Veel van het plezier van Kerkers en Draken komt in de vrijheid om te doen wat je wilt, maar diezelfde vrijheid kan angstaanjagend zijn wanneer Dungeon Masters de perfecte sessie voor hun feest proberen te plannen. Een spel balanceren is een van de moeilijkste onderdelen van DMing, en dat maakt het verleidelijk om de ratingcalculators uit te dagen.
piratenleven aan het brouwen
Het probleem is dat uitdagingsbeoordelingen en de rekenmachines die hun cijfers kraken verre van perfect zijn. Menig DM heeft hun spelers per ongeluk veel gemakkelijker of moeilijker in een gevecht gegooid dan ze allemaal wilden, omdat ze te veel vertrouwen hadden in wat de cijfers zeiden. Gezien de aard van het spel, pinnen Kerkers en Draken tot iets waar een CR-calculator mee kan werken, kan een onmogelijke taak blijken te zijn.
De Spelershandboek en Dungeon Master's Guide presenteer CR-beoordelingen als een manier om de moeilijkheidsgraad van monsters en de hoeveelheid middelen die een partij waarschijnlijk zou verbruiken om ze te verslaan, ruwweg in te schatten. Zoals met alles in het spel, werkt het fantastisch als een ruwe schets, en uiteraard is het proces van het vergelijken van twee verschillende wezens niet helemaal subjectief. Een volwassen rode draak wordt een grotere uitdaging dan een zwerm kevers, en het is een handige manier voor DM's om snel vertrouwd te raken met een wezen, of ze nu een sessie voorbereiden of snel een ontmoeting moeten bereiden.
In diezelfde geest begonnen in de loop der jaren veel rekenmachines online op te duiken in een poging om de moeilijkheid van een ontmoeting precies te bepalen. Een gebruiker voert gewoon het aantal pc's in dat deelneemt aan de ontmoeting en hun respectieve niveaus en vergelijkt dat met een aantal monsters en hun CR-beoordelingen om een ruwe schatting te krijgen of een ontmoeting gemakkelijk, dodelijk of iets daartussenin zou zijn. Nogmaals, het is geen probleem om dit lichtvaardig te gebruiken, maar gebruikers moeten altijd in gedachten houden hoe ruw die schattingen zijn en alle onberekenbare factoren die bij een ontmoeting betrokken zijn om de moeilijkheidsgraad ervan te bepalen.
Het aantal ontmoetingen dat een partij eerder heeft meegemaakt, welke middelen ze hebben gebruikt en het fysieke terrein waarin de ontmoeting plaatsvindt, zijn allemaal factoren die een grote invloed kunnen hebben op hoe een gevecht verloopt. Als de partytovenaar de meeste van hun spell-slots al heeft opgebruikt of de ingezeten jager volledig afhankelijk is van melee die hij niet goed kan gebruiken tegen tegenstanders op afstand, kan een gevecht er op papier gemakkelijk uitzien, maar behoorlijk moeilijk worden als spelers er eenmaal in zitten .
Online rekenmachines proberen veel hiervan te verklaren, maar de samenstelling van een feest is gewoon te moeilijk om gemakkelijk te kwantificeren. Karakters uniek en gepersonaliseerd maken is een van de beste aspecten van de ervaring van het spel, en te denken dat elke tovenaar zich zal gedragen zoals verwacht of dat een barbaar op dezelfde manier vecht, is te beperkend om te denken voor wat D&D kan doen. Spelers die opzettelijk op onconventionele manieren handelen, kunnen ontmoetingen leuk maken, en zich voorstellen dat een magere elvenboogschutter haar boog neergooit om met blote handen tegen een minotaurus te vechten, zou het meest gedenkwaardige gevecht kunnen zijn dat een feest heeft.
Bij pogingen om de moeilijkheidsgraad van ontmoetingen te kwantificeren, zitten spelers aan één kant van de vergelijking; een mogelijk grotere invloed is de DM aan de andere kant. Niet alleen verantwoordelijk voor het maken van een groot deel van de ontmoeting vanaf het begin, maar ook voor het beslissen hoe de monsters zich daarin gedragen, het is echt de DM die een ontmoeting een makkie of een penseel met de dood maakt. Een inventieve kaart met slingers met bladen kan een rotte goblin-gevecht in een leuke en bloedige puzzel veranderen, en zelfs wezens met een lage CR-classificatie kunnen behoorlijk dodelijk zijn als ze op de juiste manier worden behandeld.
hondshaai kop indisch bruin
Een perfect voorbeeld van een dreiging die op papier laag is maar in de praktijk dodelijk is, zijn de Quickling, kleine fey-wezens die vaak beboste gebieden besluipen. Quicklings hebben slechts een CR-classificatie van één, waarschijnlijk als gevolg van hun lage Armor Class en Hit Points, maar ze hebben een snelheid van 120 voet en een Blurred Movement-vaardigheid die alle aanvallen tegen hen nadeel geeft. Als ze hun snelheid helemaal niet gebruiken, kan een partij ze gemakkelijk één hit tegelijk pakken. De mogelijkheid om veel sneller binnen en buiten bereik te schieten dan welke pc dan ook, maakt het echter mogelijk voor een bende vluggertjes om ernstige schade aan te richten voordat een partij een creatieve oplossing kan bedenken.
Inventiviteit en verbeeldingskracht bepalen de moeilijkheid van een ontmoeting, en DM's moeten dat in gedachten houden. Het is gemakkelijk om door de bomen het bos te verliezen als het gaat om de cijfers erachter Kerkers en Draken ' mechanica, maar uiteindelijk moet de focus liggen op het plezierig maken van ontmoetingen. Hoe handig het ook zou zijn, er is gewoon geen rekenplezier.
