Welkom bij de achtste aflevering van Page One Rewrite, waarin ik de aanpassingen van strips naar het scherm onderzoek die het gewoon niet haalden. Deze week, een van de beroemdste niet-geproduceerde scripts ooit, Kevin Smith's Superman Lives , uit 1997. Als je op zoek bent naar drama achter de schermen van deze door Jon Peters geproduceerde film, waaraan op een gegeven moment Tim Burton als regisseur en Nicolas Cage als Superman in de hoofdrol... nou, dat verdient een eigen film.
In feite heeft wijlen Jon Schnepp een fascinerende documentaire gemaakt met de titel: De dood van 'Superman Lives': wat is er gebeurd? dat is je tijd waard. Hier bespreken we echter het script, dat dateert van vóór de betrokkenheid van zowel Burton als Cage.
karl strauss wrak steegje
Om dit in de juiste context te plaatsen: ten tijde van het script van Smith was Superman's laatste filmische optreden in 1987 Superman IV: De zoektocht naar vrede , een commerciële bom die een einde maakte aan de Christopher Reeve-franchise en die het einde van superhelden op het scherm had kunnen betekenen. 1989 zag echter de release van Tim Burton's Batman , een wereldwijd hit- en merchandisingfenomeen. Eind 1992 werd de stripverhaallijn 'Death of Superman' uitgebracht, wat de mainstream media-aandacht genereerde en de verkoop van de strips nieuw leven inblies, zelfs ondanks Marvel's groeiende lijn van X-Men-spin-offs en de lancering van Image Comics. Dus superheldenfilms hadden zichzelf opnieuw bewezen... en er was een heet Superman-verhaal dat wachtte om te worden aangepast.
Vanaf 1997 was Kevin Smith een veelbelovende jonge schrijver/regisseur, met één enorme indiehit ( griffiers ) op zijn naam en één commerciële flop ( Mallratten ). Smith's interesse in strips werd al snel een deel van zijn publieke persoonlijkheid, en hoewel iemand die stripboeken als invloed aanhaalt vandaag misschien niet ongebruikelijk lijkt, klonk dit ronduit eigenzinnig voor de gemiddelde persoon in de jaren '90. Voor stripfans was hij 'een van ons' (zoals blijkt uit fanzine tovenaar 's kruiperige berichtgeving), en voor Hollywood was hij in de positie om hun go-to stripboekman te worden.
Niet dat machtige producers als Jon Peters zich bekommerden om een getrouwe bewerking van het bronmateriaal. Zoals Smith heeft opgemerkt, had Peters specifieke ideeën voor een Superman-film -- die aangeven dat hij niet echt van Superman houdt -- die in het script moesten worden opgenomen. Toch heeft Smith zelf zijn scenario beschreven als 'fanfictie', en er is hier een perspectief dat uniek aanvoelt voor een fan van het DC Universe.
Het script begint met Brainiac en zijn 'schattige/snarky robot-sidekick' L-Ron (geleend van de Keith Giffen/J.M. DeMatteis Justice League rennen) door de ruimte loodsen in Brainiac's Skull Ship en energie absorberen van een ongelukkig passerend vaartuig. We zullen leren dat Brainiac niet alleen energie nodig heeft, maar ook een lichaam. Zijn complot is om aanspraak te maken op de Eradicator, een Kryptoniaanse robotconstructie gemaakt door Jor-El.
Misschien geïnspireerd door Superman: de animatieserie' Heruitvinding van Brainiac, Smith vestigt de schurk als de boosdoener achter de vernietiging van Krypton. Terwijl de animatieserie Brainiac als een inheemse Kryptonian had, is hij hier de 'trots van Colu' (zijn oorspronkelijke thuis in de strips), die op Krypton arriveerde en de taak kreeg om de planeet te controleren. Jor-El ontdekte dat Brainiac zich voedde met de kernenergie van de planeet, maar kon de Wetenschapsraad niet overtuigen. Van daaruit hebben we een traditionele Superman-oorsprong, met Krypton die explodeert en de Eradicator dient als het vormveranderende vaartuig dat de jonge Kal-El naar de aarde brengt.
Na de introductie van Brainiac wordt de wereld van Metropolis gepresenteerd, opnieuw vormgegeven voor de jaren '90. Lois Lane is de sterreporter van de Daily Planet, die betrokken is bij Superman (en zich al bewust is van zijn geheime identiteit), maar zich niet wil binden vanwege zijn verplichtingen als Superman. Lex Luthor is een machtige CEO met een openlijke haat tegen Superman, en Jimmy Olsen is een ambitieuze jonge fotograaf. Superman wordt geïntroduceerd in een actiescène, wanneer hij een stripachtige Deadshot ervan weerhoudt de gouverneur te vermoorden.
Brainiac, die reageert op een interstellaire boodschap van Luthor, arriveert op aarde en vormt een alliantie met de schurk. Ze houden elkaar natuurlijk geheime plannen achter en krijgen ruzie voordat het verhaal is afgelopen. Ze creëren een apparaat dat een schaduw over de planeet werpt, waardoor Superman van stroom wordt voorzien en Lex 'de enige leverancier van beschikbare energie' wordt.
Brainiac stuurt een beest van zijn menagerie, Doomsday, naar de aarde om de verzwakte Superman te bestrijden. Beide vallen in de enorme 'gigantische stoot die beide vechters doodt' (die zijn oorsprong vond in de stripverhaallijn en ook verscheen in Bruce Timm's Superman: Doomsday animatie film. ) Een uniek moment voor dit script is echter dat Brainiac een straal stuurt vanuit zijn ruimteschip die Doomsday's lijk opblaast zodra het gevecht voorbij is. Er is geen rematch in de laatste act, hier.
boze tweeling brouwt lil b
Na een openbare begrafenis (waaronder een Batman-cameo), wordt de Eradicator geactiveerd door het verlies van Superman's levensfuncties. De robot steelt zijn lichaam, verbergt hem voor zijn Fortress of Solitude en wordt een kneedbaar 'reanimatiepak' voor de held. De nieuwe, strakke zwarte outfit heeft zelfs een kap die Supermans gezicht bedekt. Later verandert het in een 'oogverblindende weergave van kogelvrije vesten' en repliceert het de krachten van Superman. Is hier een overtuigend verhaal voor te rechtvaardigen? Niet bijzonder. Smith probeert het te laten werken, maar dit is vooral een excuus om het 'rode ondergoed'-kostuum dat Peters niet leuk vond te laten vallen, en om meer speelgoedmogelijkheden te creëren voor de onvermijdelijke merchandisingbonanza van de film.
Uiteindelijk keert Superman terug naar Metropolis in het Eradicator-pantser. Lois en Jimmy leggen de samenspanning van Lex met Brainiac bloot en Jon Peters ontvangt twee van de actiescènes die hij eiste. Eén, Brainiac versus twee ijsberen die het Fortress of Solitude 'bewaken' (laat staan dat ze in het noordpoolgebied leven, niet in Antarctica). Twee, Superman versus een enorme spin. Smith gooit stripfans een bot hier en noemt deze mix van 'inktvis en spin' (een ander beest uit de collectie van Brainiac) een Thanagarian Snare Beast, ter ere van Hawkman's thuisplaneet.
Nu Brainiac is verslagen en alle emotionele bogen zijn ingepakt (Eradicator leert menselijk sentiment te respecteren en offert zichzelf op om Lex's schaduw-caster-apparaat te vernietigen, sluit Lois vrede met het belang van Superman voor de mensheid, en Superman herkent Lois als zijn toetssteen voor zijn geadopteerde thuiswereld), de film eindigt met Clark en Lois die een kus delen... terwijl L-Ron een mogelijk vervolg opzet, waarbij hij een stuk van Brainiac's lichaam redt.
abita paarse waas review
CASTING CALL
Smith heeft ooit geopenbaard aan tovenaar zijn ideale cast voor de film: Ben Affleck als Superman, Linda Fiorentino als Lois Lane, Jack Nicholson als Lex Luthor, David Hyde Pierce als de stem van de Eradicator, John Mahoney als Perry White... en omdat dit Kevin Smith is, Jason Lee als Brainiac en Jason Mewes als Jimmy Olsen.
VENTILATORSERVICE
Naast de verwijzingen naar andere hoeken van DC-continuïteit, verschijnen enkele van de meer obscure stripfiguren zoals Cat Grant, samen met verwijzingen naar Metropolis-locaties zoals Suicide Slum. Smith noemt een wetenschapper Dr. Shuster, ter ere van Superman's mede-schepper Joe Shuster. En we leren dat Lex aandringt op The Wertham Act, een wetsvoorstel dat gekostumeerde burgerwachten in het grotere Metropolitan gebied wil verbieden, genoemd naar de auteur van Verleiding van de onschuldige. Fans van Smith's films zullen misschien opvallen dat hij twee Kryptoniaanse ouderlingen Dan-Te en Ran-Dal heeft genoemd, in een knipoog naar griffiers.
NIET-FAN SERVICE
De film begint met het uitgangspunt dat Superman een of andere vorm van update nodig heeft voor de moderne tijd, vandaar het zwarte kostuum en het gebrek aan krachten. Er is ook een running gag om nooit een van de traditionele regels uit de Superman-mantra te voltooien, beroemd gemaakt door de televisieshow uit de jaren vijftig.
IK HOU VAN DE jaren '90
Perry White, verbijsterd over het feit dat hij een computer aan zijn bureau heeft, krijgt van Clark Kent het advies om 'met de rest van ons in de cyberpool te springen, meneer White'.
EEN, WERKELIJK ...
De strip' Eradicator, gemaakt door schrijver Roger Stern en kunstenaar Curt Swan, was ooit een kleine, gestileerde raket gemaakt door een uitstervend buitenaards ras, voordat hij later een humanoïde vorm aannam en de 'Last Son of Krypton' werd - een van de vervangende Supermen tijdens de 'Reign of the Supermen'-boog die volgde op de dood van Superman in de strips. (Hij is degene met de zonnebril.)
Lex heeft ook een minnaar/bodyguard genaamd Misty in plaats van Mercy, een creatie van de cartoon uit 1996. Misschien was ze nog te nieuw voor Smith om haar naam recht te zetten.
gek teef bier
DAT IS GEWOON RAAR
Smith heeft de neiging om Lois te schrijven alsof ze op elk moment een seconde verwijderd is van snappen. In haar inleidende scène springt ze fysiek op Lex wanneer hij Superman beledigt tijdens een talkshow-optreden. Later, tijdens een huilbui, onthult ze per ongeluk de geheime identiteit van Superman aan Jimmy Olsen.
HEBBEN WE EEN KOGEL ONTWIKKELD?
Laten we zeggen dat Superman de laatste tijd niet goed geholpen is door zijn optredens op het grote scherm. Toen Tim Burton eenmaal als regisseur was aangesteld, werd dit script overboord gegooid en ging de ontwikkeling van de film door in vreemde en vreemde richtingen . Helaas is dat de erfenis van dit script geworden: het is het openingsgedeelte van het verhaal van misschien wel het duurste geannuleerde project in de filmgeschiedenis. En nadat de Burton-film was stopgezet, ontvingen fans de ernstige maar saaie Superman komt terug, gevolgd door nog een herstart in de vorm van Man van staal , die niet kan beslissen of Superman een Christus-allegorie is of een Randiaanse held, onterecht vervolgd door de boeren die hij op deze wereld moet tolereren.
Hier is Superman Superman. Smith heeft het concept niet overdacht... Superman is misschien wel het personage waar hij het minst in geïnteresseerd is om te schrijven. Superman krijgt geen al te 'slimme' dialoog en is voor het grootste deel van het script afhankelijk van Eradicator. Hij is hier als een gestage invloed van integriteit en onbaatzuchtigheid, maar niet als een overweldigend interessant personage.
Maar als zomeractiefilm zou dit waarschijnlijk hebben gewerkt. Er is veel fanservice, wat vaak het eigenlijke verhaal ten goede komt. Als je bijvoorbeeld de Doomsday-verhaallijn aan het aanpassen bent... waarom zou je de zon dan niet blokkeren voor het gevecht? Het geeft Superman een geloofwaardig excuus om te verliezen, terwijl hij ook zijn moed toont, terwijl hij een gevecht aangaat waarvan hij weet dat hij misschien niet zal winnen. Smith werkt ook een logische manier uit om het plotapparaat van de film terug te koppelen aan de oorsprong van het personage, terwijl hij de slechterik ook een legitieme reden geeft om het te achtervolgen. Dit is iets waar superheldenfilms nog steeds mee lijken te worstelen, en films creëren met verschillende draden die niet het gevoel hebben dat ze bij elkaar horen.
Dus uiteindelijk is dit misschien niet de heilige graal van stripfilms waarvan het vroege internet ooit dacht dat het zou zijn, maar Superman leeft had kunnen dienen als sjabloon voor een solide Superman-film. Achteraf gezien had het moeten worden aangepast als de geanimeerde Dag des oordeels film, ijsberen en zo.
