Luca Guadagnino's Noem me bij je naam gaat niet zozeer over Chanoeka, maar over het leven in het moment, zoals verkend door middel van een schokkend rauwe homoromantiek. Een van de belangrijkste scènes van de film speelt zich echter af tijdens de vakantie, en het is er een die de geest van het festival op zo'n manier omarmt dat het Noem me bij je naam een van de beste Chanoeka-films die er zijn.
Terwijl Noem me bij je naam het liefdesverhaal tussen de jonge, wispelturige Elio (Timothée Chalamet) en knappe, ongrijpbare Oliver (Armie Hammer) in Italië verkent, kunnen de twee niet voor altijd bij elkaar blijven. Tegen het einde van de film keert Oliver terug naar de Verenigde Staten en verwoest Elio, die in Italië moet blijven. Enkele maanden nadat de geliefden uit elkaar zijn, ontdekt Elio dat Oliver verloofd is en loopt hij een eetzaal binnen die is ingericht voor Chanoeka. Elio pauzeert voor een menora die is aangestoken voor de zevende nacht van Chanoeka voordat hij voor de open haard van zijn familie gaat zitten en bijna drie volle minuten huilt.
Om te begrijpen waarom? Noem me bij je naam is zo'n goede weerspiegeling van Chanoeka, het is belangrijk om de oorsprong van het festival te begrijpen. Chanoeka, ook bekend als het Lichtfestival, viert de herinwijding van de Tweede Tempel in Jeruzalem, die plaatsvond toen de Makkabeeën in opstand kwamen tegen het Seleucidische rijk. Het verhaal gaat dat toen het Joodse volk de tempel weer binnenging en zich voorbereidde op ceremonies, er nog maar genoeg olie over was om een lamp voor één nacht aan te steken. Er gebeurde echter een wonder en de olie hield acht nachten stand. Uiteindelijk is een van de belangrijkste thema's van het verhaal dat van uithoudingsvermogen.
Terwijl Elio voor het vuur zit en de tranen over zijn gezicht stromen, is de pijn die hij heeft over Oliver duidelijk. Maar het ongelooflijke aan deze scène is dat Elio's emoties beginnen te veranderen als hij voor het vuur zit. In eerste instantie lijkt hij in doodsangst te zijn, achtervolgd door zijn verdriet. Dan vindt er een wonderbaarlijke transformatie plaats en begint hij te glimlachen. Dit moment lijkt erop te wijzen dat Elio heeft doorstaan wat hij heeft geleden en, zoals zijn vader eerder in de film suggereert, uit zijn verdriet is gegroeid. Op dit moment belichaamt Elio dat thema van uithoudingsvermogen, waardoor de film een opbeurende noot is in plaats van een treurige noot.
Emotioneel uithoudingsvermogen en geloof in een betere toekomst zijn de sleutel tot Chanoeka, en Noem me bij je naam belichaamt die thema's echt. In zijn laatste scène, Noem me bij je naam wordt onlosmakelijk verbonden met Chanoeka, waardoor het een van de beste films is die bij het feest horen.
