Waarschuwing: het volgende artikel bevat spoilers voor: Gestrand diep .
zwart model bier alcoholgehalte
Survivalgames volgen over het algemeen allemaal een vergelijkbaar formaat: de hoofdrolspeler bevindt zich alleen in een gevaarlijke en onbekende omgeving en moet middelen en gereedschappen verzamelen om te ontsnappen en terug naar huis te gaan. Gestrand diep houdt zich zeker aan deze formule. Gamers spelen als de enige overlevende van een vliegtuigcrash, geïsoleerd op een reeks eilanden ergens in de Stille Oceaan.
De indiegame is traag en methodisch en vereist planning en geduld om de vaardigheden van de hoofdrolspeler op gebieden als knutselen en jagen te verbeteren, zodat ze een voertuig kunnen bouwen om te ontsnappen. Echter, in plaats van een bevredigende beloning te bieden voor urenlang enten, eindigt de game met een goedkoop en moe tijdluscliche.
Gestrand diep biedt niet veel op het gebied van een verhaal, wat niet per se een slechte zaak is - veel spelers wenden zich tot overlevingsspellen voor de uitdaging en de mechanica in plaats van plot. Ze willen echter wel een doel om naartoe te werken, meestal in de vorm van het succesvol verlaten van de gevaarlijke setting van het spel.
Terwijl Gestrand diep zo'n einde heeft, spuugt het bijna in het gezicht van spelers die zich ertoe hebben verbonden het te verslaan. De hoofdpersoon struikelt uiteindelijk over een kapot vliegtuig dat kan worden gerepareerd. Zodra alle benodigde onderdelen zijn verzameld, evenals benodigdheden zoals voedsel en water, is het tijd om te vertrekken.
De speler stapt het vliegtuig in en komt in de lucht voordat het scherm zwart wordt. Drie uur later komt alles weer op gang, terwijl het vliegtuig nog steeds vliegt - totdat het abrupt crasht in een privéjet die identiek is aan degene die aan het begin van het spel neerstortte. Het perspectief verschuift onmiddellijk naar de hoofdrolspeler in de reeks van neerstortende vliegtuigen vanaf het begin van Gestrand diep . Dan is het spel afgelopen.
super cluster bier
Er is geen officiële verklaring voor het einde, maar het lijkt te impliceren dat de hoofdpersoon, door te ontsnappen, de crash heeft veroorzaakt waardoor ze in de oceaan zijn gestrand en gedoemd is deze cyclus voor eeuwig te herhalen dankzij een soort van wormgat. Niet alleen is deze trope al vele malen eerder gebruikt (en met meer kunstzinnigheid), zoals in films zoals De driehoek , maar er is absoluut geen setup voor in het spel. Het is duidelijk dat het een schokkende laatste wending moet zijn in een verder geaard overlevingsspel, maar de beoogde gut-punch komt niet terecht. In plaats daarvan komt het gewoon als dwaas over.
Gestrand diep , wanneer het op de normale instellingen wordt gespeeld, is het geen gemakkelijk spel om te voltooien. Afgezien van de basishandleiding, biedt het geen aanwijzingen over wat te doen of waar te gaan, en er zijn talloze manieren waarop de speler in gevaar kan komen, of het nu komt door een gebrek aan water of door een haai.
legende van de galactische helden recensie
Om het spel op deze manier te beëindigen, stemt het niet tot nadenken en is het ook niet resonerend. De sci-fi-wending is bijna prikkelbaar en voelt aan als iets waar de ontwikkelaars aan hebben gewerkt in een laatste poging om meer dimensies toe te voegen aan wat over het algemeen een zeer goede overlevingsgame is, maar dan een zonder verhaal. Andere titels in het genre, zoals Het bos en Subnautica , hebben diepere kennis en verhaalbeats die spelers kunnen volgen, die uitmonden in bevredigende eindes van eerder vastgestelde plotpunten.
Helaas, in de laatste seconden, Gestrand diep verknoeit de landing en laat een zure smaak achter. Het suggereert dat alle tijd en inspanningen van de speler voor niets waren en dat ze uiteindelijk heel weinig autonomie hadden. Als dit correct wordt gedaan, kan dit soort einde een tot nadenken stemmende reflectie zijn op het lot en de hoeveelheid controle die iemand in het leven heeft, maar Gestrand diep , ondanks de titel, gaat niet verder dan de oppervlakkigheid van dit onderwerp.
