Arsène Lupin III gaat over zo klassiek karakter als ze komen . Zo klassiek dat hij in feite een directe afstammeling is - zowel in fictie als in werkelijkheid - van de beroemde herendief met dezelfde naam van Maurice LeBlanc. De uitdrukkingen 'klassiek karakter' en ' 3D CG ' vervullen het publiek vaak met angst (zie: 2019's katten en de Sonic de egel de angstaanjagende eerste trailer van de film), maar houdt een bepaalde angstfactor in voor anime-fans (zie: de rampzalige Berserk opnieuw opstarten).
Zoals Takashi Yamazaki, Lupin III: de eerste De directeur van CBR vertelde aan CBR dat handgetekende animatie iets is dat animatiefans in Japan - en elders, in mindere mate - niet graag loslaten; de 3D CG-revolutie gaat daar echter met volle kracht vooruit, vanaf het begin Pokemon lucratieve remake van de film naar Studio Ghibli's aanstaande Oorworm en de heks . En, gek genoeg, het is het 2D-werk van een zekere Ghibli-medeoprichter aan een eerdere Lupin-exploit die Yamazaki het meest inspireerde.
Zelfs voor nu heeft het transfixerende hyperrealisme van CG-animatie met succes zijn magie bewerkt op geliefde personages zoals Space Captain Harlock en de Final Fantasy VIII gips. Transfixing is gelukkig een passend woord om Yamazaki's kijk op Lupin in . te beschrijven Lupin III: de eerste . De film werd voor het eerst uitgebracht in Japan in 2019 en is nu eindelijk beschikbaar om in het buitenland te kopen via digitale en fysieke thuisrelease. De film speelt zich af in het Showa-tijdperk, rond de tijd van de creatie van het personage door auteur Monkey Punch, en is in staat om slim aan de wortels van de franchise te trekken, misschien in de hoop elke verwachte schroom over de 21e-eeuwse make-over te vermijden. Het hoefde zich echter geen zorgen te maken: Lupos neemt zijn nieuwe animatiestijl over als een eend in het water.
Met de periode-instelling kan de dief ook -- Indiana Jones -stijl - om te genieten van de grote traditie van het verijdelen van bizarre nazi-plots om de wereld over te nemen, te beginnen met de diefstal van een mysterieus amulet van archeoloog professor Bresson van zijn familie in het door de nazi's bezette Frankrijk. Alleen de kleindochter van Bresson overleeft, zonder het te weten, onder de hoede van de dief - een schatzoeker genaamd Lambert die hoopt het juweel te gebruiken, samen met Bressons vermiste dagboek, om een grote schat voor zijn fascistische werkgevers op te graven.
Jaren later komt het kind, Laeticia, Lupos tegen wanneer de twee tegelijkertijd proberen het dagboek te stelen - iets wat Lupos' grootvader probeerde en zelf faalde. Lambert beveelt zijn geadopteerde afdeling om zowel het dagboek als de legendarische dief naar hem toe te brengen, en begint een internationaal kat-en-muis-avontuur van bedriegen, luchtstunts en geheime bases met boobytraps. Typisch Lupin III territorium, maar met enorm hoge inzetten.
Yamazaki's eerbied voor Hayao Miyazaki's Het kasteel van Cagliostro -- die 40 jaar oud werd in De eerste jaar van uitgave , is in het weefsel van de film genaaid, en welbewust met deze mijlpaal in het achterhoofd. Cagliostro, hoewel niet het beroemdste werk van Miyazaki, had het een enorme invloed op animators zoals John Lasseter van Pixar. Het bracht het volwassen georiënteerde personage ook naar een veel breder publiek, waarbij de wellustige kwaliteiten van de dief werden geëlimineerd in een meer klassiek soort ridderlijkheid, wat goed werkte tegen de middeleeuwse, Europese achtergrond van Miyazaki. Yamazaki's Lupos is heel duidelijk Miyazaki's Lupos: heroïsch, onverschrokken en brutaal -- maar nooit ronduit schandalig, zelfs niet als hij het kostuum van de grootste schurk uit de geschiedenis aantrekt. Maar hoezeer de film ook aanvoelt als een liefdevol eerbetoon aan de gewaardeerde regisseur, hij bestaat niet in Cagliostro 's schaduw; het zorgt eerder voor een geweldig metgezelstuk.
Het scenario van Yamazaki doet er ook een beter dan Cagliostro in het karakter van Laeticia. Hoewel Clarisse, Miyazaki's jonkvrouw in nood, niet geheel zonder keuzevrijheid was, werkt Yamazaki deze blauwdruk bij voor de huidige tijd: Laeticia is nog steeds een pion in het complot van de mannelijke schurken, maar haar doelen zijn duidelijk omschreven en haar persoonlijkheid, nou ja... heeft een.
Voor sommigen is de plot misschien te eerbiedig voor het eerder genoemde Harrison Ford-personage, maar dat neemt niet weg dat Lupin III: de eerste is gewoon een genot om van begin tot eind naar te kijken: de driedimensionale wereld waarin animator Tomishida Umeda de personages plaatst, is een echte speeltuin waar realisme alleen dient om de banden van het publiek met conventionele natuurwetten te verbreken, waardoor Lupin en Co. bewegen zo vloeiend en onderhoudend als ze willen. Dit alles speelt zich af tegen cameraman Yosuke Sakai met een glanzend kleurgebruik, waardoor in elke opname een rijke scherptediepte ontstaat. Wat betreft zijn bredere cast, elke terugkerende figuur uit Lupine overleveringen krijgen hun recht, van de roodharige inspecteur Zenigata tot de stoïcijnse samoerai Goemon Ishikawa.
Wat Lupin III: de eerste uiteindelijk bewijst is dat eventuele bedenkingen van kijkers over 3D CG van geval tot geval moeten worden gemaakt. Hoewel we Lupin misschien niet meer terugzien in het medium, maakt regisseur Yamazaki zeker een sterk argument dat hij er een mooie toekomst in zou kunnen hebben.
