Met de terugkeer van Nick Bradshaw naar de kunsten, grijpt Jason Aaron de kans om 'Wolverine & the X-Men' #21 naar het circus te sturen. Het probleem is dat het circusbezoek geen leuk team-eenheidsevenement is, het is een circus vol doem- en zielzuigende machines en de X-Men (in dit geval de faculteit van de Jean Grey School) zijn de topattracties.
Aaron gebruikt de ontmoeting in het circus van 'Frankenstein's Army of Freaks' om Quentin Quire (opnieuw) te laten zien en de omgeving van Westchester, New York te onderzoeken. De cast van personages waarvoor ik het boek koop om over te lezen - de X-Men - komt in dit nummer kort. Er zijn maar een paar pagina's met de X-Men en nauwelijks een paar panelen voor elk, omdat de algemene lay-out van het circus voor de lezers is vertaald. Het is leuk om te zien dat de personages zo nu en dan worden aangepast. Sommige aanpassingen zijn telegrafisch, maar over het algemeen zijn ze allemaal nog steeds vermakelijk. Aaron kruipt in de gedachten van zowel Storm als Wolverine, maar nauwelijks, net genoeg om de lezer het gevoel te geven dat die personages net zo in het duister tasten als de lezer.
peche en brett
Het verhaal gaat echt over het monster van Frankenstein dat wraak zoekt op de bloedlijn van zijn schepper. Dat leidt natuurlijk tot Baron Von Katzenelnbogen die lang geleden werd geïntroduceerd in 'Wolverine and the X-Men' #2. Dat personage heeft een beetje een Megamind-vibe die in dit nummer om hem heen wervelt, wat zowel charmant als afleidend is. Aaron slaagt erin om Von Katzenelnbogen een even uitgesproken stem te geven als elk ander personage 'Wolverine & the X-Men' #21.
Zoals de nummers van deze serie gaan, was deze het minst aantrekkelijk voor mij, maar ik vond verlossing in Nick Bradshaw die zijn knokkels aftrok. Sinds hij bij de serie is gekomen, heeft Bradshaw een enorme inspanning geleverd om pagina's te vullen met tekeningen en details. Uiteraard biedt een circus aangedreven door de hordes van de hel (letterlijk en figuurlijk) Bradshaw en zijn begeleidende schare inkers voldoende gelegenheid om indruk te maken. Oogbollen die in potten drijven en een rottende huid over de brug van de neus van het monster zijn slechts een paar details die zijn ingeklemd tussen miniatuur spatpanelen van Windrider (Storm), Iceface (Iceman), Beastmaster (Beast) en anderen. Zeker meer dan genoeg om colorist Laura Martin bezig te houden, het artwork maakt dit zeker een issue voor mij.
zijn vuur rock pale ale
'Wolverine & the X-Men' #21 begint het volgende meerdelige verhaal voor Jason Aaron en begeeft zich in een gebied dat nieuw avontuur en onvoorspelbare momenten belooft. Nu de palen voor het circus zijn ingezet, hoop ik dat Aaron de tenten kan opzetten en dat die tenten, als ze eenmaal zijn gehesen, kunnen barsten van de X-Men-actie. Voorlopig lijkt dit nummer gewoon veel informatie op te leveren en op te treden als openingsact om de aandacht van de Rubes te trekken.
