Ghost in the Shell: Stand Alone Complex voor het eerst uitgezonden in 2002, maar ondanks zijn leeftijd blijft het een anime-klassieker die tot op de dag van vandaag nog steeds wordt bekeken. Een van de redenen hiervoor is de tot nadenken stemmende primaire antagonist, de Laughing Man. Zijn beweegredenen blijven voor een groot deel van de serie mysterieus, maar de antwoorden die de majoor uiteindelijk ontdekt, stellen niet teleur. De identiteit van The Laughing Man is er niet een die een duidelijk antwoord heeft. In plaats daarvan roept het filosofische vragen op over de aard van onze steeds meer gedigitaliseerde samenleving.
Gedurende Op zichzelf staand complex , jagen majoor Mokoto Kusanagi en haar ervaren team van sectie 9 sporen na die zijn achtergelaten door de Laughing Man terwijl ze proberen de beweegredenen te achterhalen achter de golf van cybercriminaliteit in Japan die schijnbaar met hem in verband staat. Het is geen gemakkelijke prestatie, want, zoals ze langzaam leren, is de Laughing Man niet zomaar een mens, maar eerder een fenomeen dat bekend staat als een op zichzelf staand complex.
Wat is de ware identiteit van de lachende man?
Sectie 9 geloofde eerst dat de Laughing Man een meester-hacker was wiens eerste misdaad zes jaar voorafgaand aan het verhaal plaatsvond. Vermoedelijk heeft hij Earnest Serano, CEO van Serano Genomics, ontvoerd. Dit bedrijf specialiseerde zich in micromachinetherapie als middel om cyberbrain sclerose te behandelen, een ziekte die gepaard gaat met de verharding van weefsel waar cyberisering is uitgevoerd en met eventuele hersendood. Cyberbrain sclerose werd beschouwd als een ongeneeslijke ziekte van de 21e eeuw, net als aids, kanker en tuberculose in de eeuwen daarvoor.
De lachende man kon met deze misdaad wegkomen dankzij zijn meesterlijke hackvaardigheid. Hij verborg zijn gezicht voor ooggetuigen en camera's met zijn iconische Laughing Man-symbool - een lachend, emoticon-achtig gezicht omringd door de tekst: 'Ik dacht dat ik zou doen, ik zou doen alsof ik een van die doofstommen was of moet ik?' Hij hackte de cybernetische ogen van hele menigten in realtime om dit te bereiken, en toen dat niet lukte, was hij in staat om herinneringen te veranderen om alle sporen van zijn bestaan uit te wissen. Het talent van deze lachende man was zo indrukwekkend dat sectie 9 hem later probeerde te rekruteren zodra ze zijn verblijfplaats hadden vastgesteld.
De ontvoering van Serano Genomics werd gemakkelijk het meest beruchte geval van bedrijfsterrorisme in Japan sinds de vierde wereldoorlog. The Laughing Man kreeg cult populariteit en zijn symbool verspreidde zich over het internet als een meme. Een golf van zakelijke chantage en graffitivandalisme met het symbool van de Lachende Man volgde op de ontvoering, en zelfs zes jaar later kwam de naam nog steeds ter sprake in verband met veel misdaden. Maar pas toen 39 mensen tegelijkertijd probeerden secretaris-generaal Daido te vermoorden onder de naam van de Laughing Man, was Section 9 betrokken bij de zaak. Er werd gedacht dat de Laughing Man de geesten van de 39 individuen had gehackt om de moord uit te voeren, en dit is wat de politie het publiek vertelde.
Uiteindelijk, de burgemeester spoorde de 'echte' Lachende Man op en leerde de waarheid achter zijn identiteit - zoveel mogelijk van de waarheid, tenminste. De persoon achter de eerste Serano Genomics-zaak was een man genaamd Aoi. Hij was een gepassioneerde universiteitsstudent toen hij Serano ontvoerde, en in werkelijkheid was deze ontvoering meer een daglange debatten over de ethiek van micromachinetherapie tussen hen twee bij diners, zij het met Aoi die hacking gebruikte om zijn identiteit te verbergen van Serano. Hij zocht naar antwoorden, maar meer dan dat probeerde hij te voorkomen dat 'alle neppers ter wereld gelegitimeerd zouden worden'.
Het bleek dat Aoi cyberbrain sclerose had opgelopen. Ontevreden over de slechte prestaties van micromachinetherapie, dook hij in de onderkant van het internet voor antwoorden -- ieder antwoorden -- en stuitte op een duister geheim. Verschillende micromachinebedrijven zoals Serano Genomics hadden met de Japanse regering samengespannen om de kennis van het goedkope Morai-vaccin voor cyberhersensclerose te onderdrukken om zo het geld van micromachinetherapie te kunnen blijven binnenhalen. Het meest walgelijk van alles, hoewel de regering de goedkeuring van het vaccin voor algemene distributie ontkende, werd het in het geheim gesanctioneerd als een op vergoedingen gebaseerd medicijn voor klinische proeven, voor gebruik door 'specifiek aangewezen patiënten'. Het officiële standpunt was dat er geen patiënten werden behandeld met het vaccin, maar achter gesloten deuren werd het gegeven aan beroemdheden, overheidsfunctionarissen en andere elite leden van de samenleving. Ze wisten al die tijd dat het vaccin werkte.
Toen Aoi dit alles eenmaal begreep, kon hij het onrecht niet langer laten voortwoekeren. Daarom werd hij de Lachende Man. Zoals hij tegen de majoor zei: 'Als het op cyberisering aankomt, ben ik zo'n beetje het lichtende voorbeeld van een uithangbord. Dus je zou denken dat ik op zijn minst doodsbang zou zijn geweest om cyberbrain sclerose op te lopen. Ik zal je zeggen, het was een simpel stukje post dat ik tegenkwam op het net waarmee dit hele ding begon. Wat ik had gevonden was een chantagedocument dat waarschijnlijk naar Serano Genomics was gestuurd. Het was gewapend met een proefschrift dat een vergelijkende studie was van de ontoereikendheid van de Serano-micromarchines versus de effectiviteit van het Murai-vaccin.'
... Want Aoi was niet de enige Lachende Man. Hij was niet eens de eerste.
The Laughing Man Stand Alone Complex
Het grootste wapen van de lachende man was dat hij nooit echt was. Het is de reden waarom de veteraan Sectie 9 veel van... Ghost in the Shell: Stand Alone Complex het gevoel alsof ze spoken achtervolgden -- hij was meer een fenomeen dan een mens. Aoi was misschien verantwoordelijk voor het incident dat de lachende man tot nationaal bewustzijn bracht, maar hij was niet de ware grondlegger van het fenomeen. Op internet had iemand anders het chantagebestand achtergelaten dat Aoi vond en dat hem tot actie inspireerde. Deze persoon had de 'echte' Lachende Man kunnen zijn, de eerste persoon die heeft geprobeerd de corrupte elites over het Murai-vaccin te verslaan .... of deze persoon had het chantagebestand van iemand anders kunnen krijgen in een eindeloos telefoonspel zonder echte veroorzaker.
Zelfs het symbool van de lachende man was niet uniek voor Aoi. Hij onthulde dat het ontwerp was geïnspireerd op het logo van het bedrijf Starchild Coffee, dat zelf was geïnspireerd op het echte Starbucks Coffee-bedrijf. Het citaat uit het symbool van de Laughing Man -- 'Ik dacht dat ik zou doen alsof ik een van die doofstommen was of zou ik dat moeten doen?' -- komt uit hoofdstuk 25 van J.D. Salinger's De vanger in de rogge , maar met 'of moet ik?' toegevoegd aan het einde. Aoi had een fascinatie voor het werk van Salinger, en net als de hoofdpersoon van De vanger in de rogge , verafschuwde de 'phonies' van de wereld. De bijnaam The Laughing Man is afgeleid van Salinger's korte verhaal, 'The Laughing Man', hoewel dit nooit een naam was die Aoi voor zichzelf koos, maar in plaats daarvan een naam die de media hem opdrongen op basis van zijn gebruik van een Salinger-citaat. Er was geen origineel symbool, net zoals er geen originele Laughing Man was die Aoi had kunnen vinden.
Aoi was niet de eerste lachende man en hij was ook niet de laatste . De bekendheid van de popcultuur van de Laughing Man ergerde hem omdat het zijn symbool van gerechtigheid veranderde in een symbool dat niet langer uniek of waarheidsgetrouw was. Hij vertelde de majoor dat de lachende man 'opging in de bewuste kwaadaardigheid van een derde die geen motief heeft'. Maar ook in de wil van iemand die er wel een had.
De corrupte kliek in de Japanse regering - onder leiding van secretaris-generaal Kaoru Yakushima - draaide de persoonlijkheid van de lachende man in hun voordeel. Ze voerden sabotageacties uit en manipuleerden aandelenkoersen met de naam van de Laughing Man, en stalen geld van andere bedrijven om hun winstmarges te vergroten. Ze deden dat ook al hadden ze al een aanzienlijk bedrag verdiend door het bestaan van het Murai-vaccin te verbergen om micromachinetherapie in stand te houden. Hun prominente gebruik van het symbool van de Lachende Man leidde de verdenking af van hun illegale activiteiten, waardoor het publiek voor de gek werd gehouden door te geloven dat de Lachende Man erachter zat.
Aoi wanhoopte bij deze gang van zaken. De corruptie die hij probeerde aan te vechten had hem verslagen en hij voelde zich hulpeloos om iets anders te doen dan zich terug te trekken uit de samenleving. 'Het enige wat ik kon doen was doofstomme worden en mijn ogen van alles afhouden,' zei hij tegen de majoor. Afgezien van de Serano-ontvoering, werden de criminele daden die aan de Laughing Man worden toegeschreven, ofwel gepleegd door onafhankelijke partijen met hun eigen motieven of de kliek van Yakushima -- niet Aoi. De 39 potentiële moordenaars die de Laughing Man-zaak in de eerste plaats onder de aandacht van Section 9 brachten, vertoonden in werkelijkheid geen tekenen van hacking, ondanks de verzonnen beweringen van de politie van het tegendeel. Het leek erop dat ze helemaal niet tot de moord waren gedwongen; ze probeerden Daido gewillig te doden uit een oprecht geloof in de strijd van de Lachende Man voor gerechtigheid.
Toen de majoor de volledige waarheid van Aoi hoorde, werd ze zelf de lachende man in een plan om Serano voor de tweede keer te ontvoeren en Yakushima's kliek naar het daglicht te slepen. Serano was echter niet zomaar een doelwit in het plan, niet deze keer -- hij was door de cabal zelf als pion gebruikt en had altijd sympathie voor Aoi's motieven gehad. Hij was sinds de eerste ontvoering onder onofficieel huisarrest geplaatst om te voorkomen dat hij de waarheid over het Murai-vaccin aan het publiek zou onthullen. 'Er is niet veel bewijs, dus het wordt een moeilijke klus om [Yakushima] te beschuldigen,' zei Serano tegen de majoor. 'Maar ik word je na-aper, want ik wil hem ook ten val brengen.' Yakushima's kliek, de 39 moordenaars, Aoi, de majoor en nu Serano - werden allemaal de Laughing Man voor hun eigen motieven.
In het laatste gesprek tussen de burgemeester en Aoi, sprak hij zijn verbazing uit over dit bewijs dat er nog steeds kopieën gemaakt konden worden ondanks het ontbreken van een origineel. De originele Laughing Man heeft misschien nooit bestaan en zelfs Aoi had zich in een nederlaag teruggetrokken uit de samenleving, maar kopieën bleven bestaan zonder een origineel waarnaar ze zichzelf konden modelleren. Hij vroeg de majoor hoe zij dit fenomeen zou noemen.
Ze antwoordde eenvoudig: 'Het zou een op zichzelf staand complex zijn.'
