WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor: Hades .
Ondanks al het andere was 2020 een behoorlijk goed jaar voor videogames. Hoewel er niet veel grote films zijn uitgebracht als gevolg van de pandemie die bioscopen over de hele wereld heeft gesloten, bleven games zichzelf bewijzen als ruimtes voor boeiende en meeslepende verhalen. Misschien wel het beste voorbeeld van een game uit 2020 met een verhaal dat opvalt en de hele industrie vooruit helpt, is de verrassingshit van Supergiant Games Hades .
Het roguelike-genre staat meestal niet bekend om hun verhalen. In plaats daarvan gaan deze spellen meestal over mechanica en uitdaging, gebouwd om spelers te verleiden terug te komen voor een nieuwe run nadat ze keer op keer dood zijn gegaan. Zo'n model leent zich niet van nature voor het vertellen van verhalen, althans niet op dezelfde manier als traditionele, verhalende games zoals The Last of Us Part II of Persoon 5 Royal . Het is echter deze innovatie en ondermijning van verwachtingen die ervoor zorgen dat Hades ' verhaal des te overtuigender.
Op zijn oppervlak, Hades vertelt een vrij eenvoudig verhaal. Zagreus, de zoon van de god van de onderwereld, probeert te ontsnappen uit het huis van zijn vader om Persephone, de moeder die hij nooit heeft ontmoet, op aarde te vinden. Het verhaal ontvouwt zich in de loop van elke run, waarbij Zagreus constant sterft en wakker wordt in het Huis van Hades voordat hij weer vertrekt. Dit is op zichzelf een briljante manier om een centrale huurder van het genre uit te leggen, en biedt een logische rechtvaardiging in het universum voor: waarom de hoofdpersoon kan het steeds opnieuw proberen na zijn dood.
Hades gooit spelers direct in de actie, met de reden voor Zagreus' acties uitgelegd in de loop van verschillende runs en sterfgevallen. Het is in deze vroege pogingen en mislukkingen dat spelers meer te weten komen over Zagreus en zijn relaties met alle anderen in het Huis van Hades, inclusief zijn moederfiguur, Nyx, en zijn vader. Maar ook al is er een hoofdverhaallijn die moet worden voltooid in de loop van verschillende succesvolle runs, op een echte roguelike-manier, het spel blijft doorgaan. Hoewel Zagreus uiteindelijk Persephone zover zal krijgen dat hij thuiskomt en zijn familie eindelijk herenigt, kan hij zijn ontsnappingspogingen voortzetten - nu als een manier om de veiligheid van de Onderwereld te testen.
Spelers leren Zagreus en zijn vrienden en familie ook kennen door met hen om te gaan tijdens en tussen runs, iets dat terugkeer naar het House of Hades eerder een beloning dan een straf maakt. Deze relaties tussen Zagreus en de rest van de dynamische cast van het spel ontwikkelen zich naarmate het spel vordert, waarbij spelers cadeaus kunnen geven aan hun favorieten. Dit ontgrendelt verdere interacties, waarvan sommige nieuwe interpretaties van Griekse mythen en zelfs Romantiek .
Hades doet geweldig werk door zelfs de repetitieve aspecten van het roguelike-genre op te frissen. Hoewel je bijvoorbeeld de baasgevechten van het spel vaak zult tegenkomen, zullen de betrokken personages duidelijk maken dat ze zich herinneren dat ze eerder tegenover elkaar stonden. Door dit soort aanrakingen voelt de gamewereld echt levend aan en reageert ze op de acties van de speler als Zagreus.
Natuurlijk, Hades was verre van het enige grote verhaal in 2020. The Last of Us Part II weefde een donker maar krachtig verhaal van haat en en gevaren van het nastreven van wraak, en Geest van Tsushima bevatte een samoeraiverhaal dat rechtstreeks uit een Kurosawa-film had kunnen komen. Zelfs Marvel's Avengers , die over het algemeen ondermaats presteerde, kreeg lof voor zijn verhaal, met name de manier waarop het de minder bekende held Kamala Khan introduceerde.
Maar zelfs met die meer op het verhaal gerichte games in gedachten, Hades valt op door hoe het zijn verhaal en gameplay integreert op manieren die spelers misschien niet verwachten. Vooral in een jaar vol first-party vertragingen en teleurstellingen, Hades dient als een herinnering aan het uitstekende genre en het verwachting tartende werk dat wordt gedaan door indie-studio's zoals Supergiant.
