In het argument voor het geval van 'Videogames als kunst' Schaduw van de Kolossus wordt consequent genoemd als een van de beste voorbeelden. de 2005 Speel station 2-spel van Team Ico, dat een . ontving PS4 remake in 2018, was een spirituele opvolger en mogelijke prequel van hun eerste game, Ico . Kolos wordt beschouwd als een masterclass in gamedesign, met een perfecte samensmelting van mechanica en presentatie. Een van de meest indrukwekkende aspecten van het spel is dat het alom geprezen verhaal wordt overgebracht met heel weinig dialoog.
Schaduw van de Kolossus is een bitterzoet, waarschuwend verhaal dat langzaam zijn morele conflict onthult naarmate het spel vordert. Het begint met een jonge man genaamd Wander en zijn paard, Agro. De twee reizen door de wildernis naar de ruïnes van een oude tempel in een prachtig maar kaal landschap dat later werd onthuld als het Verboden Land. In het midden van de tempel staat een altaar waar Wander de kostbare gehulde lading legt die Agro had vervoerd - het lijk van een jonge prinses, Mono.
Wander trekt de aandacht van schimmige figuren die hij afweert met een oud zwaard in zijn bezit. Diep in de tempel stelt een stem zich voor als Dormin. Wander probeert te ruilen met Dormin en vraagt haar om Mono weer tot leven te brengen. Dormin zegt dat het mogelijk is als Wander de afgoden van de tempel vernietigt door wezens genaamd Colossi te doden die het land bevolken. Het zou mogelijk zijn met zijn relikwiezwaard, maar Dormin waarschuwt Wander dat hij een vreselijke prijs zal betalen.
Dit is de opening van de game, die spelers vervolgens stuurt om hun eerste Colossus te verslaan. In eerste instantie wordt Wander geconfronteerd met agressieve, humanoïde Colossi. Maar elke keer dat hij een Colossus doodt, wat angstaanjagende maar mooie wezens zijn, begint het steeds meer verkeerd te voelen. Niet elke Colossus blijkt vijandig te zijn. Sommige zijn kleinere, welwillende wezens. Wander moet deze vreedzaam grazende goliaths actief vermoorden, en hoewel de gameplay ongelooflijk bevredigend is, verzacht het niet het gevoel dat de speler iets speciaals heeft vernietigd.
Om dit punt verder te accentueren, elke keer dat Wander een Colossus doodt, barsten er donkere ranken uit zijn gevallen prooi en vliegen in hem. Hij valt flauw en wordt wakker bij Mono's altaar in de tempel, nog een van de idolen die tot puin ontploft voordat hij weer vertrekt. Na een behoorlijke hoeveelheid van de Colossi te hebben gedood, wordt het duidelijk dat de schimmige krachten een schadelijk effect hebben op Wander. Afgezien van het feit dat zijn kleding aan flarden raakt, wordt zijn huid bleek en aderig terwijl zijn ogen troebel worden.
tijger bier abv
Het wordt onthuld dat Wander wordt achtervolgd door een sjamaan genaamd Lord Emon en een contingent van zijn mannen. Ze proberen te voorkomen dat Wander de Kolossen vernietigt. Deze magische beesten waren oude magie ontworpen om de entiteit genaamd Dormin te splitsen en gevangen te zetten. Mono was een meisje dat was opgeofferd om haar 'vervloekte lot' te ontlopen. Wander was verontwaardigd over haar dood en stal het relikwiezwaard, wetende dat er macht in de Verboden Landen was die Mono kon doen herrijzen, maar niet begreep wat er op het spel stond.
Wander, gedreven door zijn niet aflatende toewijding aan Mono, was uiteindelijk in staat om alle Kolossen te vernietigen. Lord Emon en zijn mannen kwamen te laat aan. Wander verschijnt weer, nu grondig bedorven en ontspruitende hoorns. Hij probeert Mono te benaderen, maar wordt aangevallen door Emon's mannen. Gevuld met onmenselijke kracht, valt Wander pas als hij in het hart is gestoken.
Maar dit blijkt de laatste zegelhouder te zijn in Dormin, die het lichaam van Wander bezit en verandert in een schimmige figuur. Emon slaagt erin het magische zwaard in een poel in de tempel te werpen, waardoor een magische reactie ontstaat die een wervelende lichtzuil oproept. Emon en zijn overgebleven mannen ontsnappen als het pad naar de Verboden Landen achter hen instort. Emon blijft treuren over de uitkomst, in de hoop dat als Wander het op de een of andere manier zou overleven, hij zou kunnen boeten voor zijn egoïstische misdaden.
Terug in de tempel ontwaakt Mono alleen in het Verboden Land. Ondanks het vernietigen van Wander, was Dormin blijkbaar trouw aan zijn woord. Samen met Wanders paard Agro verkent Mono haar schilderachtige maar eenzame gevangenis. Mono ontdekt een jongetje met hoorns in de plas water waarin Wander werd verteerd. Mono neemt het kind mee en het spel eindigt met het trio dat een verborgen tuin in de tempel ontdekt.
Schaduw van de Kolossus laat de gevolgen zien van het doen van de verkeerde dingen ondanks de beste bedoelingen. In de schoenen van Wander geplaatst, kunnen spelers niet anders dan meevoelen met zijn verlangen om Mono, een onnodig gedood persoon, weer tot leven te zien brengen. Maar het zien van de tol die Wander eist en het leren van de lijnen die hij moest overschrijden om Mono weer tot leven te wekken, maakt zijn deal met Dormin op zijn best twijfelachtig. Het is hem uiteindelijk gelukt, maar was het de kosten waard?
