Final Fantasy heeft altijd genoten van een kleurrijk en fantasierijk cast van karakters , en als het gaat om climax eindbaasgevechten, is de serie ongeëvenaard in grootsheid en spektakel. Sommige antagonisten waren zeer gedenkwaardig en werden fanfavorieten. Anderen voelden zich in vergelijking daarmee teleurstellend of ongeïnspireerd en worden, ondanks hun unieke kwaliteiten, gemakkelijker vergeten.
Of ze nu goed of slecht waren, deze tegenstanders speelden allemaal een belangrijke rol in hun respectievelijke games. De beste voorbeelden vallen op als een bewijs van spannende en spannende finales, en de slechtste doet afbreuk aan het algehele gevoel van voldoening van de speler.
10Beste: Chaos creëerde een tijdlus om onsterfelijkheid te krijgen (Final Fantasy I)
Chaos is het oorspronkelijke grote kwaad, de mal waaruit alle andere Final Fantasy laatste bazen zouden worden gecast. Chaos handhaafde een tijdlus in het verhaal waardoor hij voor altijd kon leven. Dat is een behoorlijk hoge lat die is gelegd door de eerste antagonist van de franchise.
Tijdens het gevecht gebruikt Chaos een breed scala aan vaardigheden en vaardigheden, waaronder het kunnen herstellen van HP en een verwoestende 1-hit KO Earthquake-vaardigheid. Niet slecht voor een mens die de kracht van duivels heeft geabsorbeerd om zichzelf te transformeren in een demonische incarnatie van het kwaad.
9Slechtste: de strijd met Ardyn was niets bijzonders (Final Fantasy XV)
Hij was een interessant personage, en het verhaal om hem heen voelde persoonlijk en emotioneel voor veel fans. Echter, voor zover Final Fantasy serie-antagonisten gaan, de strijd tegen Ardyn voldeed niet aan de gebruikelijke normen.
red bull malt likeur
Waar andere inzendingen in de serie spelers het opnemen tegen gevallen goden, demonische wezens, buitenaardse wezens, en over het algemeen fantastische en onverwachte verrassingen hebben, werd Ardyn uiteindelijk weinig meer dan een kopie van de hoofdrolspeler Noctis in termen van zijn capaciteiten. Hoewel het misschien aantrekkelijk was om tegen iets van een kloon te vechten, voelde het ook een beetje teleurstellend en ontbrak het aan verbeeldingskracht in vergelijking met wat fans van de serie gewend zijn.
8Beste: As The Undying, Vayne samengevoegd met een onsterfelijk wezen (Final Fantasy XII)
Vayne was altijd een interessante schurk, maar hij overtrof zichzelf echt tijdens het laatste gevecht in Final Fantasy XII . Hij fuseerde met een onsterfelijk wezen dat bekend staat als The Undying en assimileerde stukken van de Sky Fortress Bahamut in zijn nieuwe vorm. Het was een lust voor het oog.
De strijd zelf was net zo indrukwekkend. Als de mechanische draakachtige upgrades niet genoeg waren, gebruikte hij ook aanvallen gebaseerd op het terugkerende personage Bahamut, waarbij hij tijdens de ontmoeting meerdere verwoestende Flare-vaardigheden had gebruikt. Megaflare is de kenmerkende aanval van Bahamut, zijn Gigaflare-zwaard verwijst naar Gigaflare van Neo Bahamut en Teraflare is de naam van de aanval van Bahamut ZERO.
grote kloof hercules dubbele ipa
7Slechtste: wees was niet erg herkenbaar (Final Fantasy XIII)
Het verhaal in Final Fantasy XIII was voor veel spelers verwarrend. De overlevering was soms moeilijk te volgen en gebeurtenissen rond de eindbaas van het spel, Orphan, werden niet duidelijk uitgelegd. Dingen voelden zelden samenhangend of zelfs begrijpelijk, waardoor het moeilijk was voor spelers om zich te verhouden tot Orphan of zijn motieven.
Het laatste gevecht met Orphan was enigszins op geluk gebaseerd. Orphan was vatbaar voor de Death-spreuk, wat zeldzaam is voor bazen om ten prooi te vallen aan, maar het was alleen mogelijk om gedurende een korte periode te gebruiken en het was niet gegarandeerd dat het werkte. Als het vroeg succesvol was, was de strijd heel snel voorbij, misschien zelfs te snel voor sommigen. Maar als dat niet het geval is, kan het veel langer aanslepen en meer frustrerend dan leuk worden.
een punch man die ontploffing is
6Beste: Ultimecia Stole Players' Party Members (Final Fantasy VIII)
Naast het hanteren van ongelooflijk krachtige magie, had Ultimecia een heel interessant aspect in haar laatste gevecht. Tegenover de Final Fantasy serie, is het gebruikelijk dat spelers aangetrokken worden tot hun favoriete personages en ze tot hun sterkste partijleden maken. Tegen Ultimecia kan deze algemene benadering van spelen echter een averechts effect hebben op sommige spelers.
Ultimecia had de mogelijkheid om je partijleden uit het gevecht te halen en namens de speler te beslissen welk personage ze zouden gebruiken om tegen haar te strijden. Dit betekende dat als spelers niet oppasten, ze gedwongen konden worden om tegen haar te vechten met zwakkere partijleden die niet goed waren toegerust om de macht van deze machtige tovenares het hoofd te bieden.
5Slechtste: Yu Yevon was een anticlimax Pushover (Final Fantasy X)
Terwijl veel spelers Yu Yevon negeren en Braska's Final Aeon de echte laatste baas noemen in Final Fantasy X , dat neemt niet weg dat de eindstrijd tegen Yu Yevon was. Het was ongelooflijk gemakkelijk in vergelijking met de strijd ervoor, en spelers zouden het moeilijk hebben om de ontmoeting te laten mislukken als ze dit niet opzettelijk probeerden.
Het was ook iets dat volgens veel spelers een anticlimax was, aangezien de echte tegenstander voor het grootste deel van het spel Sin was geweest, en Braska's Final Aeon die confrontatie beter vertegenwoordigde dan Yu Yevon. Maar net zoals wat er gebeurde in Final Fantasy IX met Necron, in Final Fantasy X het vreemde wezen Yu Yevon was de echte laatste ontmoeting, tot teleurstelling van veel spelers.
4Beste: Safer-Sephiroth was een van de meest bevredigende laatste ontmoetingen in de serie (Final Fantasy VII)
Sephiroth, een schurk die geen introductie behoeft, wordt door veel fans beschouwd als de meest iconische en gedenkwaardige schurk in de franchise. De gevechten tegen zijn meerdere vormen aan het einde van Final Fantasy VII waren zowel spannend als bevredigend. Het meest indrukwekkend was zijn Safer-Sephiroth-vorm.
Dit was de vorm waarin zijn legendarische One-Winged Angel-thema speelde, en naast zijn wonderbaarlijk bizarre transformatie, waren zijn aanvallen verwoestend sterk en een visueel spektakel om te aanschouwen. In het bijzonder riep zijn Supernova-aanval een ster op uit de diepten van de ruimte die hele werelden vernietigde die zijn pad kruisten, voordat hij recht op het feest van de hoofdpersoon afvloog. Het was een fenomenale reeks die spelers voor altijd herinnerden.
bud light bier beoordeling
3Slechtste: de keizer was frustrerend en moeilijk (Final Fantasy II)
Met de meeste vermeldingen in de Final Fantasy franchise, de vijanden die de sterkste zijn en vereisen een grondige voorbereiding om te verslaan hebben de neiging om optionele bazen te zijn. Echter, in Final Fantasy II , voelde de keizer zich meer als een van die frustrerend moeilijke optionele bazen, behalve dat hij in plaats daarvan de laatste baas was in het hoofdverhaal van de game.
Een van de redenen waarom de keizer zich oneerlijk voelde tegenover veel spelers, was zijn vermogen om gezondheid te herstellen. De keizer richtte niet alleen veel schade aan, maar hij had ook HP-overhevelende aanvallen die de HP van een personage zouden stelen en die van hem zouden herstellen. Het was een uitdaging voor spelers om de HP-niveaus van hun partij te behouden en toch genoeg schade aan te richten om de keizer te verslaan.
tweeBeste: Kefka gebruikt onmiddellijk zijn meest verwoestende kracht (Final Fantasy VI)
Kefka was een echt sinistere schurk en een favoriet bij de fans van de franchise voor veel spelers. De laatste strijd tegen hem was een van de meest memorabele in de serie, aangezien spelers zich eerst een weg moesten vechten naar een toren van goden, en Kefka wachtte op de top.
chimay grand reserve ale
In een show van grote kracht opent Kefka de strijd met zijn verwoestende vaardigheid, Heartless Angel, die alle personages in het feest reduceert tot slechts 1 HP, ongeacht welke verdedigings- of beschermende spreuken spelers van tevoren hadden voorbereid, of zelfs het niveau dat de personages hadden weten te bereiken. Het is alsof Kefka de hoofdrolspelers in het gezicht lacht, met ze speelt en bewijst dat hij ze allemaal gemakkelijk kan decimeren.
1Slechtste: Necron is echt vergeetbaar (Final Fantasy IX)
Niets zet een domper op de spannende laatste momenten van een game als het vervangen van de antagonist van het verhaal uit het niets. Final Fantasy IX's eindbaasgevecht is niet tegen Kuja, de antagonist die gedurende het hele spel de overheersende focus was. In plaats daarvan nemen spelers het op tegen Necron, een volledig vergeetbaar personage dat slechts de vaagste vermeldingen krijgt voor het laatste gevecht.
Necron opnemen als de eindbaas was een verbijsterende beslissing die de ervaring voor veel spelers verzuurde. De conclusie van het verhaal zou veel bevredigender zijn geweest als de aftiteling was gerold na het laatste gevecht met Kuja.
