Kerkers en Draken ' meest recente avontuur hardcover Icewind Dale: Rime of the Frostmaiden is een epische campagne die plaatsvindt in het bevroren noorden van Faerûn. Met de focus op de nogal geïsoleerde wereld van Icewind Dale - die van de rest van Faerûn wordt gescheiden door de ontmoedigende bergketen genaamd The Spine of the World - is het logisch dat de regio wordt bewoond door beestjes die niet kunnen worden elders gevonden.
De hardcover van 320 pagina's is op zichzelf al een behoorlijk fors boekdeel, en een aanzienlijk deel ervan is te danken aan het bestiarium. Het voegt meer monsters toe dan enig ander Vijfde editie avontuur, waardoor het perfect is voor DM's die onverwachte wezens in de ontmoetingen van hun groep willen gooien. Hier zijn enkele opmerkelijke toevoegingen die ervoor kunnen zorgen dat u uw campagne naar het bevroren noorden wilt brengen.
gouden carolus cuvee van de keizer blauw
Sneeuwgolem
Als mensen 'verschrikkelijke sneeuwman' zeggen, denken ze meestal aan een yeti in plaats van aan een sneeuwgolem. Rijp van de Frostmaiden maakt avonturiers op hun hoede voor sneeuwmannen die ze op vreemde plaatsen tegenkomen dankzij de introductie van de sneeuwgolem. Dit is een humanoïde constructie gemaakt van sneeuw die bijna niet te onderscheiden is van de enorme hoeveelheden sneeuw die de hele regio van Icewind Dale bedekken.
Sneeuwgolems negeren alle niet-magische wapenschade, met wapens die door hun besneeuwde massa gaan zonder enige zorg voor de golem. Ze staan ook altijd klaar om naar beneden te gooien, gebruikmakend van hun enorme massa's met knuppelende slam-aanvallen en lobende schadelijke sneeuwballen van veraf.
Goliath Werebear
De Goliath Werebear is een van de meest formidabele wezens die hier zijn geïntroduceerd. Ze zijn een uitloper van het Goliath-ras en weerberen, waardoor ze groter en sterker zijn dan je gewone lycantroop. Rijp van de Frostmaiden introduceert ze als zeldzame en ongrijpbare wezens die rondsluipen in de woeste buitenwijken van Icewind Dale, met een bepaalde legende gefluisterd onder de Goliaths - die van Oyaminartok.
Stoppen
Aanbiddelijke elementaire geesten die de gebieden bevolken die ver verwijderd zijn van de beschaving, Chwinga's staan op een zakformaat van zes centimeter en zijn te herkennen aan hun wilde haar, slanke ledematen en maskerachtige gezicht. Chwinga's hebben een fascinatie voor mensachtigen en beschaving in het algemeen, en merken dat ze vaak nieuwsgierig avonturiers volgen. Het is zelfs bekend dat ze degenen helpen die ze grappig vinden, of het nu is door hun observatie van alledaagse praktijken zoals verzorging of eten, of zelfs met de manier waarop ze lopen. De Chwinga's van Icewind Dale hebben overgenomen hoe mensachtigen zichzelf in warme bundels kleding kleden en jassen voor zichzelf creëren.
Kabouter Ceremorph
Baldurs Gate 3 introduceerde een visuele weergave van hoe mind-flayers worden gemaakt, waarbij illithide kikkervisjes worden geïmplanteerd in de hersenen van humanoïde gastheren, en ze in een tijdsbestek van ongeveer zeven dagen transformeren in volwaardige mind-flayers. Dit proces wordt ceremorfose genoemd.
Kabouters zijn er niet meer immuun voor dan welke andere mensachtige dan ook. Ze hebben echter meer gevarieerde resultaten, waaronder de Gnome Ceremorph. Zijn uiterlijk lijkt op een mindflayer, hoewel hij zijn kaboutergrootte behoudt. Niet minder dodelijk, de Gnome Ceremorph behoudt gefragmenteerde herinneringen aan zijn vorige leven, evenals het talent voor uitvindingen. Oh, en het is ook bewapend met een laserpistool.
Kabouter Squidling
Een ander resultaat van het ceremorphosis-proces op een kabouter die verkeerd is gegaan, de Gnome Squidling wordt gekenmerkt door te grote tentakels, die hij gebruikt om zich te verplaatsen zoals benen. Ondertussen houdt het de rest van zijn broze, zwakke en nogal minuscule kabouterlichaam omhoog door middel van levitatie. Net als de mindflayer, voedt de Gnome Squidling zich met hersenen, hoewel deze er niet veel om geeft waar hij zijn volgende maaltijd krijgt.
woont in Bourbon Street
IJswind Kobold
Van Kobolds is bekend dat ze in de buurt wonen waar naar verluidt draken wonen, omdat hun verlangen om hun verheven verwanten te dienen hen vaak naar dergelijke plaatsen brengt. De aanwezigheid van kobolds — of het nu als spelerspersonages of NPC's zijn — staat vaak gelijk aan een leuke tijd, en de Icewind Kobolds van RotF zijn geen uitzondering.
Icewind Dale legitimeert de hijinks van de kobolds, waardoor de 'drie kobolds in een trenchcoat'-trope echt worden, met statblock en zo. De kobolds van Icewind Dale dwalen vaak naar Ten-Towns voor handel en onderdak, hoewel ze zich soms niet veilig voelen en behoefte hebben aan verdere uitvluchten. En terwijl iedereen lekker warm ingepakt was, konden drie kobolds die in een trenchcoat op elkaars schouders stonden, zichzelf voordoen als een enkele onhandige mensachtige.
Yeti Tyke
Hoewel we de Yeti al kennen sinds de Monster Manual, Rijp van de Frostmaiden introduceert hun veel jongere, verkleinwoord vorm, de Yeti Tyke. Ze delen het scherpe reukvermogen van hun volwassen vorm, evenals hun neiging om op te gaan in het besneeuwde terrein, en worden alleen tegengehouden door hun kleine gestalte. Yeti Tykes zijn ongeveer even groot als kabouters, waardoor ze minder bedreigend lijken dan ze zouden willen zijn. Dat weerhoudt hen er echter niet van om wezens die kleiner zijn dan zijzelf lastig te vallen.
Sneeuwuilbeer
Owlbears zijn aantoonbaar net zo goed een hoofdbestanddeel van D&D zoals nabootsers, gelatineuze kubussen en zelfs draken, en de uilberen van Icewind Dale zijn hier om die reputatie verder te versterken. Door de kenmerken van sneeuwuilen en ijsberen te combineren, worden Sneeuwuilberen afgebeeld in Rijp van de Frostmaiden als jagers over de bevroren toendra, op jacht naar hun volgende maaltijd terwijl ze opgaan in de besneeuwde achtergrond.
Tomb Tapper
Aan de freakier kant van het spectrum van wezens geïntroduceerd in Icewind Dale zijn de Tomb Tappers. Deze enorme, gezichtsloze, op magie zoekende wezens, met een hoogte van 15 tot 21 voet, hebben een brandende haat tegen niet-menselijke spreuken. Gewapend met massieve voorhamers en klauwende handen, is de Tomb Tapper een constructie die gemakkelijk door solide rots kan tunnelen, klauwend en zich een weg banend door de underdark.
Tomb Tappers hebben enorme monden met rijen scherpe tanden over hun buik, die ze ook gebruiken om rotsen te verpletteren en zich te voeden met hun minerale inhoud. Hun grijzende leerachtige huid helpt hen water te absorberen, en helpt ook bij de communicatie met andere graftappers door een zoemend geluid af te geven via een reeks huidtrillingen.
