WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor hoofdstuk 139 van Attack on Titan, 'Toward the Tree on That Hill' door Hajime Isayama, Dezy Sienty en Alex Ko Ransom, nu in het Engels verkrijgbaar bij Kodansha.
Aanval op Titan fans zijn nog steeds aan het kauwen over de recente conclusie van de manga, een die heeft: voorspelbaar verdeelde mening met zijn laatste wendingen. Terwijl de ethiek van de wereldveranderende beslissingen van Eren Jeager en of zijn lot was ontijdig of voorbestemd zijn in de voorhoede van deze discussies, is het ook de moeite waard om terug te kijken en te ontcijferen hoe het antwoord op het Titan-raadsel een nieuwe vorm geeft aan wat eerder kwam. Eindes geven retrospectieve betekenis aan de verhalen die eraan voorafgingen, en hoe vreemd het ook is om te zeggen over een serie die zo verstoken is van romantiek, eeuwige liefde is het thema van het laatste hoofdstuk. Bijgevolg kan worden gezegd dat dat thema nu een groot deel van de serie als geheel definieert, ten goede en ten kwade.
Het blijkt dat Titans bleef bestaan vanwege de onsterfelijke liefde van één vrouw: Ymir Fritz' gecompliceerde toewijding aan haar man, koning Karl Fritz. Voorheen was de Grondlegger van de vloek van alle Titanen - de ongedefinieerde 'magie' die ervoor zorgde dat ze 2000 jaar lang niet echt stierf - werd verondersteld geworteld te zijn in haar status als slaaf van de koning, eerst als arbeider en vervolgens als zijn vrouw toen haar een tweede leven werd geschonken door het verwerven van de kracht van een Titan van een mysterieuze, oorspronkelijke levensvorm. De koning gebruikte haar als zowel een erfgenaam als een hulpmiddel om een groot deel van de wereld te veroveren, waardoor het Eldian Empire en Titans een onderdrukkend kwaad werden.
Wanneer Zeke Jeager vertelde een deel van deze geschiedenis tegen Armin Alert tijdens de Slag om Hemel en Aarde, sprak hij over zijn frustratie om de motieven van de oprichter begrijpen . Ymir 'stierf' voor de tweede keer om haar man te beschermen tegen een moordaanslag, waarna hij hun kinderen beval haar stoffelijk overschot te consumeren, zodat haar Titan-krachten niet verloren zouden gaan, waardoor een heel ras van mensen met het genetische potentieel om te worden Titanen daarna.
In het laatste hoofdstuk vult Eren meer van de lege plekken aan Armin in, eraan toevoegend dat Ymir Fritz fysiek werd mishandeld door Karl, en natuurlijk was hij degene die beval dat ze in de eerste plaats zou worden opgejaagd voor een klein misdrijf. Dus als hij ook onthult dat Ymir echt van haar man hield en dat die liefde haar ziel en, bij uitbreiding, haar Titan-'kinderen' aan deze wereld bond, weerspiegelt Armins schok de onze.
Voorheen kon Ymir's spirituele binding zijn verbroken door Eren die haar overhaalde om hem de volledige kracht van de Founding Titan te lenen, en haar in ruil daarvoor bevrijding aanbood. In werkelijkheid wist Eren, dankzij de vooruitziende blik van de Attack Titan die tijdens de medailleceremonie werd geactiveerd, dat zijn acties haar niet direct zouden bevrijden - maar ze zou een pad openen voor Ymir's echte verlosser om te betreden. Die redder blijkt Mikasa te zijn, wiens keuze om Eren te vermoorden aan het einde van het voorlaatste hoofdstuk uiteindelijk Ymir vrijliet, om redenen die alleen zij kende.
Het is niet verwonderlijk dat het idee van een mishandelde jonge vrouw die vrijwillig tot slaaf wordt gemaakt door haar liefde voor haar misbruiker slecht is ontvangen door sommige lezers. Het is ook onduidelijk hoe jong Ymir was toen de koning haar tot vrouw nam, en de mogelijke verdediging van 'historische nauwkeurigheid' waar het kindbruiden in middeleeuwse fantasy-fictie betreft, is zwak. Aanval op Titan is geen onbekende in controverse: zijn verwijzingen naar het Japanse imperialisme, beschuldigingen van a fascistische subtekst en zijn misleide Joodse analogie in de Onderwerpen van Ymir wierp een schaduw over zijn erfenis, maar het zou oneerlijk zijn om niet wijs op de nuances .
deschutes spiegelvijver
Het feit dat het misbruik van zijn vrouw door de koning op dezelfde pagina wordt genoemd als de onthulling van Ymirs niet aflatende liefde voor hem, maakt duidelijk dat Hajime Isayama niet het verkopen van Ymir's verhaal als een romance voor alle leeftijden. Het is precies het tegenovergestelde -- Eren karakteriseert zelfs haar gevoelens als 'pijnlijk'. Ymir bevrijden van haat voor de koning zou zijn geweest ver gemakkelijker dan haar van liefde voor hem te bevrijden, ook al begreep ze blijkbaar hoe verkeerd die gevoelens waren. Het is iets waar we maar al te goed van kunnen herkennen voorbeelden uit het echte leven van mensen die vast komen te zitten in gewelddadige relaties , waarin de logische drang om een misbruiker te verlaten conflict met een ongewenste maar onveranderlijke emotionele band met hen . De vloek van Ymir is een liefdesverhaal, maar het is noch romantisch, noch geromantiseerd.
In plaats daarvan blijft de 'willen zij, zullen zij'-dynamiek van Eren en Mikasa de langst dienende romantische lijn van de manga, zelfs als deze onbeantwoord eindigt. In een laatste emotionele uitbarsting naar Armin, Eren bevestigt eindelijk dat zijn motivaties altijd geworteld waren in zijn romantische liefde voor Mikasa, en in zijn familieliefde voor zijn andere vrienden. Het was een liefde die zo hevig werd gevoeld, dat hij letterlijk toekeek hoe de wereld ervoor brandde. Dit maakt Erens genocidale toewijding aan zijn doelbewuste zaak moreel gerechtvaardigd; het vermenselijkt en compliceert hem alleen maar als een duistere idealist in een wereld van koud cynisme.
Misschien wel de meest onproblematische weergave van liefde die het laatste hoofdstuk biedt, zijn de spookachtige verschijningen van Erwin, Hange, Sasha en andere overleden korpsleden. Als Ymirs vloek opheft, lijken deze overblijfselen Levi, Jean en Connie nog een laatste keer vaarwel te zeggen en hen in stilte te verzekeren dat ze niet langer tevergeefs stierven. Hoe Eren vanuit de schaduw hun inspanningen ook manipuleerde, de bewoners van Paradis Island vochten gewoon voor hun bestaansrecht en voor de vrijheden van degenen van wie ze hielden.
hop devil abv
In termen van het slepende mysterie waarom Mikasa, van alle mensen, Ymirs gekozen kampioen was, is liefde opnieuw het duidelijkste antwoord. Net als de oprichter was Mikasa een vrouw die, tegen beter weten in, toegewijd was aan een man die afschuwelijke wreedheden beging - het belangrijkste verschil tussen hen was dat Mikasa bereid was die liefde op te offeren om de wereld te redden. Om deze reden wordt het duidelijk dat de 'Jij' in de titel van het eerste hoofdstuk, 'Aan jou, 2000 jaar vanaf nu' altijd Mikasa was, in wie Ymir zowel gemeenschappelijkheid als kracht zocht; misschien zelfs zelfverwerkelijking.
Om dat te zeggen Aanval op Titan is een verwrongen liefdesverhaal maakt het niet minder horror, en misschien is de grootste horror van alles nu te weten dat Titans, gevormd en gestuurd door Ymir om een wereld te verwoesten waaruit ze niet kon ontsnappen, de aardse manifestaties waren van al haar zelfmedelijden. Liefde hield haar gevangen, maar uiteindelijk bevrijdde liefde haar.
