In het reine komen met wie je bent en wat je hebt, is een onvermijdelijk onderdeel van het rijpingsproces van een jonge acteur in Hollywood. Maar Jamie Campbell Bower lijkt de perfecte rol te hebben gevonden om dat op het scherm te verkennen, door Jace te spelen in De dodelijke instrumenten: Stad van Botten . Als sarcastische, ervaren moordenaar die iedereen op afstand houdt, merkt de jonge Shadowhunter dat zijn muren instorten nadat hij Clary ontmoet, een potentiële jager die zijn opvattingen over menselijkheid ter discussie stelt en zijn mededogen voor anderen nieuw leven inblaast.
Op 24-jarige leeftijd is Campbell Bower al verschenen in de Harry Potter en Schemering serie, dus eindelijk zijn eigen franchise ontvangen lijkt een gelijktijdige kans en uitdaging.
Spinoff Online sprak onlangs met Campbell Bower in Los Angeles, waar de gezellige acteur een kamer van journalisten charmeerde terwijl hij nadacht over zijn naderende roem. Naast het praten over het omgaan met de hernieuwde blootstelling, besprak hij de uitdagingen van het vinden van creatieve uitdagingen in een industrie die is gebouwd op voertuigen om geld te verdienen, en bood hij inzicht in wat Jace hem aansprak - en hoe hij zijn eigen gedrag verbond met het personage.
Spin-off Online: Praat over hoe je het personage definieert, want hij bezit een duidelijke kracht, maar hij heeft ook een soort mercurial houding ten opzichte van Clary.
pabst bier recensie
Jamie Campbell Bower: Het enige dat me opviel bij het lezen van de boeken, en natuurlijk wanneer er een aanpassing is, moet je condenseren, omdat je niet wilt dat [het personage] schizofreen lijkt. Ik bedoel, ja, Jace is sowieso een beetje schizofreen, maar ik wilde hem niet te mentaal maken. Maar er was deze kwetsbaarheid, en ik denk dat het komt door het verlies dat hij leed van zijn vader, van zijn ouders, dus deze kwetsbaarheid komt door, en zijn terugkeer naar die kwetsbaarheid is deze muur van sarcasme en deze muur van grofheid. Dus hoe ben ik daar gekomen? Nou, dat doen we allemaal wel eens tot op zekere hoogte, dus ik controleerde mezelf als ik dat deed, en ging, dus waarom doe ik dat? Wat is mijn reden om dat te doen, en hoe doe ik dat - als Jamie het op deze manier doet, hoe zou Jace het dan doen? En toen maakte ik ook een moodboard van fanart, foto's van mezelf, foto's van Lily, en dan mensen die dit soort kracht hebben gehad, maar ook deze kwetsbaarheid, zoals River Phoenix, Heath Ledger, de jonge Johnny Depp. En toen had ik de agressieve kant van Jace, dus ik gebruikte beelden van een heel jonge James Hetfield. En dus als ik bewolkt zou worden, zou ik daar naartoe gaan. De broeikasscène waarin hij zich voor haar openstelt, is voor hem het meest aangrijpende moment; de karakterontwikkeling voor Jace is behoorlijk lineair, terwijl Clary in elke verdomde scène [op en neer gaat]. Ik zou dat doen voor liefde of geld - je kon me niet genoeg betalen om zo'n baan te doen. Dus dat punt waarop hij zich voor haar openstelt, is ongelooflijk belangrijk, en daarom heb ik hem in het begin zo snauwend en donker gemaakt dat als hij dat doet, ga je, ik snap het. Het is het vaderding, maar dan dat hij niet echt in staat is om contact te maken met iemand vanwege het feit dat hij zijn hele leven alleen maar zichzelf heeft uitgehold.
Hoe voelt het om deel uit te maken van nu mogelijk twee enorme fantasy-georiënteerde filmfranchises?
Het is geweldig. Ik bedoel, het is geenszins een carrièrestap geweest. Ik wilde gewoon betrokken zijn bij geweldige verhalen. De reden Schemering gebeurde was omdat ik Edward wilde spelen, en dat deed ik duidelijk niet, dus toen de tweede film rondkwam en ze zeiden: wil je er deel van uitmaken? Ik had zoiets van, absoluut! En dan Pottenbakker , ze belden me gewoon op en zeiden: Wil je deel uitmaken van? Harry Potter ? En ik ging, ab-zo-fucking-lutely, ja, natuurlijk doe ik dat (lacht).
enkel breed ipa-alcoholgehalte
Met Harry Potter het leek alsof elke Britse acteur in minstens één film verscheen.
Ja, wie heeft er nu geen werk? Laten we de lijst doornemen. Dat is ook waarom ik [erin wilde zijn]: ik had zoiets van, kijk, de meest geweldige mensen duiken op in Harry Potter . Alsof Dawn French opduikt, zoals in een schilderij, en ik had zoiets van, daar zou ik graag deel van uitmaken! En in Pottenbakker Ik was een beetje ouder, maar het was een groot deel van het opgroeien, en vooral een groot deel van het opgroeien van mijn broers.
Is er niet een significant verschil tussen het spelen van een bijrol en vervolgens de leiding overnemen in een andere van deze films?
Absoluut. Het is duidelijk dat het een angstaanjagend vooruitzicht is om de mannelijke hoofdrol te spelen in een studiofilm, of het nu een franchise is of niet. Het komt met verantwoordelijkheid, het komt met wat negativiteit, het komt met je leven openstellen voor mensen. Dat hoort erbij, maar daar heb ik naar gestreefd, want dat is wat ik wil doen. Ik wil mezelf pushen; Acht jaar geleden wilde ik alleen maar in het refrein van een musical op het podium in West End staan - en dat voel ik nog steeds, maar het feit dat ik dit nu doe is bizar voor mij. Maar wat was er geweldig aan het feit dat het een zeer perifeer onderdeel was van de enorme successen die er waren? Schemering en Harry Potter was om een stap terug te kunnen doen van de waanzin en te kijken naar de carrières van mijn vrienden, en de waanzin die daarmee gepaard gaat. Dus nu ik daar een beetje in stap, ben ik me ervan bewust. En dan denk ik dat het idee om zes jaar een vaste baan te hebben best wel cool is. Maar ook, toen ik me hiervoor aanmeldde, wisten we niet zeker of we door zouden gaan voor zelfs maar twee films. En ja, we hebben groen licht voor nr. 2, maar totdat ik daar op de set ben, gebeurt het niet. Omdat van films wordt gezegd dat ze de hele tijd gemaakt zullen worden, en dan verdwijnen ze gewoon. Dus totdat ik daar sta en de regels zeg, is het niet echt.
Wat voor soort tegenspoed heb je ervaren toen de reacties van fans op je casting zijn veranderd van protest naar omhelzing in de rol?
Ik moet ze een plezier doen, maar ik moet mezelf ook een plezier doen. Ik ben me er terdege van bewust dat ik hier niet zou zitten zonder die mensen die de boeken hebben gekocht. Dus je moet ze het respect en de eer geven die ze verdienen, maar uiteindelijk zit ik daar hetzelfde boek te lezen - dus we zullen allemaal een soort gemeenschappelijke gedachte hebben over het personage. Ik ervoer een negatieve reactie toen ik werd gegoten, maar het ging meer om lichamelijkheid dan om wat dan ook.
Ze wilden iemand anders?
peroni bier beoordelingen
Ja, ze wilden Alex Pettyfer, want Alex Pettyfer was gescheurd, en ik niet, maar wat dan ook. Maar het is alsof ik naar de sportschool kan - dat is niet moeilijk. Maar ik heb liever dat iemand me minacht vanwege mijn acteervermogen dan om hoe ik eruitzie. Omdat er zo ongeveer alles is wat ik kan doen aan de manier waarop mijn gezicht is (lacht).
Maak je je zorgen over hoe de belichting je zou kunnen veranderen, als de film een enorme hit wordt?
Nee. Dat heb ik altijd gezegd. Ik bedoel, ik heb het geluk gehad om nu zeven jaar in deze branche te werken, en al die tijd heb ik kinderen zien komen en gaan. Ik heb mensen succesvol zien worden en ik heb sommige mensen plat op hun reet zien vallen. Dus mijn lijn is altijd geweest, ik ben Jamie, en ik ben opgegroeid op het Engelse platteland. Dat is wie ik ben. Ik heb een tatoeage op mijn poot van een vogel die een huiszwaluw wordt genoemd en die elk jaar teruggaat naar de stok bij mijn ouders, en dat betekent voor mij dat dat mijn wortels zijn - en dat zal ik nooit vergeten. Ga ik de manier waarop ik de dingen in mijn leven doe veranderen? Niet echt. Ga ik over de rode loper lopen met een sigaret die uit mijn mond hangt? Nee. Maar ik zal zeker zijn wie ik ben.
De dodelijke instrumenten: Stad van Botten opent vandaag.
Verwant: De sterfelijke instrumenten Star Lily Collins over wat haar karakter anders maakt
