Gemaakt door James Wan, het Conjuring-universum is gemakkelijk een van de meest succesvolle gedeelde universums van het afgelopen decennium. Daarin zijn verschillende andere pogingen tot filmische universums gekomen en gegaan, maar deze horrorfilms (losjes gebaseerd op de praktijkgevallen van het demonologenpaar Ed en Lorraine Warren) zijn een vaste waarde gebleven in het griezelige seizoen en aan de kassa. Ironisch genoeg bieden de Warner Bros.-films misschien wel de beste manier om met een nieuwe franchise van WB om te gaan.
Het opnieuw opgestarte DC Universe begint in 2025 met Superman: erfenis , en het doel is om te slagen waar het vorige DC Extended Universe faalde. De meest voor de hand liggende bron van succesvolle inspiratie is het Marvel Cinematic Universe van Marvel Studios, maar het proberen deze films na te bootsen heeft de DCEU alleen maar gedoemd. In plaats daarvan zou de nieuwe DCU misschien beter gediend kunnen zijn door dicht bij de formule van het Conjuring Universe te blijven.
Het Conjuring Universe slaagt dankzij zijn unieke onderlinge connectiviteit
The Conjuring Universe begon in 2013 met de release van De bezwering , met de recente Het leven II omdat het in wezen een 10-jarig jubileumuitgave is. Gebaseerd op de heldendaden van de Warrens, werd de film door velen gezien als een heropleving van horror na een periode die werd gedomineerd door minder dan succesvolle remakes van slasher-films . Een jaar later de eerste Annabelle film uitgebracht, waarin de bezeten pop debuteerde in een scène in De bezwering . Nog twee Annabelle films werden later gemaakt, met De vloek van La Llorona en de twee Non films zijn momenteel de andere spin-offs. Er waren ook nog twee hoofdgerechten Toveren films, en er komt er nog een.
Deze films zijn uniek omdat ze met elkaar verbonden zijn zonder aanmatigend te zijn in hun continuïteit. De eerste twee bijvoorbeeld Annabelle onafhankelijk van elkaar bekeken kunnen worden De bezwering , net als de Non films en De vloek van La Llarona . Hoewel deze films allemaal voortbouwen op personages en concepten die in de hoofdfilms zijn geïntroduceerd, zijn ze op zichzelf toegankelijk. In werkelijkheid, De Llorona wordt bijna volledig verwijderd uit de verhalen van de andere films, afgezien van een korte verschijning van de Annabelle-pop en pater Perez. Het bekijken van het hele universum is dus een 'pluspunt' en geen must, waardoor kijkers films kunnen overslaan als ze dat willen.
Het Marvel Cinematic Universe leeft en sterft door verbinding
Het Marvel Cinematic Universe was niet het eerste gedeelde filmische universum, maar het was wel het eerste dat het schaalniveau vertoonde dat in films te zien is. Deze films waren bijvoorbeeld aan het opbouwen naar de eerste Wrekers film die begint met de postcreditscène van Ijzeren man . Vanaf daar, De ongelooflijke Hulk , Iron Man 2 , Kapitein Amerika En Thor voltooide de brug naar het ambitieuze crossover-evenement van 2012. Van daaruit werden andere Marvel-personages tentoongesteld in vervolgfilms, spin-offfilms en andere werken. Het universum dat begon met het redelijk gegronde Eerst Ijzeren man film leidde uiteindelijk tot de kosmische komedie Beschermers van het universum , waarbij deze titelpersonages en anderen zich verenigen in het epos Avengers: oneindige oorlog En Avengers: eindspel .
Een dergelijke interconnectiviteit heeft de MCU op de kaart gezet, waardoor elke film een must-see is. Dit was vooral gemakkelijk toen duidelijk werd dat deze films duidelijk aan het uitgroeien waren tot iets groters. Helaas is dat sentiment daarna niet zo sterker geweest Avengers: eindspel , vooral omdat die film door sommigen werd gezien als een ‘startpunt’ om de MCU niet meer zo nauw te volgen. Het hielp niet dat Marvel Studios het publiek overspoelde met een schijnbaar eindeloos aanbod aan entertainment, waarbij de streamingdienst Disney+ de thuisbasis werd van talloze Marvel Cinematic Universe-shows. Het ergste van alles was dat dit niet de ‘opties’ waren waarvoor ze werden aangeprezen WandaVisie en misschien wel het eerste seizoen van Loki nodig om elementen uit de films te begrijpen Doctor Strange in het multiversum van de waanzin En Ant-Man en de wesp: Quantumania .
Het publiek was eraan gewend dat de MCU zich opmaakte voor een grote cross-over, maar sinds het einde van fase 3 is er niets van dien aard gebeurd. de kwaliteit van een deel van het entertainment van Marvel Studios maakt het voor sommigen nog gemakkelijker om bepaalde projecten over te slaan of volledig voorbij het gedeelde universum te gaan. Ironisch genoeg werden zelfs enkele van de meer teleurstellende Marvel Cinematic Universe-films beter ontvangen dan de slechtst beoordeelde Conjuring Universe-films. In het laatste geval werden die films echter met vrij kleine budgetten gemaakt, waardoor ze werden gemaakt snelle en flinke winsten maken . Op dezelfde manier werden ze nooit geadverteerd als integrale bouwstenen van een universeel verhaal, waardoor het eigenlijk gemakkelijker werd om ervan te genieten, omdat er geen verhalende noodzaak was om ze te bekijken om van andere films te kunnen genieten. Het klinkt bijna contra-intuïtief, hoewel de methode DC-nieuwe films daadwerkelijk van de grond zou kunnen helpen.
De DCU kan het zich niet veroorloven om in te storten onder het gewicht van continuïteit
Het DC-universum begint meteen rijk vanaf de poort, met Superman: erfenis de introductie van verschillende DC-helden die geen verband houden met de Man of Steel. James Gunn heeft dat benadrukt is geen achterdeurpiloot voor spin-offfilms , en dat is het beste. Het lijkt ook heel erg op hoe het Conjuring Universe groeide. Hoewel Annabelle haar eigen spin-offfilms kreeg, voelde dit organisch aan en niet ‘geforceerd’ zoals sommige gedeelde universum-inzendingen doen. Dat was vooral het geval bij De vloek van La Llorona , die niet rechtstreeks voortkwam uit de gebeurtenissen in een eerdere Conjuring Universe-film. Er is al een hele reeks DC Universe-films en -shows aangekondigd, en geen van hen sluit schijnbaar op een dramatische manier met elkaar aan.
Er zullen waarschijnlijk gevallen zijn waarin de vraag van fans illustreert hoe levensvatbaar een project zou kunnen zijn, en dit is waarschijnlijk de enige keer dat vervolgfilms of directe spin-offs gemaakt moeten worden. Op die manier kan het DC Universum projecten vermijden die consumenten doen twijfelen aan het bestaan ervan, wat het geval is geworden bij eerdere DC-films en vooral bepaalde films en shows van Marvel Studios. Opnieuw kunnen toespelingen worden gemaakt op het Conjuring-universum, aangezien veel fans een film hebben geëist waarin de oorsprong van het demonische samurai-pantser wordt beschreven dat in het bezit van de Warrens te zien is. Hoewel het vreemd is dat zo'n interessant concept niet is uiteengezet, toont het de terughoudendheid van de producenten van het Conjuring Universe bij het maken van spin-offs.
Het allerbelangrijkste is dat een grote cross-over of gebeurtenis in de stijl van Thanos een tijdje moet worden uitgesteld totdat het universum echt zijn basis vindt. Het haasten om de MCU te imiteren was een groot probleem in het DC Extended Universe, en zo'n schokkende verandering nadat de strenge vroege introducties van het universum ervoor zorgden dat het geen centrale identiteit meer had. Gelukkig zijn de bedoelingen van James Gunn voor elke film en elk personage hebben hun eigen toon en reikwijdte . Op deze manier komt de DCU niet over als een lopende band van soortgelijke films, en met de tonale dissonantie die voorhanden is, is het publiek misschien minder geïnteresseerd in cross-overs en meer afgestemd op het simpelweg zien van elke film zijn eigen sterke franchise die toevallig delen dezelfde wereld als anderen. Dat sentiment is precies de reden waarom elke inzending in het Conjuring Universe verbinding kan maken met degenen die de andere films nog nooit hebben gezien, en het zou voor de DCU een manier kunnen zijn om op dezelfde manier zijn eigen niche te veroveren in de superheldenfilmcompetitie.
Het leven II speelt nu in de theaters.
