Sinds de komst van geliefde titels zoals Super vlees jongen en Minecraft , is de sfeer van indiegames voor altijd veranderd. Met een enorme creativiteit, herspeelbaarheid en verkoopbaarheid die zelfs de grootste Triple-A-titels evenaart, groeide de publieke perceptie van wat indietitels zouden kunnen zijn en bereiken exponentieel. Binnenkort, games zoals Undertale en Schop Ridder zou universele aanbidding zien en zichzelf versterken als iconische franchises met herkenbare personages op internet. Eén titel onderscheidde zich van deze nieuwkomers om lovende kritieken en zijn eigen aanhang in de indiescene te vergaren. Die titel was Holle ridder.
Een op verkenning gebaseerde Metroidvania, de game geeft spelers de controle over de Knight, een kleine bug die aankomt bij de ruïnes van een eens zo grote beschaving. Zonder begeleiding, behalve een oproep om af te dalen, verkennen spelers de diepten van de underground en ontdekken ze nieuwe locaties, evenals de waarheid achter wat er met die beneden is gebeurd. Onderweg zijn er massa's soorten vijanden en unieke bazen om tegen te komen, waarbij elke grote baas spelers een nieuw hulpmiddel geeft om nieuwe locaties te bereiken.
Verschillende aspecten maken Holle Ridder buitengewoon aantrekkelijk. De gevechten zijn gebaseerd op vaardigheden en bevredigend om te beheersen met eindbaasgevechten die ongelooflijk uitdagend kunnen zijn. De verkenning waar de game zo sterk op gericht is, wordt meesterlijk uitgevoerd en werkt verrassend goed ondanks een gebrek aan richting of indicator die aangeeft waar te gaan. Hierdoor wordt elke ontdekking op natuurlijke wijze gedaan en geeft het een gevoel van voldoening dat spelers ertoe aanzet dieper te gaan en meer geheimen te vinden. De schaal maakt deze prestatie nog indrukwekkender omdat de game een bedrieglijk grote kaart heeft en alleen maar groeit naarmate spelers verder komen.
Maar vooral, Holle Ridder gedijt bij het creëren van een gevoel van sfeer en het bereiken van wereldopbouw die kan wedijveren met die van Triple-A-titels. Met zijn art direction en soundtrack wordt zijn verhaal verteld door de wereld zelf. Meer dan alleen vijanden om neer te slaan, Holle Ridder is ook gevuld met vriendelijke bondgenoten waarmee personages kunnen stoppen om te chatten. Deze gesprekken bieden een kleine blik in het verleden en brengen nog meer leven in de omgevingen waarin ze plaatsvinden.
Deze aspecten kwamen samen om een werkelijk charmante ervaring te creëren die de som der delen overstijgt, vooral als je bedenkt dat het werd gemaakt door een klein team van slechts drie mensen. Het is drie jaar geleden sinds de release van de games, en mensen praten er nog steeds over, en velen beschouwen het als een van de beste indiegames aller tijden.
Team Cherry, de ontwikkelaar achter de game, werkt nu aan een vervolg, Hollow Knight: Silksong. De titel was oorspronkelijk gepland als een DLC-add-on voor holle ridder, maar in de loop van de ontwikkeling had Team Cherry genoeg ideeën voor een volledige game. In plaats van de ridder, het speelbare personage van Zijdelied wordt Hornet, een sleutelfiguur uit het origineel. In vroege trailers en gameplay blijkt ze veel mobieler te zijn dan de ridder, met gevechten die de nadruk leggen op sierlijke sprongen en uitval. Hornet zal een gloednieuwe wereld verkennen met meer dan 150 nieuwe unieke vijanden en bazen. Er zullen ook veel nieuwe tools, speurtochten en personages zijn die je zeker zult maken Zijdelied het spelen waard.
Met een iconische voorganger en een gepassioneerd team achter het roer, Hollow Knight: Silksong heeft alles in zich voor een vervolg dat niet alleen zal evenaren, maar zelfs overtreffen wat eraan voorafging. De releasedatum moet nog worden bepaald, maar fans en nieuwkomers moeten anticiperen op het tweede uitje van Team Cherry, ongeacht het wachten.
