in de eerste plaats tot een aantrekkelijke keuze voor Black Adam maakte, afgezien van zijn superheldenlichaam, is hoe geweldig Johnson was als worstelhiel. Na het geslaagde openingsweekend , worstelfans die weten dat Rock de beste Rock was en Zwarte Adam fans kunnen alleen maar hopen dat hij in de toekomst meer rollen met een voorsprong nastreeft. Dat kan botsen met zijn publieke persoonlijkheid, maar het zou interessante rollen opleveren waar Johnson zich naar zou kunnen wenden als hij even een pauze wil nemen van het zijn van zijn lieve zelf.
Black Adam draait nu in de bioscoop.
