Met zoveel X-Men-teams die er zijn, gaan de X-Treme X-Men vaak verloren in de shuffle. Tussen X-Force, X-Factor, de New Mutants... de talloze Mutant-teams raken vaak vervaagd en overlappen elkaar. Wat de X-Treme X-Men onderscheidde, was dat het oorspronkelijk werd geschreven door Chris Claremont na de opknapbeurt van X-Book in 2001. Met Marvel die Grant Morrison de kans gaf om Uncanny X-Men te schrijven, kreeg Claremont een spin-off-titel waarin hij zou zijn eigen X-Men-team kunnen schrijven naast de nu iconische Morrison-run van Uncanny X-Men.
X-Treme X-Men is het meest opmerkelijk omdat het in veel opzichten een voortzetting is van Claremont's toen huidige run, terwijl het nog steeds belangrijke nieuwe toevoegingen aan de X-Lore bijdroeg die de boeken voor altijd zouden veranderen - of in ieder geval schijnbaar voor altijd veranderen hen.
Het team
Ondanks dat het klonk als een geheel nieuwe factie van X-Men, was de X-Treme X-Men in werkelijkheid een subteam van Xavier's School, geleid door Storm. De eerste line-up van de boeken bevatte Beast, Bishop, Psylocke, Rogue, Sage en Thunderbird, met Storm, zoals eerder vermeld, als teamleider. Deze line-up zou veranderen binnen de eerste paar nummers na de dood van Psylocke. Bijna onmiddellijk daarna zou Gambit zich bij het team voegen, waarbij het lidmaatschap om de paar problemen veranderde met nieuwe mutanten die toekwamen en oude die vertrokken. De enige kernconsistente leden waren Bishop, Rogue en Sage - en natuurlijk Storm.
In de eerste boog - bestaande uit de eerste vier nummers - wordt Psylocke gedood door toedoen van een nieuwe tegenstander die bekend staat als Vargas. Vargas verwondt Beast ook ernstig, wat ertoe leidt dat Beast muteert in een katachtig wezen. Deze kattenvorm zou prominent worden in de X-Men-boeken van Grant Morrison. Van daaruit zou het team op avontuur gaan, het opnemen tegen iconische tegenstanders zoals de Shadow King en terugkeren naar iconische locaties zoals Madripoor en de Savage Lands, in wezen het X-Men-verhaal voortzetten dat Claremont al jaren aan het schrijven was.
Deze titel had echter niet de rimpeling in de X-Books die Claremont waarschijnlijk bedoelde, vooral niet wanneer hij naast Morrison's echt revolutionaire run op Uncanny X-Men . Echter, thematisch, X-Treme X-Men deed iets bijzonder slims waar latere boeken mee zouden lopen: verdeeldheid onder mutanten.
de kloof
Een belangrijk thema in X-Treme X-Men is het idee van een filosofische kloof in de X-Men. Terwijl de oorspronkelijke filosofieën van de X-Men gericht waren op wederzijds begrip van de mensheid en de mutantensoort, hadden de boeken in de loop van de tijd Xavier een moreel grijzer perspectief gegeven op wat het betekende om naast de mensheid te bestaan. De X-Treme X-Men-boeken suggereerden dat het doel van Xavier in de loop van de tijd was veranderd van het samenleven van mutanten naar het isolationisme van mutanten. Xavier's X-Men begonnen steeds meer hun eigen cultuur te leiden, los van de rest van de samenleving, wat leidde tot conflicten tussen de hoofdlijn X-Men en de X-Treme X-Men, die naast elkaar wilden bestaan en in de samenleving wilden functioneren.
Deze verdeling kwam tot een hoogtepunt tijdens de eerste jaargang van X-Treme X-Men in de nummers 20-23. In deze boog onderzoeken Bishop en Sage een brute moord, maar realiseren zich dat de dader een jonge mutant is die Jeffrey Garrett heet. Dit kind heeft zijn toevlucht gezocht in het Xavier Mansion. Terwijl de X-Treme X-Men de moordenaar voor het gerecht willen brengen, zet Emma Frost, die er sterk van overtuigd is dat mutanten die van henzelf moeten controleren, haar studenten op tegen de volwassen X-Treme X-Men. Dit resulteert in een strijd tussen de twee teams. Terwijl blijkt dat Frost bezeten is door Elias Bogan van de Hellfire Club - en dat Bogan verantwoordelijk is voor de moorden - gaat de strijd toch door tussen de X-Men en X-Treme X-Men, met als hoogtepunt Storm bijna dodelijke slachtoffers Vorst.
In de grotere context waarin de X-Books zich later bevonden, met de X-Men die zichzelf verder isoleerden van de rest van de samenleving, is het veelzeggend hoe deze strip, vooral in het eerste deel, de richting leek te voorspellen waarin de X- Boeken gingen, zelfs na het ultieme wissen van het mutante soort dankzij de Scarlet Witch.
