Tony Stark is een van de meest gecompliceerde helden in de geschiedenis van Marvel, en hij werkt het beste wanneer het team achter hem zijn nuances en tekortkomingen omarmt. Gelukkig het team erachter Ik ben Iron Man #1 -- Murewa Ayodele, Dotun Akande en Joe Caramagna van VC -- houdt van dit personage en wil hem ontdekken, met al zijn gebreken. Helaas gaat het eerste nummer van deze miniserie niet zo moeilijk als zou moeten, en het zorgt ook niet voor voldoende intriges voor de toekomst van het verhaal.
deschutes zwarte butte xxvi
Ter ere van Ijzeren man 60e verjaardag, Ik ben Iron Man is van plan om nooit eerder vertoonde verhalen van Tony Stark te verkennen. Terwijl de miniserie grote dingen belooft, heeft het eerste nummer de ontmoedigende taak om uit te leggen hoe Tony Stark deze tijdperken opnieuw zal bezoeken, en het antwoord is tijdreizen via bas.
Het concept klinkt misschien wild, maar het is een genot om te zien hoe strips leunen op de absurditeit van het medium. Ayodele heeft een geniale manier om tijdreizen op te nemen via de kracht van heavy metal. Lezers gaan er tenminste van uit dat het heavy metal of rock-'n-roll is, aangezien het verhaal niet veel uit deze muziekgenres haalt, afgezien van enkele stoere poses van de slechterik.
Het concept was misschien duidelijker geweest als Akande meer in het metalgenre had geleund als het om de kunst ging. De weinige poses van de slechterik zorgen voor een gedenkwaardige maar kortstondige uitvoering. Bovendien, met metalalbums met enkele van de meest dynamische covers, is het een verrassing dat Akande niet meer in deze uitersten leunde. In plaats daarvan voelt dit als een standaard superheldentarief. Maar het werk van Akande is nog steeds vermakelijk. Sommige innovatieve verwijderingen van Iron Man tegen het einde brengen fans dichter bij wat het uitgangspunt van de serie zou moeten zijn. Akande lijkt het meeste plezier te hebben met het illustreren van de slechterik en deze gevechten.
Akande gebruikt gedempte tinten om de nostalgie van te complimenteren Ik ben Iron Man . Dit zorgt er echter voor dat de kunst plat aanvoelt en het dynamische metalen concept wegneemt. Op de zachtere momenten komt Akande's gelikte maar sombere benadering overeen met Tony's interne conflict, maar dit is een verhaal over Tony Stark die door de tijd reist met de kracht van rock-'n-roll. Met zo'n uitgangspunt willen lezers een levendiger palet.
Ondertussen geven enkele van de zachtere momenten de complexiteit van Iron Man weer. Akande benadrukt hoe Tony koud en berekenend kan zijn voor wat hij als het grotere goed beschouwt, maar die kant van hem staat ook in contrast met zijn menselijkheid en egoïstische verlangens.
Ayodele toont een goed begrip van de iconische held, maar die karakterverkenning staat op de achtergrond bij de expositie in I am Iron Man #1. Er is veel informatie die de lezers in dit nummer moet worden meegedeeld. Het leveren van het via een druk gesprek tussen twee personages die al weten wat er aan de hand is, voelt als een slechterik die monoloog is in het belang van het publiek. Deze gekunstelde aanpak haalt de lezer uit het moment. Er wordt zoveel behandeld in nummer 1 dat het het mysterie van toekomstige nummers wegneemt, vooral als het lijkt alsof Tony al weet wat er gaat gebeuren. Caramagna worstelt om duidelijkheid te brengen in Ayodele's pagina's met veel dialogen. Verschillende pagina's voelen overweldigd door tekstballonnen en dichte dialogen, waardoor er weinig ruimte overblijft voor de kunst.
doom patrouille seizoen 2 release datum
Het uitgangspunt voor Ik ben Iron Man is overtuigend en het creatieve team heeft het potentieel om het waar te maken. Nummer 1 beweegt een beetje langzaam, maar het introduceert alle elementen die nodig zijn voor een echt metalen miniserie.
