Het is een decennium geleden Toy Story 3 hit theaters en overtrof de stoutste verwachtingen van zowel het publiek als Disney/Pixar. Het derde deel in de kinderfranchise kreeg lovende kritieken, werd toen de best scorende animatiefilm aller tijden en is nog steeds een van de slechts drie genomineerden voor Beste Film. Het is ook het typische voorbeeld van een kinderfilm die echt voor volwassenen is. Hoewel er veel is om aan te bevelen Toy Story 3 , zijn blijvende reputatie is als een bedrieglijk diepe en donkere tranentrekker. Maar de film, inclusief die beruchte en angstaanjagende climax, kwam er bijna niet.
Disney's samenwerking met en de uiteindelijke overname van Pixar betekende dat Disney de rechten op Pixar's personages bezat. Traditioneel gaf Disney prioriteit aan bioscoopreleases voor zijn nieuwe eigenschappen, maar gebruikte direct-to-video-releases voor sequels. Pixar heeft hard gevochten voor een theatrale run voor het excellente Toy Story 2 , maar in de begintijd was het gespannen tussen de animatie-krachtpatsers, wat resulteerde in de oprichting van een soort tussenpersoon-studio genaamd Circle 7. Vroege versies van het script voor een Toy Story threequel gemaakt door Circle 7 stelde zich voor wat er zou gebeuren als Andy voor de nacht naar zijn oma zou gaan of als Buzz Lightyear zou worden teruggeroepen. In 2006, toen een goede deal werd gesloten en Pixar de controle over het pand terugkreeg, werden die ideeën geschrapt ten gunste van wat het complot werd van Toy Story 3 .
Het drama achter de schermen, en de vertragingen die het veroorzaakte, hebben misschien echt geholpen om te verheffen Toy Story 3 van goed tot wat veel fans als het beste beschouwen Toy Story film. Het was 15 jaar geleden dat het origineel debuteerde en baanbrekend werk verrichtte als de eerste lange CGI-inspanning, en meer dan 10 jaar sinds het vervolg de juiste aanpak van Pixar (hoge standaarden, bioscoopreleases) bewees. In die tijd waren de technologieën die werden gebruikt om 3D-animatie weer te geven drastisch verbeterd. In 2010 had de studio veel meer grip op textuur, dimensie, belichting, achtergrondomgevingen en vooral menselijke karakters. Hoewel ze spaarzaam verschijnen in Toy Story 1 en twee , ze zijn verontrustend. In de derde film van de serie is Andy een normaal ogende jonge man, nieuwkomer Bonnie is zo schattig als maar kan en het speelgoed zelf heeft een hoognodige gloed gekregen.
Maar het echte gelukkige toeval van het lange productieproces is dat in die tien jaar, Toy Story 's publiek verouderd in de pas met de franchise. Kinderen die als kleine kinderen verliefd werden op Woody en Buzz, bevonden zich ongeveer in dezelfde levensfase als Andy toen Toy Story 3 première; ze gingen de volwassenheid in. Ouders die hun kinderen hadden meegenomen naar de film toen ze klein waren, stonden op het punt lege nesters te worden. Toy Story 3 De centrale boodschap - over het leven dat doorgaat en loslaat - resoneerde op een uiterst persoonlijk niveau met beide demografische gegevens, wat de theaters vol volwassenen verklaart die worstelen om hun snikken en snuiven te dempen.
Dat de afgietsels van de Toy Story films zijn gemaakt van oud speelgoed zoals Etch-A-Sketches en Green Army Men maken er automatisch een oefening in nostalgie van. Maar tot op zekere hoogte zijn ze ook altijd behoorlijk existentieel geweest. Het klinkt misschien overdreven om dat te suggereren, maar de eerste en tweede film onderzoeken volwassen thema's zoals het vinden van een doel in het leven als dingen niet gaan zoals gepland, herstellen van verdriet en het feit dat we onszelf vaak zien als de hoofdrolspelers in ons leven verhalen, zelfs als we het mis hebben. Toy Story 3 verhoogt de ante en wordt een film die expliciet gaat over het vinden van zin in het leven in het aangezicht van de dood.
Aan het begin van de film, na een geweldige fantasierijke speelsequentie, leren we dat Andy zijn middelbare school heeft afgerond en zijn kamer aan het opruimen is voordat hij naar de universiteit gaat. We kunnen zijn verveling voelen als hij zijn speelgoeddoos vol 'rommel' vindt. Zijn moeder geeft hem de opdracht om het speelgoed aan een kinderdagverblijf te schenken, op zolder op te bergen of weg te gooien. Het is onverstandig om te specifiek na te denken over de regels die de wereld van Toy Story , maar we kunnen er gerust van uitgaan dat deze opties stand-ins zijn voor een tweede daad in het leven, pensionering of het graf.
Vanaf daar, Toy Story 3 wordt een verrassend angstaanjagende film over een ontsnapping uit de gevangenis die, als de personages van vlees en bloed waren, een aanzienlijke hoeveelheid lichaamshorror zou inhouden. Op een gegeven moment lijkt het erop dat de bemanning dodelijk is verpletterd door een vuilniswagen. Meerdere sequenties tonen kleine kinderen die het speelgoed onherkenbaar misbruiken. Buzz wordt gemarteld tijdens een verhoor. Barbie bindt en manipuleert Ken. Het kinderdagverblijf, dat eeuwige vervulling beloofde, blijkt een onderwereld te zijn die wordt geregeerd door een despotische pluche beer. Het is allemaal een metafoor voor het idee dat volwassenheid (of zelfs onsterfelijkheid), vanuit het perspectief van een onschuldig kind, te mooi kan zijn om waar te zijn. En het past perfect bij die adembenemende voorlaatste scène.
Bij de eerste release hapte het publiek letterlijk naar adem en konden hun ogen niet geloven toen Woody, Buzz, Jessie en het bedrijf steeds dichter bij het hellevuur van de autokerkhofverbrandingsoven kwamen. In wat lijkt alsof het hun stervensmomenten zijn, houden het speelgoed elkaars hand vast, drukken woordeloos hun genegenheid en waardering voor elkaar uit en accepteren hun lot. Er zijn zelden zulke uitdagende scènes in live-action, R-rated films. Op een manier die verbijsterd is vermengd met onze diepste angsten, Toy Story 3 vertelt ons dat het allemaal goed komt, zelfs op het einde.
De laatste scène, hoewel niet zo in het collectieve bewustzijn gebrand, is degene die de emotionele dam doorbreekt. Andy geeft zijn speelgoeddoos aan Bonnie en krijgt van elk een lief afscheidsmoment, maar aarzelt met Woody. Terwijl het kleine meisje reikt naar wat ze haar cowboy noemt, sluit Andy vrede met het idee dat deze fase van zijn leven ten einde is, zoals zijn moeder en zijn speelgoed ook moeten doen. Er is een droefheid die vergelijkbaar is met het verdriet van de dood dat gepaard gaat met zo'n reflectie, maar er is ook schoonheid in de vluchtige aard van tijd en de betekenis die wordt gegeven aan willekeurige dingen en momenten. Het eindigt met Bonnie die Woody's arm gebruikt om afscheid te nemen, terwijl Andy zijn jeugd vaarwel zegt. Net zo Toy Story 3 10 wordt, kijkt een hele generatie deze geanimeerde klassieker opnieuw en ervaart hetzelfde.
