Sinds de release in 1974, Kerkers en draken heeft gedurende zijn decennialange geschiedenis talloze avonturen beleefd. Het meest interessante verhaal ligt echter buiten de doos en in plaats daarvan op de pagina's van de beroemde bovennatuurlijke horrorschrijver H.P. liefdeswerk.
Voor niet-ingewijden was Lovecraft de kracht achter het horror-subgenre dat bekend staat als de Cthulhu Mythos . Zijn werken staan bekend om hun opname van sekten, oudere goden die verdubbelen als ruimtemonsters met tentakels en een sluipende waanzin die in de hoofdpersonen sijpelt. Sporen van zijn werk zijn tegenwoordig doorgedrongen in bijna elk bovennatuurlijk medium, inclusief film, televisie en strips.
Het conflict over zijn werken en hun opname in de Niet storen rijk begint met de rechten op het werk van Lovecraft, dat momenteel in het bezit is van het bedrijf dat is gebouwd door zijn proteges Arkham Huis publishers, een entiteit wiens bedoeling het was om zijn werken te publiceren. Na zijn dood blijft het onduidelijk of zijn nalatenschap de rechten van Lovecraft's werk daadwerkelijk aan het huis heeft overgedragen, maar in wezen is al zijn geschriften gepubliceerd vóór 1923 al in het publieke domein, met de laatste van zijn werken ingesteld op betreden het publieke domein in 2032. Vóór 1978 moesten eigenaren hun auteursrechtclaims vernieuwen om het bezit van een eigendom te behouden.
De oorspronkelijke uitgevers van Kerkers en draken, TSR, schreef aan Arkham House e vroeg in de jaren 80 toestemming om de Cthulhu Mythos te gebruiken in de legendarische tabletop-RPG en kreeg deze. Een beetje platformonafhankelijk adverteren kan tenslotte geen kwaad.
Wat zou volgen, wordt een beetje lastig. In feite een ander spelbedrijf, Chaosium , verwierf ook de rechten om de Cthulhu Mythos te gebruiken van Arkham Huis , ongeveer op hetzelfde moment dat TSR hun spel wilde publiceren, Goden en halfgoden . Chaosium had op dat moment verschillende andere games in de maak (uitgebracht in 1981) die ook de Cthulhu-mythos gebruikten, en stuurden als zodanig een stopzettingsbrief naar TSR waarin ze beweerden dat ze de rechten hadden, zonder enig idee dat de Kerkers en draken uitgever had eigenlijk dezelfde rechten Chaosium deed, rechtstreeks van de Arkham Huis uitgever zelf.
TSR bevond zich tussen een Gygax en een moeilijke plaats. Aan de ene kant, Goden en halfgoden verkocht goed, en ze hadden de toestemmingsbrieven, maar aan de andere kant kon de logistiek van het voeren van een juridische strijd in Californië kostbaar zijn voor een bedrijf dat nog geen houvast had. Gelukkig sloten de twee een deal waarin: Chaosium zou wat mechanica gebruiken van Kerkers en draken in sommige van hun games, terwijl ze TSR het eigendom van Cthulhu laten blijven gebruiken.
Dat had het moeten zijn, maar hier wordt het echt interessant: toekomstige edities van Deities and Halfgods (gepubliceerd na 1980) zouden hun pagina's lichter vinden en de vermeldingen van Cthulhu zijn verwijderd. Er wordt momenteel nogal wat gespeculeerd over waarom dat zo is, sommigen overwegen het idee dat Niet storen wilden geen eigendom promoten dat over het algemeen niet onder hun vlag valt, maar een waarschijnlijke verklaring is het idee dat de inhoud (met existentiële nachtmerriebrandstof en het occulte) niet geschikt was voor kinderen en de toen controversiële discussie wilden vermijden van het satanisme.
