Het duurde bijna 20 jaar voor een vervolg op de haaienaanval-thriller uit 1999 Diepe blauwe zee om aan te komen, maar blijkbaar, 2018's Diepblauwe Zee 2 genereerde genoeg belangstelling dat zijn eigen vervolg veel sneller werd geproduceerd. De nieuwe Diepblauwe Zee 3 verwijst slechts vaag naar de originele film, maar het volgt rechtstreeks uit de gebeurtenissen van Diepblauwe Zee 2 , waardoor de indruk wordt gewekt dat de tweede film degene is die het publiek graag wil volgen.
Geen van de acteurs of personages uit de vorige films komt voor in deze derde aflevering, die zich opnieuw afspeelt in een afgelegen onderzoeksfaciliteit in het midden van de oceaan. Deze keer is de onderzoeksfaciliteit echter alleen het doelwit van haaienaanvallen, niet de bron ervan, aangezien de genetisch verbeterde stierhaaien uit de tweede film zijn ontsnapt in de open oceaan en samenkomen in het voormalige vissersdorp Little Happy, voor de kust van Mozambique. Dankzij de stijgende zeespiegel is Little Happy overstroomd en afgesneden van het vasteland, en de meeste inwoners zijn vertrokken. Een klein onderzoeksteam onder leiding van Dr. Emma Collins (Tania Raymonde) heeft van het eiland hun thuisbasis gemaakt voor het onderzoeken van de effecten van klimaatverandering op het zeeleven.
Emma is een natuurbeschermer die sympathie voor haaien predikt, en in de eerste scène gaat ze speels om met een grote witte haai die ze Sally noemt, hoewel haar collega Eugene Shaw (Emerson Brooks) haar waarschuwt voorzichtig te zijn. De hoek van de klimaatverandering geeft: Diepblauwe Zee 3 de illusie van een sociaal geweten, en het thema van op hol geslagen wetenschap komt minder vaak voor in deze film dan in de vorige twee (vooral in het onzinnige, overspannen tweede deel). Het bedrijfsmisdrijf arriveert met Emma's eindexamenklasgenoot en ex-vriend Richard Lowell (Nathaniel Buzolic), die voor een farmaceutisch bedrijf werkt en probeert het trio van malafide superhaaien op te pakken.
Wetenschappelijke experimenten hebben deze haaien slimmer en gevaarlijker gemaakt en vormen nu een bedreiging voor het hele oceanische ecosysteem, in wat Emma's collega Spin (Alex Bhat) seamageddon noemt. Er is niets zo belachelijk als de scène in de tweede film met haaien die een gesprek tussen mensen afluisteren, maar Richard kan twee van de haaien bedreigen door een pistool op het hoofd van hun broer te richten, waardoor ze zich terugtrekken zoals ze' opnieuw in een impasse in een middelmatig misdaaddrama. Naast de inspanningen om de klimaatverandering en het milieubewustzijn aan te pakken, toont deze film wat meer respect voor zijn personages dan de vorige aflevering, en Raymonde (een veteraan van tv-series, waaronder Goliath , Omgewisseld bij geboorte en Verloren ) zorgt voor een veel overtuigender wetenschapper dan Diepblauwe Zee 2 ster Danielle Savre deed.
algemeen, Diepblauwe Zee 3 is onderhoudender en vakkundiger geproduceerd dan zijn voorganger, dankzij regisseur John Pogue ( De stillen ) en scenarioschrijver Dirk Blackman, die een beter gevoel hebben voor het balanceren van spanning en absurditeit dan de makers van de vorige film. Geen van beide sequels komt natuurlijk in de buurt van het origineel van Renny Harlin, dat een veel groter budget en meer spraakmakende cast had, en de sequels hebben geprobeerd een deel van die magie te heroveren, met magere resultaten. Net als in de tweede film is er hier een scène die de beruchte dood van het origineel van Samuel L. Jackson's personage nabootst in het midden van een inspirerende toespraak, en er zijn een paar andere campy-momenten, hoewel dit geen Sharknado -stijl parodie op zichzelf.
blauw-ogen witte draak kunstwerk
De speciale effecten zijn respectabel voor een rechtstreekse-naar-VOD-productie, en er is een indrukwekkende onderwatercinematografie die de schoonheid van het echte zeeleven vastlegt (in tegenstelling tot CGI-haaien). De vereiste gore is minder overtuigend en er zijn slechts een handvol vermakelijk gruwelijke moorden. Het is moeilijk om de vrolijke belachelijkheid van de originele film te overtreffen, en Pogue en Blackman proberen het niet echt, maar nemen genoegen met iets ingetogener, althans in de context van het gonzo-haaienfilmgenre. Raymonde brengt wat gefundeerd realisme naar Emma, maar de rest van de personages zijn minder boeiend en de motivaties voor Richards gemene partner zijn niet echt logisch.
De actie bestaat voornamelijk uit personages die heen en weer rennen over de hellingen en platforms die de gebouwen van Little Happy met elkaar verbinden (in tegenstelling tot de krappe, overstroomde binnenruimtes van de vorige films), en er is niet veel spanning over de aanwezigheid van de haaien. Er zijn minstens zoveel gevechten tussen mensen als er aanvallen van haaien zijn, hoewel de filmmakers het meeste uit de sporadische schermtijd van de haaien halen. Het is vrijwel onmogelijk om de combinatie van toegewijde uitvoeringen, goed gemaakte speciale effecten, grappige dialogen en stijlvol geweld te repliceren die het origineel maakten Diepe blauwe zee zo vermakelijk, en zelfs op zijn best, Diepblauwe Zee 3 is slechts een bleke imitatie. Het bevat echter wel een personage dat herhaaldelijk een haai in het gezicht slaat, en dat telt voor iets.
Met in de hoofdrollen Tania Raymonde, Nathaniel Buzolic, Emerson Brooks, Bren Foster, Reina Aoi en Alex Bhat, is Deep Blue Sea 3 dinsdag beschikbaar voor digitale aankoop en 25 augustus op dvd en Blu-ray.
