Vallend tussen de tweede en derde prequelfilm, Star Wars: The Clone Wars gedetailleerd het conflict dat de melkweg op zijn grondvesten zou doen wankelen. Uiteindelijk, zoals fans heel goed weten, was het complot van Darth Sidious om de Jedi en de Republiek te ondermijnen en de controle over alles over te nemen succesvol. Maar in de loop van de oorlog kwam de ene persoon dichter bij het verijdelen van zijn plannen dan wie dan ook, ook al realiseerde ze zich dat op dat moment niet.
Padmé Amidala werd voorgesteld aan fans in Star Wars: The Phantom Menace als de gekozen koningin van Naboo. Na het voltooien van haar termijn als koningin, bleef ze haar planeet dienen als vertegenwoordiger in de Galactische Senaat op Coruscant. Ze speelde vervolgens een sleutelrol bij het installeren van Sheev Palpatine, die de senator was voor Naboo toen ze op de troon zat, als de nieuwe kanselier. Helaas voor de melkweg leidde hij een dubbelleven onder het mom van Darth Sidious.
In gedachten houdend dat de rol die ze speelde in de plannen van Palpatine op zijn best onwetend was, werd Padmé ook een belangrijk onderdeel in het proberen om de oorlog met de separatisten te beëindigen. Ze was er vast van overtuigd dat de strijd voor beide partijen een no-win scenario was en dat diplomatieke middelen de enige manier waren om het conflict te stoppen. Padmé had gelijk, want de oorlog werd georkestreerd door Palpatine, die in het geheim beide kanten van de strijd leidde.
Gedurende de hele oorlog zou Padmé nieuwe manieren vinden om in de Senaat tegen de oorlog te vechten. Ze creëerde rekeningen die de uitgaven aan hun Grand Army of the Republic zouden beperken, aangezien de verslechterende schuld aan beide kanten van het conflict hun respectieve posities sterk verzwakte. Padmé ging ook tegen de bevelen van de senaat in en verbond zich met een vriend van de separatisten, Mina Bonteri, die ook vrede wilde. Als dit was uitgekomen, zou het hele plan van Palpatine zijn ontspoord.
De realiteit was dat de verschillende vredesinitiatieven van Padmé allemaal bijna slaagden. Palpatine en zijn flunkies moesten extreme maatregelen nemen om te voorkomen dat ze hun operaties verlamde, ook toen graaf Dooku de moord op Bonteri plande en uitvoerde, en vervolgens een aanval op Coruscant begon om de vredesprocedures te ondermijnen.
Ironisch genoeg was alles wat Padmé deed om te proberen de oorlog te stoppen oneindig veel effectiever dan alles wat de Jedi probeerden. De zogenaamde vredeshandhavers lieten zich meeslepen in een kostbaar conflict dat vanaf het begin tegen hen werd opgezet, en al hun inspanningen speelden de Sith Lord rechtstreeks in de kaart. Het was een plan dat ze door de Force hadden moeten kunnen zien, maar ze waren verblind door hun eigen arrogantie.
Als de Jedi hun overmoed hadden kunnen overwinnen, hadden ze misschien eerder een plan in beweging om hen heen gerealiseerd. Padmé's oprechte inzet voor een vreedzame oplossing was de grootste doorn in het oog van Palpatine tijdens de Clone Wars, dus als de Jedi haar voorbeeld hadden gevolgd in plaats van de strijd aan te gaan met een leger dat was ontworpen om hen te doden, zou de Orde niet zo gemakkelijk zijn gevallen.
