Het succes van de filmreeksen 'Harry Potter', 'Twilight' en 'The Hunger Games' heeft geleid tot golf na golf van aanpassingen die hopen aan te boren in die lucratieve markt voor jongvolwassenen. En dus was het slechts een kwestie van tijd voordat een van deze ambitieuze franchises Chloe Grace Moretz binnenhaalde, die doorbrak als de keiharde Hit-Girl in 'Kick-Ass' uit 2010.
Helaas is haar beurt in de bewerking van Rick Yancey's 'The 5'ditWave' is te weinig, te laat en te zwak.
Moretz schittert als Cassie Sullivan, een Solo-beker drinkende tiener uit Ohio wiens grootste zorg was om indruk te maken op haar verliefdheid, Ben Parish (Nick Robinson). Maar dat was vóór de komst van The Others, een buitenaardse dreiging die boven de aarde zweefde in een schip dat rechtstreeks uit 'Independence Day' kwam, golven van aanvallen uitzond die onze macht wegvaagden, kustverpletterende vloedgolven veroorzaakten en wijdverbreide pest aanwakkerden .
Bij elke golf ervoer Cassie verlies, eerst haar school, toen haar huis, toen haar ouders. Maar zelfs terwijl The Others zich in menselijke vorm onder de mensheid verplaatsen, is Cassie toegewijd aan het terugwinnen van haar nestbroer Sam (Zackary Arthur), koste wat kost.
'The 5th Wave' heeft een veelbelovend uitgangspunt, totdat het zich in een tweede verhaal vouwt, waarbij een wees Ben wordt gevolgd door een trainingskamp dat kleine overlevenden verandert in kindsoldaten. Ook dit is een intrigerende plek om een verhaal te lanceren, maar twee uur is niet genoeg om beide met succes te vertellen, en dus lijden beide. In de verhaallijn van Cassie zoekt ze dapper door een brutaal post-apocalyptisch landschap dat des te angstaanjagender is omdat er geen fantastische elementen zijn om dit een verre toekomst te laten lijken. Maar ze is een zwaaiende Final Girl: ze valt door ravijnen, strompelt over verlaten snelwegen bezaaid met lijken en rent blindelings naar de legerbasis waar Sam is gestationeerd. Ze maakt onderweg geen plan, wat haar eerder razend dan boeiend maakt. En Moretz helpt niet.
De starlet die ons ooit liet juichen met haar brutale grijns en vrolijke beheersing van vechtchoreografie slaapwandelingen door 'The 5ditGolf.' De meeste van haar regels, inclusief een verstikkende voice-over die overal doorgeregen is, worden in een duizelingwekkende monotoon gebracht. Anderen worden onderbroken door grote ogen en een trillende lip. Toch beheerst Moretz niets dat lijkt op oprechte emotie. En dingen gaan van blah naar blech als de vereiste tweede liefdesbelang in beeld komt. Ik bedoel, we kunnen een dystopische film niet op meisjes richten zonder een liefdesdriehoek, toch?
Cassie wordt wakker in een mooie boerderij en ontmoet Evan Walker (Alex Roe), die lang en knap is en blijkbaar haar leven heeft gered. Hoewel er tekenen zijn dat ze hem niet moet vertrouwen, welke keuze heeft Cassie dan? Ze is alleen in een wereld die vreemd is gemaakt door een onzichtbare dreiging. Hun intrigerende ongemakkelijke alliantie wordt een ronduit misselijkmakende romance als Evan Cassie het hof maakt terwijl ze haar wond verzorgt, wat leidt tot een climax die even voorspelbaar als problematisch is. Toch is het niet eens de meest kreunende gok van de film. Dat zou de 'twist' aan het einde van Ben's draad zijn. En echt, als je er even over nadenkt, kun je waarschijnlijk raden welk geheim op de militaire basis wordt ontdekt.
Aangezien Moretz haar sterrenkracht te midden van de golven lijkt te hebben verloren, was ik dankbaar voor elke terugkeer naar Bens verhaallijn. Gehard door de dood van zijn familie, heeft hij de bijnaam Zombie verdiend. Robinson toont echter meer oprechte pijn en mededogen dan Moretz ooit heeft verzameld. Trots en beschermend voor zijn nieuwe familie, leidt Zombie zijn team met een strenge hand maar met een warm hart. Maar omdat we gewoon hebben om terug te komen op Evan en Cassie die aan het vrijen zijn in het bos, neemt regisseur J Blakeson nooit de moeite om veel tijd te investeren in de personages van het team, zoals Tony Revolori's bebrilde Dumbo ofTalitha Bateman's vurige theekopje. Natuurlijk krijgt de malafide Ringer (Maika Monroe) wat spottende zingers, maar de rest van de bemanning krijgt nauwelijks een zin of een naam voordat hun leven in gevaar wordt gebracht door een zelfmoordmissie. Robinson's ernst en zijn chemie met Monroe bieden een aantal lichtpuntjes te midden van 'The 5'ditWave's wassingen van onheil en somberheid, maar er is weinig dat verder de moeite waard is.
De actiescènes van Blakeson missen punch, geconstrueerd zonder gevoel voor drive of geografie. Het tempo is dodelijk en geeft geen idee hoeveel tijd er is verstreken. Het subplot 'liefde' verzuurt als Moretz en Roe samengaan, evenals pindakaas en benzine. En de poging van de film om tieners te spreken levert juweeltjes op als 'Ze ziet eruit alsof ze grappig is.' 'Ja. Eigenlijk is ze werkelijk grappig.'
Misschien wel het meest frustrerende van alles is dat de film jonge acteurs heeft samengebracht die elders geprezen zijn (Robinson's 'The Kings of Summer', 'It Follows' van Monroe,' Revolori's 'Grand Budapest Hotel'), maar er niet in slaagt ze te laten zien, verspillend hun talenten zoals het mijn geduld deed. In plaats daarvan krijgen we Moretz te horen over menselijkheid en hoop, terwijl 'The 5'ditWave' rijdt mee zonder karakter of reden tot zorg.
'The 5th Wave' opent vandaag landelijk de deuren.
Grieks bier alfa
