Het heersende verhaal rond de Wii U is dat de machine een mislukking was. In veel opzichten is dat objectief waar. Van zijn verschrikkelijke installatiebasis tot zijn onvermogen om externe ontwikkelaars voor de rechter te brengen, de Wii U heeft het vertrouwen in Nintendo aangetast. Zelfs sommigen binnen de Nintendo-gemeenschap waren er ontevreden over toen het systeem commercieel relevant was. De erfenis van de Wii U is echter vriendelijker geweest dan zijn levenscyclus. Nu meer dan ooit zijn mensen bereid om te genieten van de duidelijke successen van het apparaat.
Veel van de sterke punten van de Wii U zijn getrokken in tegenstelling tot de verschillende tekortkomingen van de Nintendo Switch. Hoewel de laatste astronomisch succesvol is, onderstrepen de weinige ontbrekende elementen waar de Wii U zelf in geslaagd is. Het onvermogen van de console om voet aan de grond te krijgen op de markt leidde tot een bijziendheid waardoor de overwinningen gemakkelijk over het hoofd werden gezien.
Misschien wel het meest verbijsterende struikelblok van de Switch is: zijn benadering van verouderde inhoud . Buiten de controversiële Nintendo Switch Online suites, is er weinig gedaan om generaties klassieke titels te behouden. Als zodanig ziet de Wii U er nog beter uit. Hoewel de uitrol van de Virtual Console traag verliep, is het eindresultaat een ecosysteem dat absoluut vol zit met Nintendo-geschiedenis.
Via Wii U hebben spelers toegang tot content op elk systeem, behalve de GameCube, Game Boy, Game Boy Color en Virtual Boy. Anders hebben spelers toegang tot het grootste deel van de grootste titels van elk respectievelijk systeem. Van NES tot Wii U-games, er is geen betere machine om te bezitten om de erfenis van Nintendo te ervaren. Degenen die deze geschiedenis waarderen, zouden zelfs in 2021 in een Wii U moeten investeren. Alleen al de waarde en toegankelijkheid van de back-catalogus op de console maakt het misschien wel het meest essentiële systeem van Nintendo.
smuttynose beste soort
Dit is dubbel waar, aangezien de oude inhoud van de Wii U dieper gaat dan velen zich realiseren. Van Aardgebonden begin naar Zonde en straf naar Kuru Kuru Kururin , stelt de machine spelers in staat om hoeken van die erfenis te verkennen die ondergewaardeerd zijn. Deze inhoudssuite gaat niet alleen over het opnieuw bezoeken van de headliner Mario titels , gaat het erom een diepere waardering te krijgen voor Nintendo's gevarieerde ontwikkelings- en publicatielijn. Geen enkele andere console beheert een bibliotheek zo diep.
Zelfs los van die klassieke inhoud, houdt de exclusieve catalogus van de Wii U nog steeds stand. Hoewel hij in zijn tijd werd bespot omdat hij te iteratief was, lokte de enorme catalogus met Wii U-poorten op Switch en hun gloeiende ontvangst dat uit. Op enkele belangrijke uitzonderingen na vertegenwoordigen de exclusieve titels van de Wii U enkele van de meest gepolijste en boeiende titels die Nintendo ooit heeft uitgebracht. In combinatie met de voordelen van de verkeerd begrepen GamePad, kan het aantal creatieve ervaringen op het geproduceerde systeem niet worden onderschat.
Nogmaals, als dat niet het geval was, zouden de titels niet zo succesvol zijn gerecycled op de Nintendo Switch. Wat voor veel Nintendo-fans duidelijk was tijdens de levensduur van het systeem, is nu duidelijk voor meer demografische gegevens. Hoewel bepaalde franchises jammerlijk ontbraken in de machine, ontvingen degenen die de Wii U wel bereikten enkele van hun absoluut beste inzendingen.
Deze games waren verpakt in een van Nintendo's beste gebruikersinterfaces en ervaringen. Hoewel het gebrek aan kracht van de machine de gebruikersinterface in veel gevallen op een dwaalspoor bracht, was het niet in staat om het algehele succes van de gebruikersinterface te laten ontsporen. Er was een echte synergie binnen het Wii U-ecosysteem. Elk facet van de console-ervaring was verbonden met een ander. Het startmenu bood een strakke, aanpasbare tegellay-out, compleet met de muziek en geluidseffecten die kenmerkend zijn voor Nintendo's ontwerp op één scherm.
Aan de andere kant was dat menu gebonden aan de chaos van WaraWara Plaza. Hier werden de meest gespeelde games en uitgelichte titels van de gebruiker hubs voor Mii's van de gemeenschap om zich heen te verzamelen. Ze omarmden berichten van Miiverse, de briljante sociale-mediahub aan boord. Hoewel het sindsdien is stopgezet, was Miiverse de belangrijkste schakel in deze synergie. De service was geïntegreerd in zowel het menu als de games, waardoor elk element in gesprek kwam en de Nintendo-ervaring een gemeenschappelijke ervaring werd. Er gaat niets boven Miiverse en zijn vermogen om de Wii U-ervaring te verweven tot iets groters door te interageren met zijn ongelijksoortige onderdelen.
Onder de openlijke problemen van het systeem bevindt zich een machine die aanvoelt als een definitieve verklaring. Tussen het beheer van Nintendo's nalatenschap, de reeks exclusieve titels en het grotere ecosysteemsucces, verdient de Wii U meer dan het heeft gekregen. De console verdient het echt om in de voorhoede van zijn leeftijdsgenoten te staan, vooral vanuit een modern perspectief. Terwijl de Switch toegang biedt tot de toekomst van Nintendo, is de Wii U de definitieve thuisbasis van Nintendo's verleden.
