Star Trek II: The Wraak van Khan blijft misschien wel de meest geliefde van de Star Trek films en met een goede reden. Het presenteerde de franchise niet alleen enkele van zijn belangrijkste momenten - met als hoogtepunt de dood van Mr. Spock zelf - maar het hielp koerscorrectie na een hobbelige overgang van De originele serie . Star Trek: The Motion Picture was bedoeld om de game-changer van de saga te zijn, waardoor het in directe concurrentie kwam met die van George Lucas Star Wars . In plaats daarvan, Toorn van Khan nam die banier op, en De film bleef een bijzonder bizarre misfire achter.
Star Trek II slaagde gedeeltelijk omdat het begreep wat de eerste film fout had. Het herstelde de geliefde personages op de voorgrond en gebruikte de sciencefictioncomponenten als achtergronden. Maar nog belangrijker, het identificeerde hoe Star Trek nodig om te veranderen van De originele serie en deed dat zonder de elementen weg te gooien die maakten trektocht Super goed.
De film ontstond door een moeizaam ontwikkelingsproces waarbij in de jaren zeventig allerlei ideeën werden gepresenteerd en weggegooid. dat weerspiegelde Star Trek's unieke positie op dat moment. Fans waren dol op De originele serie en wilden meer avonturen van de personages zien, maar verder wisten de producenten niet helemaal wat ze in petto hadden Star Trek . Tegelijkertijd waren er in de sciencefictionwereld twee enorme zeewisselingen: 2001: Een ruimte-odyssee , die laat in première ging Trek's uitgevoerd in 1968, en Star Wars , die het filmmaken in 1977 op zijn kop zette.
rood papaverbier
Tegen die heersende trends in, wisten Gene Roddenberry en de producenten niet zeker wat wel en niet zou werken. De pop-artstijl van De originele serie voelde geen contact, en iedereen was het erover eens dat ze niet wilden dat de film zou aanvoelen als een nieuwe aflevering van het tv-programma. Helaas leidden hun inspanningen om die kloof te overbruggen hen uiteindelijk in de verkeerde richting. De film berucht gericht op een episch concept - in dit geval een enorme kunstmatige intelligentie op weg naar de aarde - dat de personages eronder in het niet deed. Regisseur Robert Wise vertraagde het tempo om zich te concentreren op de effectshots, wat resulteerde in langzame, moeizame sequenties die het verhaal niet vooruit hielpen.
Bovendien had het algehele uiterlijk van de film te lijden van pogingen om de dagelijkse grit na te bootsen die wordt aangetoond door Star Wars . De felle kleuren van De originele serie werden verwaterd tot saaie beige en blauwe tinten, aangevuld met een verrassend steriel nieuw Enterprise-ontwerp en visuele effecten die vervaagden onder abstracte beelden. Ze weerspiegelden de tijd op de verkeerde manier, verloren trektocht ’s unieke identiteit en in plaats daarvan een steriele en anonieme visuele stempel.
De film deed het goed genoeg om een vervolg te rechtvaardigen, maar voldeed niet aan de verwachtingen, en de beslissing werd genomen om de ruimte voor De toorn van Khan . Dat alleen al zette de franchise in de goede richting. Zonder de optie van een grandioos spektakel, was de beste manier om de focus weer op de personages te leggen, wat De film uit het oog verloren was. Het betekende het vinden van nieuwe manieren om eerdere beelden te gebruiken, omdat er geen geld was om nieuwe effecten te maken. Dat betekende op zijn beurt dat de plichtmatige elementen (zoals het verlaten van een ruimtedok) snel uit de weg moesten worden geruimd voordat het publiek merkte dat ze naar hergebruikt beeldmateriaal keken. Het tempo verbeterde standaard, en de film bewoog met de snelheid die het publiek verwacht van blockbuster sciencefiction.
Het profiteerde ook van nieuw creatief bloed in Nicholas Meyer, een filmmaker die niet alleen niet had gewerkt aan Star Trek eerder, maar beweerde geen grote fan te zijn. Zijn eerdere werk vond nieuwe kanten aan bekende personages, met name in De oplossing van zeven procent die handelde over de drugsverslaving van Sherlock Holmes, en Keer op keer die H.G. Wells in zijn eigen tijdmachine zette. Meyers gebrek aan context betekende dat hij de personages niet met fluwelen handschoenen zou behandelen, maar ook dat hij ze moest respecteren omwille van de bestaande fans. Daardoor kon hij zich verdiepen in een ouder wordende admiraal Kirk die geconfronteerd werd met de lang vermeden gevolgen van zijn acties, evenals de dood van Spock, wat Leonard Nimoy genoeg intrigeerde om hem opnieuw aan te melden.
Visueel kwam hij op het idee van Napoleontische zeeslagen in de traditie van Horatio Hoornblazer waarbij de Enterprise in wezen schoten uitwisselde met vijandelijke schepen. Dat leidde tot een herontwerp van de uniformen van Starfleet tot de wijnrode tunieken en andere milde veranderingen. De combinatie gaf De toorn van Khan een onderscheidende look die de eerste film ontbrak.
De resultaten leverden een van de hoogtepunten van de franchise en zetten de trend voor de volgende trektocht films. Tegen de tijd dat ze hun gang hadden Star Trek: de volgende generatie had het stokje overgenomen en vijf van de zes films van de oorspronkelijke crew zagen eruit en voelden als een soort. Dat liet De film een vreemde anomalie gevangen tussen twee tijdperken in de franchise en onderscheidend om de verkeerde redenen.
sam adams boston ale
