Een fantheorie uiteengezet door Andres Diplotti van Cracked suggereert dat Disney's Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen is een vervolg op J.R.R. Tolkien's In de ban van de Ring . Het klinkt absurd, maar het bewijs dat door Diplotti is opgesteld, is eigenlijk behoorlijk intrigerend.
Om te beginnen is Sneeuwwitje bevriend met zeven dwergen, wat past bij de 'Zeven [ringen van kracht] voor de Dwergenheren in stenen hallen'. Natuurlijk waren de ringen uiteindelijk verloren, maar de Ene Ring had een krachtig effect op Gollum, zelfs nadat deze van hem was afgenomen. Daarom is het aannemelijk dat de ringen het leven van de zeven dwergen lang genoeg hebben verlengd om het bijna uitsterven van hun ras te overleven. Op hun beurt verslechterden hun persoonlijkheden totdat ze werden gereduceerd tot enkele eigenschappen (d.w.z. Blij, Grumpy).
Diplotti wijst er ook op dat Tolkien veel van zijn dwergnamen ontleende aan het Noorse epos 'Voluspa'. Durin vertaalt naar slaperig, en Oin is verlegen of verlegen. Dwergen zijn echter niet het enige Midden-aarde-ras dat de krachten bundelt met de Disney-prinses. Volgens Diplotti is Prince Charming Gandalf .
Net als Saruman en Radagast komt Gandalf uit de Maiar, een ras van spirituele wezens die naar Midden-aarde zijn gestuurd om te helpen vechten tegen Sauron wordt kwaadaardig . Toevallig namen Gandalf en de andere Maiar de gedaante aan van oudere, bebaarde mannen in gewaden. Echter, in Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen , keert Gandalf terug als Prince Charming, een nieuwe vorm die beter past bij zijn doel om Sneeuwwitje te redden.
Gandalf kan blikseminslagen oproepen, en dat is precies hoe de Boze Koningin haar ondergang tegemoet gaat in Disney's bewerking van het sprookje. Prince Charming verschijnt ook net wanneer hij nodig is, net als Gandalf. Hij lijkt te weten dat een kus de betovering zal verbreken en lijkt nauwelijks verrast als het werkt, wat suggereert dat hij misschien bekend is met magie.
Als Gandalf in feite de charmante prins is, is zijn interesse in Sneeuwwitje misschien niet romantisch, maar om haar in leven te houden. Volgens de theorie is ze de afstammeling van Aragorn en Arwen. Haar afstandelijk Elven-afstamming zou haar diepe verbondenheid met de natuur en haar vermogen om met dieren te communiceren verklaren. Om nog maar te zwijgen, in In de ban van de Ring , zingen de Elfen voor de godin Varda, die ook wordt aangeduid als Fanuilos, ook bekend als Sneeuwwitje.
Het verhaal legt nooit uit hoe de Boze Koningin de Magische Spiegel verwerft, die uitblinkt in manipulatie en leugens - net zoals Sauron. Aangezien de Ene Ring was vernietigd, slaagde de Dark Lord er misschien in om nieuwe kracht te ontlenen aan een ander magisch item.
Net zoals hij koning Théoden kon corrumperen via Gríma Wormtongue, wil Sauron hetzelfde doen met de Boze Koningin. Hij gebruikt haar onzekerheid en ijdelheid om haar te manipuleren om Sneeuwwitje te vermoorden, wiens bloedverwantschap met Aragorn haar de afstammeling maakt van Isildur, de man die verantwoordelijk is voor het afsnijden van de Ene Ring uit Saurons hand.
De opstanding van Sauron verklaart ook de plotselinge terugkeer van Gandalf naar Midden-aarde. Afgezien van het beschermen van de erfgenaam van Isildur, is het de belangrijkste verantwoordelijkheid van Gandalf om te voorkomen dat de macht van Sauron groeit, wat dezelfde missie is die hem aanvankelijk door de Valar was toegewezen. .
Hoe intrigerend deze theorie ook is, het verhaal van Sneeuwwitje is ontstaan als een Duits sprookje dat in 1812 door de gebroeders Grimm werd gepopulariseerd, lang voordat Tolkien In de ban van de Ring . Dat gezegd hebbende, als fantasieschrijver was Tolkien goed bekend met sprookjes. Zijn keuze om zeven ringen van kracht te schenken aan de Dwergheren van de zeven koninkrijken is waarschijnlijk geen toeval. Dus de overeenkomsten gevonden in J.R.R. Tolkiens universum en Walt Disney's bewerking van Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen zijn waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de makers uit hetzelfde bronmateriaal putten.
Tolkien's en Disney's gedeelde waardering voor sprookjes is waar hun overeenkomsten eindigen. In feite, Tolkien staat bekend om zijn uitgesproken afkeer van Disney's creaties . Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen ging slechts een paar maanden later in première The Hobbit's publicatie in 1937. Tolkien ging naar de film met zijn literaire vriend C.S. Lewis en liep teleurgesteld weg vanwege de 'grove oversimplificatie' van de dwergen.
Hoewel de tijdlijn duidelijk maakt dat Disney de prinses niet naar Middle-earth heeft geduwd, toont Diplotti overtuigend bewijs om te suggereren Sneeuwwitje is het perfecte, onbedoelde vervolg. Tolkien is misschien ontevreden, maar het is op zijn minst leuk om Prince Charming voor te stellen als een vreemde incarnatie van Gandalf.
