De Universal Classic Monsters hebben de basis van horror gevormd met iconische personages als Frankenstein's Monster, The Wolf Man en natuurlijk Dracula. Universal Pictures blijft profiteren van deze personages met hervertellingen van hun klassieke verhalen zoals die van 2020 De onzichtbare man of de horrorkomedie Renfield . Maar de studio heeft ook laten zien dat Dracula op veel verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd, inclusief het bloedzuigende monster dat de originele Bram Stoker-roman introduceerde. De laatste reis van de Demeter heeft een moderne kijk op deze monsterlijke versie van het personage gegeven, maar het was verre van de enige.
CBR-VIDEO VAN DE DAG SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Van Helsing was een actiehorror uit 2004 film door De mummie regisseur Stephen Summers en volgde Van Helsing, een jonge monsterjager die het opnam tegen mensen als Mr. Hyde, vampiers en weerwolven. Maar tijdens een reis naar Transsylvanië nam hij het zelf op tegen de hoofdvampier, Dracula. Maar in plaats van een zachtaardig monster met een tragisch verleden onder ogen te zien, gaf Richard Roxburgh een rockster-flair aan het personage dat hem in een veel engere versie veranderde die het beest in hem omhelsde. Maar terwijl veel bioscoopbezoekers misschien denken De laatste reis van de Demeter is de enige keer dat Dracula een echt monster is geweest, Van Helsing bood een nog definitievere iteratie.
Van Helsing veranderde Dracula in een schurk
Een film die sterk is beïnvloed door het bronmateriaal, B ram Stoker's Dracula maakte van Dracula een monster dat de duisternis van binnen had omarmd, maar nog steeds werd gevoed door het vinden van de liefde die hij zo lang geleden verloor. Als gevolg hiervan werd hij een figuur van tragedie die net zo verloren was als elk normaal persoon, ondanks dat hij gevaarlijk was. Films zoals Dracula onverteld onderzocht dit ook, waarbij Dracula alleen het kwaad in zichzelf omarmde als het voor zijn behoud was of de bescherming van degenen voor wie hij zorgde. Verschrikking van Dracula was een van de vroegste voorbeelden van een Dracula die alleen leefde om zijn persoonlijke verlangens te doden en te dienen. Maar Van Helsing omarmde volledig het idee dat Dracula het concept van liefde was kwijtgeraakt en er alleen om gaf om het vampierras te bevorderen en degene te zijn die de touwtjes in handen had.
In Van Helsing , was het uiteindelijke doel van Dracula om het monster van Frankenstein te gebruiken als een batterij om zijn zwerm vampirische kinderen tot leven te wekken. Daarmee zouden ze uiteindelijk de wereld kunnen infecteren met de vampiervloek, en Dracula zou de heerser zijn. Maar om dit te bereiken, zorgde de film ervoor dat het publiek begreep dat dit niet de tragische man was die hunkerde naar liefde en mensen als Mina Harker achtervolgde om het te bereiken. In plaats daarvan was hij egoïstisch, koud en berekenend en genoot hij vooral van het monster dat hij was geworden. Waar De laatste reis van de Demeter liet Dracula zien als een jager die feestvierde op zee, Van Helsing 's Dracula was zoveel meer, wat hem tot een echt dodelijke schurk maakte.
Dracula had meer tijd als monster
Een van de aspecten van Dracula die zelden wordt onderzocht, is hoe hij van vorm kan veranderen in een monsterlijk beest. Dracula van Bram Stoker plaagde dit met Gary Oldman's iteratie veranderen in een enorm vleermuismonster, maar dat was nog maar het begin van een unieke verandering van de iconische vampier. In Van Helsing , Dracula kon naar believen veranderen van mens in dier, maar had ook vormen daartussenin. Als hij bijvoorbeeld voedde, had hij de traditionele scherpe hoektanden, maar als het op feesten en doden aankwam, werden zijn tanden allemaal scherp als hij slachtoffers uit elkaar scheurde. Dit werd het beste getoond in de proloog van de film toen Dracula zich voedde met Dr. Frankenstein na een mislukte poging om de vampier te doden. Maar dit markeerde het begin van wat een versie van Dracula zou zijn die meer een roofdier dan een man was.
Terwijl zijn monstervorm aan het einde vorm kreeg, waren er plagerijen over hoe gevaarlijk hij kon zijn, aangezien Dracula's bruiden ook in beesten konden veranderen, hoewel ze nog steeds hun menselijke gezichten hadden terwijl ze in vleermuisvorm waren. Ondertussen was Dracula veel geavanceerder in zijn capaciteiten, en dit werd bewezen toen hij Van Helsing achtervolgde in kasteel Frankenstein. Hoewel Van Helsing dat niet kon hem te zien, kon Dracula zijn hartslag vanuit de schaduw zien, als een stalker die op zijn prooi jaagt. Het droeg bij aan het idee dat hoewel zijn monstervorm niet zichtbaar was, hij net zo dodelijk was zonder en minder menselijk was dan wie dan ook in de film.
In de eindstrijd van Van Helsing , gebruikte de monsterjager de vloek van de weerwolf om het gevecht aan te gaan met Dracula, die zijn volledige beestvorm aannam. Dit gaf het publiek de kans om het monster binnenin te zien, en van zijn enorme bijtradius tot zijn wilde spanwijdte, niets kon hem stoppen. Maar meer nog, het was opwindend om te zien dat Dracula alle controle die hij had verloor en tegen de weerwolf klauwde en beet. Hoewel hij verloor, was het geen gemakkelijk gevecht, en het toonde aan dat hoewel Dracula een ervaren jager was, hij net zo goed werkte als een beest en niet bang was om het te laten zien.
Dracula van Van Helsing rechtvaardigt een herbezoek
Veel versies van Dracula hebben het personage door de jaren heen iconisch gemaakt Bel Lugosi en Christopher Lee komt meteen in me op. Er valt echter iets te zeggen over de iteratie van Richard Roxburgh, aangezien het een van de weinige versies was die genoot van het leven dat hij als vampier had. Hoewel hij het op een gegeven moment misschien als een vloek heeft gezien, was deze Dracula voorbij elk zelfmedelijden dat hij had en omhelsde hij dat hij door en door een monster was. Het resultaat was een leuke en enge voorstelling met een wezen van de nacht dat in een oogwenk van gedachten kon veranderen en naar de keel kon grijpen.
Dracula's opwindende aanwezigheid is meer dan genoeg om een terugblik op 2004 te rechtvaardigen Van Helsing, maar als je dat doet, wordt een wereld van monsters en helden onthuld die veel energie hebben en ongelooflijk angstaanjagend zijn. Hoewel De laatste reis van de Demeter heeft bewezen dat niet alle monsters tragisch hoeven te zijn, Van Helsing vierden dit feit, en Dracula was er de uithangbord voor. Uiteindelijk heeft Van Helsing misschien niet dezelfde aandacht als De mummie , maar het bood een herdefiniërende kijk op zijn monsters die nog steeds voelbaar is.
