Voor zover schurken uit de In de ban van de Ring ga, maar weinigen zijn zo iconisch als de Ringwraiths, ook wel bekend als de Nazgûl. Vanaf hun eerste optreden achtervolgen ze Frodo, Sam en Pippin in The Fellowship of the Ring , hun griezelige en spookachtige aanwezigheid maakt duidelijk dat er veel duistere magie achter hun bestaan zit. Hoewel ze een belangrijke rol gaan spelen in de iconische trilogie, is ten minste een van hun meest opvallende kenmerken - hun angst voor water - nooit voldoende uitgelegd, zelfs niet door Tolkien zelf.
De eerste indicatie van de terughoudendheid van de Ringwraiths om met water om te gaan, doet zich voor wanneer de Black Riders weigeren de Hobbits over de Brandywine River te volgen wanneer ze de Bucklebury Ferry nemen. In de door Peter Jackson geregisseerde films worden ze afgeschilderd als actief stoppen en weigeren door te gaan, terwijl in de boeken deze weigering slechts wordt afgeleid. Korte tijd later aarzelen de Riders om de Ford van Bruinen bij Rivendell over te steken. In zowel het geval van de film als het boek is er een implicatie dat de Ringgeesten op zijn minst gedeeltelijk worden afgeschrikt door Elfenmagie, vooral omdat ze proberen over te steken voordat ze worden weggevaagd door een magisch opgeroepen getij.
Op basis van deze twee voorbeelden lijkt het erop dat de angst voor water van de Nazgûl een beetje overdreven is, maar ten minste één verklaring van het landgoed Tolkien bewijst dat het eigenlijk bedoeld was als een belangrijk, zij het onderontwikkeld, kenmerk van deze personages. Christopher Tolkien, die jarenlang de erfenis van de werken van zijn vader hooghield, schreef in: Onvoltooide verhalen dat 'mijn vader nergens de angst voor water van de Ringwraiths heeft uitgelegd' en dat de auteur toegaf dat het idee 'moeilijk vol te houden' was in de toekomst. Hoogstwaarschijnlijk was het idee opgenomen als een complot om te voorkomen dat de Hobbits gevangen zouden worden genomen, afgeleid van Europese folklore, die onheilige wezens, zoals vampiers, afschilderde als niet in staat om stromend water over te steken.
Ondanks Tolkiens eigen bekentenis dat er nooit een duidelijke reden voor de angst van de Ringwraith is gegeven, hebben sommige fans geprobeerd een verklaring in het universum te bedenken. Een van de meer overtuigende theorieën draait om de rol van Ulmo, ook wel de Lord of Waters genoemd. Ulmo was een Ainur, een van de oorspronkelijke goden van de Lord of the Rings universum en heerste over alle watermassa's. Bovendien verzette hij zich actief tegen Saurons meester Morgoth in het eerste tijdperk , wat suggereert dat hij op dezelfde manier tegen was de acties van Sauron zelf . Zelfs toen de Ainur zich terugtrokken uit hun actieve rol in de gebeurtenissen in Middle-Earth na het verslaan van Morgoth, bleef Ulmo relatief betrokken bij het bestrijden van de krachten van het kwaad.
natty boh abv
Als dienaren van Sauron waren de Nazgûl inherent verbonden met zijn macht. Het kan redelijk zijn om aan te nemen dat ze daarom zouden proberen het domein van Ulmo te vermijden, wetende dat hij nog steeds tegen hen zou ingrijpen als hij dat zou willen. Hoewel enigszins overtuigend, is deze uitleg onofficieel en moet daarom met een korreltje zout worden genomen.
Uiteindelijk is het verrassend dat dit belangrijke toezicht niet alleen werd erkend, maar schijnbaar werd afgewezen door Tolkien tijdens zijn leven. De auteur staat bekend als een van de eersten die actief het universum ontwikkelen en verklaren explain zijn romans vonden plaats in, zelfs schrijven De Silmarillion , een roman-lengte geschiedenis van Arda , de wereld waar Middle-Earth deel van uitmaakt. Dit maakt zijn beslissing om de zwakte van de Ringwraiths op een tastbare manier uit te leggen, zelfs in zijn aantekeningen, nogal ongebruikelijk.
pryde van de x-men
Toch valt er iets te zeggen om overmatige uitleg te vermijden en wat mysterie achter te laten voor lezers en publiek om over na te denken. Het bestaan van overtuigende fantheorieën, zoals de genoemde, is een verder bewijs dat Tolkien genoeg tijd heeft geïnvesteerd om een universum te bouwen dat rijk en diep genoeg was om zonder zijn hulp enkele van zijn eigen vragen te kunnen beantwoorden.
