In de hobbit, Gandalf verwijst naar een mysterieuze schurk genaamd de Necromancer, maar hij is eigenlijk Sauron vanron In de ban van de Ring. Hoewel de twee niet expliciet met elkaar verbonden zijn in de romans, zijn ze wel met elkaar verbonden door de eerdere verhalen en geschriften van J.R.R. Tolkien.
Het achtergrondverhaal van Sauron is lang en ingewikkeld. Zijn tijd als de Necromancer is slechts een klein deel van zijn verhaal; het was echter cruciaal in zijn opkomst aan de macht. Gedurende die tijd werd Sauron een duistere tovenaar die het verlaten fort van Dol Guldur in Mirkwood achtervolgde en in de schaduw bleef zodat niemand zijn identiteit zou ontdekken. Hij moest verborgen blijven om zijn macht weer op te bouwen, wat hij bereikte, waardoor hij een grotere rol kon spelen in de geschiedenis van Midden-aarde als In de ban van de Ring ' iconische schurk.
molson gouden alcoholgehalte
Oorspronkelijk was Sauron Mairon de bewonderenswaardige, een van de machtigste Maia en een leerling van Aulë de Smith, maar hij koos ervoor zich te verzetten tegen de Valar en zich afstemmen op Melkor en zijn demonen. Na de nederlaag van zijn meester in de War of Powers, werd Sauron vergeten en mocht hij in Middle-earth blijven. Jaren later creëerde hij op bedrieglijke wijze de Rings of Power en begon hij Midden-aarde met zijn macht te veroveren, maar verloor zijn fysieke vorm toen Eru Ilúvatar, de schepper van de Valar, het eiland Númenór verdronk. Hij trok zich terug in Mordor en werd verslagen door een alliantie van Númenórean-mannen en elfen in de Slag bij Dagorlad. Tijdens dat gevecht sneed Isildur de Ene Ring uit Saurons hand en beroofde hem daarmee van het vermogen om voor de tweede keer een fysieke vorm te manifesteren. Nadat hij de Ring had verloren, had Sauron bijna geen macht meer en vluchtte hij om in het geheim te herbouwen.
Hier is waar enige verwarring begint. In de hobbit , Gandalf verwijst naar een duistere macht genaamd de Necromancer, maar het is moeilijk om precies te weten over wie hij het heeft als hij alleen naar de hobbit en In de ban van de Ring boeken. Verdere verkenning van de overlevering bewijst echter dat de Necromancer eigenlijk al die tijd Sauron was.
de hobbit was de eerste publicatie van Tolkien in dit universum, dus veel mensen denken dat wat er gebeurt in... De Heer van de Ring s werd vervolgens bedacht. Maar in werkelijkheid had Tolkien veel van zijn mythologie uitgevonden voordat hij componeerde de hobbit . Dat wil echter niet zeggen dat sommige karakters in de loop van de tijd niet zijn veranderd of aangepast. In sommige eerdere geschriften van De Silmarillion en Beren en Lúthien , is er een kwaadaardig personage genaamd Tevildo, de 'Prince of Cats'. In ander vroeg werk vertelt Tolkien over een tovenaar genaamd Thû. 'The Lay of Leithian' zegt dat Thû 'Morgoths machtigste heer, Master of Wolves' was. Het gedicht noemt Thû ook een 'necromancer' die 'zijn menigten spoken en ronddolende geesten vasthield'. Dit zijn meer dan waarschijnlijk vroege versies van wat uiteindelijk Sauron werd.
In de hobbit , hoefde Tolkien Sauron niet volledig te beschrijven - ook al stond hij toen bekend onder die naam - omdat hij geen deel uitmaakte van dat verhaal. In plaats daarvan gebruikte Tolkien, zoals hij in een brief aan zijn uitgever beschreef, de Necromancer als een 'aanwezigheid (zelfs aan de grenzen) van het verschrikkelijke'. Het was een indicatie dat Bilbo zich aan de rand van een veel gevaarlijkere wereld bevond dan hij zich realiseerde. Tolkien liet zijn lezers ook doorschemeren dat: de hobbit maakte deel uit van een veel groter verhaal waar dit onheil is altijd een actuele dreiging. Dankzij het succes dat hij met zijn eerste publicatie vond, kon Tolkien zijn ideeën voor de Necromancer ontwikkelen tot het volledige achtergrondverhaal van Sauron en de Rings of Power in In de ban van de Ring trilogie.
Weihenstephan gist wit
De definitie van een necromancer is iemand die met de doden communiceert. Die definitie zou heel goed van toepassing kunnen zijn op Sauron omdat hij de Nazgûl heeft gemaakt, die, hoewel niet volledig levend, ook niet langer dood is. Elrond bewijst dat ze op een gegeven moment dood waren The Hobbit: The Battle of the Five Armies als hij schreeuwt, hadden ze dood moeten blijven toen hij en Saruman tegen de wraiths vochten.
'The Lay of Leithian' verwijst naar Thû (die Sauron wordt) als de Necromancer. Er zijn echter geen aanwijzingen dat iemand naar dat specifieke cijfer verwees in de hobbit . Tolkien verwees natuurlijk naar zijn toekomstige schurk. Maar in het universum, volgens J.E.A. Tyler's De Tolkien-metgezel , gedurende tweeduizend jaar aan het begin van de derde leeftijd , Dol Guldur 'was de meest gevreesde plaats in Midden-aarde, behalve Mordor zelf', vanwege de duistere magie die daar aanwezig was. Dus de naam Necromancer is wat andere mensen de kwade aanwezigheid in het fort noemden die angst en de corruptie van het Greenwood veroorzaakte. In dit geval is de Necromancer waarschijnlijk een algemene verwijzing naar een 'werker van zwarte magie'.
Er is ook het feit dat zelfs de Witte Raad niet wist dat de Necromancer Sauron was. Omdat ook zij geloofden dat de Necromancer slechts een tovenaar was, konden ze niet zien wat er recht voor hen stond. Zelfs nadat Radagast in de Dol Guldur werd aangevallen door een van de Negen in The Hobbit: The Battle of the Five Armies , hij kwam er niet uit. Hij was in de war en zei tegen Gandalf: 'Het kan niet de Necromancer zijn. Een menselijke tovenaar zou zo'n kwaad niet kunnen oproepen.' Uiteindelijk begreep Gandalf het en zei: 'We zijn blind geweest, Radagast, en in onze blindheid is de Vijand teruggekeerd.' Saurons geheimhouding stelde hem in staat te volharden na de Last Alliance in the Second Age. Zijn bedrog als de Necromancer hield hem verborgen, zodat hij zijn macht opnieuw kon opbouwen om de heerschappij over Midden-aarde te claimen.
