Voor zover Kerkers en Draken monsters gaan, de gelatineuze kubus is misschien niet het slimste of snelste roofdier in de kerker, maar het is heeft het potentieel om een van de meest onopvallende te zijn. Het is bekend dat onoplettende avonturiers met een ongelooflijk lage perceptie de gelatineuze kubussen binnenlopen die zich door de zalen van kerkers uitstrekken en bijna perfect opgaan in hun omgeving.
Gemaakt door Gary Gygax in de jaren 70, verscheen de gelatineuze kubus in het origineel Monsterhandleiding . Gygax, kan inspiratie hebben gehaald uit microscopisch kleine organismen zoals amoeben. Zijn creatie is sindsdien verschenen in andere populaire media, zoals: Tijd voor avontuur en Disney's Pixar Animation Voorwaarts .
Het is een Ooze
Gelatinekubussen behoren tot de Ooze-familie van monsters, die typisch amorfe klodders zijn die specifieke vormen aannemen. Gelatineblokjes zelf zijn altijd kubusvormig, maar dat wil niet zeggen dat hun lichaam niet kneedbaar is. Ze zijn ongelooflijk flexibel terwijl ze door kerkers glijden, door gangen knijpen en in openingen knijpen.
zesde glazen quadrupel ale
Net als amoeben verzwelgen en consumeren Oozes prooien in een proces dat fagocytose wordt genoemd. Terwijl ze de ruimte van een wezen binnengaan, moet dat wezen een Behendigheidsbesparingsworp maken om te bepalen of ze al dan niet worden opgeslokt door de kubus. Bij een succesvolle redding kan het wezen ervoor kiezen om anderhalve meter van de kubus verwijderd te worden, maar een mislukte reddingsworp kan dodelijk zijn voor wezens op een lager niveau.
Nadat het wordt verzwolgen, wordt het onmiddellijk in bedwang gehouden en neemt het 3d6-zuurschade op. Bovendien begint het wezen te stikken en aan het begin van de beurt van de Kubus blijven ze proberen hun prooi op te lossen door 6d6 zuurschade aan te richten totdat het wezen ontsnapt. Wanneer de kubus beweegt, bewegen overspoelde wezens mee. Ze hebben ook pseudopod-tentakels die ze kunnen gebruiken om melee-aanvallen uit te voeren, en bij een succesvolle hit brengen ze 3d6 zuurschade aan.
jacks abby framinghammer
De meeste sijpelt zijn behoorlijk dom
Omdat sijpelt geen hersens hebben, zijn gelatineuze kubussen geen slimme monsters. Ze hebben een intelligentiescore van 1 en een -5 voor elke spaarworp waarvoor ze hun afwezige hersens moeten gebruiken. Gebrek aan intelligentie maakt ze echter niet minder gevaarlijk, vooral voor onervaren avonturiers. Met een opmerkelijk hoge constitutie van 20, zijn hun slijmerige vormen meer dan uitgerust om hun gebrek aan intelligentie te compenseren. In feite biedt hun gebrek aan normale fysiologie hen immuniteit voor zaken als charme, angst, doofheid en uitputting. Bovendien kunnen ze vanwege hun grootte en aard niet gevoelig worden geslagen.
Gelatineachtige kubussen zijn ook doorschijnend, wat betekent dat ze zich in het volle zicht kunnen verstoppen en hun lichamen over een kerkergang kunnen verspreiden om te wachten tot nietsvermoedende avonturiers er recht op stuiten. Er is een DC 15 Perception-controle nodig om een kubus te zien die niet is verplaatst of aangevallen, en degenen die er niet in slagen hem te zien, staan voor een verrassende gevechtsronde wanneer ze erin lopen.
Gelatineblokjes zijn blind
Gelatineblokjes hebben geen ogen of oren, wat betekent dat ze niet echt kunnen zien of horen wat er recht voor hen staat. Gelukkig voor hen hebben ze Blindsight, wat betekent dat ze geen ogen nodig hebben om te zien waar ze heen gaan of oren om te voelen waarnaar ze op zoek zijn. In plaats daarvan gebruiken ze hun waarneming om hun weg te vinden, objecten en wezens tot op 20 meter afstand te voelen en beginnen hun langzame, slurpende kuieren in de richting die ze willen gaan.
Gelatineblokjes bewegen echter erg langzaam, dus het is niet moeilijk om er vanaf te komen, vooral niet voor degenen die een behoorlijke voorsprong hebben. Het probleem is dat, omdat ze niet altijd gemakkelijk te zien zijn, veel avonturiers recht op hen aflopen zonder het te beseffen totdat het te laat is. Met dat verrassingsvoordeel kan een partijlid worden opgeslokt voordat iemand weet wat er aan de hand is.
Waar komen babykubussen vandaan?
Gelatineachtige kubussen planten zich ongeslachtelijk voort, of door te ontluiken. Sommige kubussen kunnen zichzelf in twee even grote kubussen verdelen, terwijl andere knoppen hebben die, wanneer ze worden doorgesneden, kunnen evolueren tot een geheel nieuwe kubus. Deze kleinere kubussen worden onbeheerd achtergelaten waar ze worden doorgesneden en moeten voor zichzelf zorgen. In sommige gevallen worden ze daadwerkelijk opnieuw geabsorbeerd door de ouderkubus de volgende keer dat deze door het gebied kloddert, maar degenen die niet worden geresorbeerd, voeden zich met kleine organische stoffen die hun pad kruisen en uiteindelijk uitgroeien tot een volledige gelatineuze kubus.
'Volwassen' gelatineuze kubussen kunnen samensmelten met andere kubussen om enorm groot te worden, maar zo'n fusie is slechts tijdelijk en duurt slechts een paar dagen voordat de twee weer uit elkaar gaan en verder gaan met hun individuele leven.
wat een walgelijke ontwikkeling bleek dit te zijn
Kijk naar al die buit
Veel ervaren avonturiers nemen het graag op een gelatineuze kubus aan, soms zoeken ze ze zelfs op om ze te vernietigen en alle zoete buit op te rapen die ze laten vallen. Afhankelijk van de leeftijd en de grootte van het wezen, kan een volwassen kubus mogelijk jaren aan munten, wapens, harnassen, amuletten, schilden, iconen en skeletten bevatten, omdat ze alleen organische materialen verteren.
Hun zeer zure spijsverteringsvloeistoffen zijn alleen in staat om organisch materiaal af te breken, zoals planten, dieren en mensachtigen. Al het andere dat ze consumeren, blijft in de Cube hangen en reist ermee mee, waar het ook heen gaat. Omdat de buit helemaal in het slijm zit, maakt het de gelatineuze kubus niet luidruchtig tijdens het reizen. Toch kan het wezen zijn vondsten niet onzichtbaar maken, dus het zien van een stel skeletten en harnassen die in de lucht hangen, is een goede hint dat het feest op het punt staat in een gelatineuze kubus te struikelen.
