Veel Dungeon Masters beginnen met een spelletje Kerkers en Draken doen er goed aan zoveel mogelijk gepubliceerd materiaal te gebruiken om hen op weg te helpen. Spelbalans kan een van de moeilijkste aspecten van DMing zijn, en het heeft een enorme invloed op hoeveel plezier iedereen aan tafel heeft. Helaas, de Spelershandboek , Dungeon Master's Guide , en andere materialen kunnen misleidend zijn als het gaat om één statistiek die DM's helpt bij het plannen van ontmoetingen.
tecate bier pleitbezorger
Uitdagingsbeoordelingen zijn geen exacte wetenschap , dus je wilt deze vijf slechteriken beter bekijken voordat je ze naar je nietsvermoedende feest gooit.
Geesten
Als je je Caspers en je Swayzes opzij zet, zijn de meeste geesten angstaanjagende ondode wezens die tussen dit leven en het volgende gevangen zitten en klaar staan om iedereen die hen stoort lastig te vallen. Het is niet meer dan normaal dat het monster zijn weg vindt naar de annalen van D&D , en vanwege hun wijdverbreide bekendheid in de popcultuur, kan het verleidelijk zijn. Met een CR van vier zouden de cijfers moeten uitkomen om een redelijk moeilijke ontmoeting te bewijzen voor een kwintet van karakters op het derde niveau. Dat is hilarisch fout.
Geesten zijn bestand tegen de meeste vormen van schade die een partij op lage niveaus zou aanrichten, inclusief alle basiswapenaanvallen van niet-magische items. Ze hebben zelfs immuniteit voor drie extra soorten schade, wat betekent dat een partij op laag niveau die begrijpelijkerwijs geen magische wapens heeft, een bijna onmogelijke tijd kan hebben om aanzienlijke schade aan een geest toe te brengen. Met vaardigheden als Incorporeal Movement, Etherealness en Horrifying Visage zijn geesten nog moeilijker te raken, maar de echte clincher komt met hun vermogen om een groepslid te bezitten en spelers tegen elkaar te dwingen. Als je niet bang bent voor geen geest, dan zou je dat waarschijnlijk wel moeten zijn.
Banshees
Als de dodelijkheid van Ghosts wordt onderschat, is het bijna vanzelfsprekend dat Banshees dat ook is. Met bijna allemaal dezelfde voordelen als Ghosts, zal een ontmoeting met een Banshee een zware strijd zijn voor elke partij die ongelukkig genoeg is om magische wapens te missen. Er zal bijna geen manier zijn om aanzienlijke schade aan een Banshee toe te brengen ondanks zijn lage pantserklasse, en zijn bewegingsvoordelen (zoals onlichamelijk worden of zweven) stellen hem in staat om veel beter door zijn omgeving te navigeren dan welke speler dan ook.
Wat nog erger is aan Banshees is hun beruchte vermogen om te jammeren, een kracht die zo nuttig is dat de enige manier om ertegen te balanceren was om er een limiet voor één keer per dag op te zetten. Technisch gezien kan een Banshee Wail niet gebruiken in zonlicht, maar het is moeilijk voor te stellen dat een banshee onder dergelijke omstandigheden moet vechten. Nadat er een geschreeuwd is, worden alle spelers in de buurt gedwongen om een constitutiebesparende worp te doen of anders direct dalen tot nul hitpoints. Zelfs bij succes lijden spelers nog steeds psychische schade, maar als de ene speler met een magisch wapen zijn reddingsworp niet haalt, gaan alle effectieve manieren om te winnen rechtstreeks uit het raam.
Reuzenpadden
Met een CR-classificatie van een magere en een basis in een dier dat niet bepaald bekend staat om zijn dreiging in de echte wereld, zijn Giant Toads gemakkelijk genoeg om te onderschatten. Zelfs op papier lijken ze niet zo bedreigend, en afzonderlijk gezien zijn hun capaciteiten niet veel om een tweede blik op te werpen. Het is wanneer je de verschillende vaardigheden en statistieken van de Giant Toad samenvoegt dat het een veel dodelijkere bedreiging wordt.
De meest voor de hand liggende vechtstrategie van een reuzenpad is om zijn bijt- en zwaluwaanvallen te gebruiken, waarbij de eerste het doelwit vastgrijpt en de laatste hen verblindt en tegenhoudt, omdat beide schade aanrichten. Aangezien de pad een groot beest is, is het moeilijk genoeg om ermee te worstelen, maar het feit dat ze amfibisch zijn, maakt ze echt gevaarlijk. Als het een effectieve rol speelt, zou een dier dat slechts één personage tegelijk kan eten, waarschijnlijk het water in vluchten. Hoe dieper de reuzenpad gaat, hoe onwaarschijnlijker de ontsnappingsvooruitzichten van zijn doelwit worden. Met een zwemsnelheid van 40 ft is het onwaarschijnlijk dat de rest van het gezelschap veel kan helpen als het wegkomt.
Quicklings
De nadelen van Quicklings zijn duidelijk genoeg dat hun ene CR op het eerste gezicht logisch is. In tegenstelling tot de Giant Toad hebben Quicklings zo weinig HP dat ze waarschijnlijk worden vernietigd door een enkele goede slag, en de Dagger-aanval die ze gebruiken is niets bijzonders of bedreigends. Het onderschatten van dit monster is echter een kwestie van het voor de hand liggende missen, en het is de snelheid van de Quickling die het een echte bedreiging maakt.
Met een absurde snelheid van 120 ft., is het gemakkelijk voor een Quickling om zichzelf tijdens zijn beurt buiten het bereik van de partij te plaatsen. Spelers die hopen op succesvolle gelegenheidsaanvallen of effectspreuken, zullen waarschijnlijk frustratie ervaren over de Blurred Movement-vaardigheid van Quickling. Dit geeft alle aanvallen ertegen nadeel, en de ontwijking ervan wordt verergerd met een hoge behendigheidsscore die veel AoE-aanvallen nutteloos maakt. Ze richten misschien niet veel schade aan, maar met de juiste tactiek heeft een Quickling alle tijd van de wereld om spelers neer te halen.
Spellcasters
De beste inzending hier krijgt een algemenere classificatie dan de andere omdat hij in zoveel verschillende variëteiten voorkomt. Terwijl veel van de andere vermelde monsters unieke statistieken of vaardigheden hebben waardoor ze een bedreiging vormen die moeilijk te voorzien is, worden nieuwere DM's gewaarschuwd tegen de meeste spellcasters in het bestiarium, meer voor een mogelijk misverstand van het magische systeem dan wat dan ook. Magie is een van de lastigste aspecten van Kerkers en Draken om naar beneden te gaan, en met zoveel verschillende spreuken en verschillende regels die voor elk gelden, kan van een nieuwe DM nauwelijks worden verwacht dat hij alles van binnen en van buiten weet.
Het is om die reden dat het gemakkelijk wordt om spreuken te onderschatten, omdat veel van de factoren die tegen hen in evenwicht zijn, een goed begrip van de details van spreuken vereisen. Concentratie, componenten en castingtijden zijn allemaal gemakkelijk genoeg om over het hoofd te zien, maar een onoplettende DM kan gemakkelijk een vuurbal of bliksemschicht naar zijn spelers gooien zonder te beseffen hoe laag ze zijn op HP of dat het hele feest waarschijnlijk niet zal slagen in hun reddende worpen. Als je het systeem eenmaal hebt uitgeschakeld, wordt spreuken een van de leukste elementen om een unieke gevechtservaring te creëren. Het is echter onpraktisch genoeg dat degenen die het wild gebruiken, snel kunnen eindigen met een dode partij en gefrustreerde spelers.
