De volgende Vuur embleem game moet voor inspiratie buiten Europa kijken. De tactische RPG-serie is een van Nintendo's grootste intellectuele eigendommen. Maar gedurende zijn 30-jarige geschiedenis zijn de games grotendeels in het rijk van de westerse fantasie gebleven.
De franchise gaat nog steeds goed en geniet meer kritisch en commercieel succes dan ooit tevoren. Helaas recyclen de verhalen genoeg ideeën en referenties dat de middeleeuwse setting zijn glans begint te verliezen. Hoewel er een aantal meer diverse culturen zijn verkend, moet er nog een volledige serie aan hen worden gewijd. Dit is een flagrante gemiste kans, een die de volgende game moet corrigeren.
Ondanks dat het in Japan is ontwikkeld, Vuur embleem 's werelden zijn altijd geworteld in de Europese mythologie. Het terugkerende verhaal van een drakendodende held is een klassiek beeld uit de westerse folklore, en veel van zijn personages en artefacten delen namen met die van het continent. Dit zijn vaak symbolische referenties, zoals wapens genaamd Gungnir en Mjölnir, maar ze bieden soms cruciale inzichten in de cast van elk spel. De hoofdpersoon van de vierde game, Sigurd, bijvoorbeeld, volgt een reis met veel parallellen met zijn Germaanse naamgenoot. Dergelijke toespelingen kunnen worden gebruikt om een verhaal te verrijken door het een gevoel van legendarische gravitas te geven.
De recente referenties van de serie geven echter aan dat de genoemde folklore bijna op is. Er zijn nog steeds slimme culturele knikken, zoals een gepaarde set wapens die een legendarische tweeling voorstellen, maar andere, zoals het samenwerken met Excalibur met een zwaard genoemd naar een koe, lijken bizar willekeurig. Thor's hamer is vier keer opnieuw ontworpen, met weinig consistentie tussen incarnaties, en Vuurembleem: Drie Huizen ging zelfs zo ver dat hij meerdere relikwieën verzon. In een vacuüm is dit geen slechte zaak. Mythologieën werden immers door de geschiedenis heen voortdurend herschreven en opnieuw geïnterpreteerd. Het roept gewoon de vraag op waarom de serie in Europa moet blijven als het de wereld daarbuiten zou kunnen verkennen voor verser materiaal.
Sommige games in de serie hebben dit geprobeerd. De Game Boy Advance-titels introduceerden fanfavoriet Lyn, wiens mensen waren gebaseerd op die van de Centraal-Aziatische steppe, maar haar vaderland speelde geen rol in het hoofdverhaal. De game concentreerde zich in plaats daarvan op haar Europese bondgenoten Eliwood en Hector, terwijl haar verhaal volledig kon worden overgeslagen bij herhaalde playthroughs.
Fire Emblem Fates was ambitieuzer, waardoor spelers de Europese Nohrians of de Japan-geïnspireerde Hoshidans gedurende een volledige campagne konden ondersteunen. Helaas heeft het zich aan beide kanten niet voldoende ontwikkeld. Het grootste deel van zijn wereldbouw zat achter DLC of werd gewoon niet geleverd. Het is veelzeggend dat, in een franchise die bekend staat om het uitwerken van de geschiedenis van elke spelwereld , lot kon niet eens een naam bedenken voor de setting.
Zelfs Drie Huizen viel ten prooi aan dit probleem. Hoewel het in veel opzichten een fenomenale prestatie is, vanwege de vier campagnes en fantastisch gerealiseerde personages, is het spel sterk gericht op het westelijke land van Fódlan. Dit is logisch voor de verhalen van personages die zich bezighouden met zijn politiek, maar niet voor degenen die zijn grenzen willen doorbreken. Vooral de route van Claude worstelt hiermee. Voor een personage met zulke belangrijke banden met het Almyra-thema uit het Midden-Oosten, is het teleurstellend dat de speler dit land waar hij zo van houdt nog nooit ziet.
Vuur embleem is niet de eerste franchise die dergelijke fouten maakt en het zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn. Als de volgende game Europa echter gewoon zou verlaten om inspiratie op te doen in een ander deel van de wereld, zou het het probleem kunnen gaan corrigeren en het goede voorbeeld geven. Het Westen kent veel boeiende verhalen over helden en draken, maar daarin is het zeker niet uniek.
Perzische mythologie spreekt over Zahhak, een door slangen vervloekte heerser die is verslagen door de held Fereydun, wiens afdaling in de duisternis perfect past bij Vuur embleem andere gevallen koningen. Apophis, de kosmische slang van het oude Egypte, is meer een existentiële bedreiging dan de serie gewend is, maar zijn brute kracht zou de meest bedreigende vijand tot nu toe kunnen zijn. Draconische Afrikaanse wezens, zoals de regenboogslang Ayida-Wedo en chimerische Kirimu, zijn heel anders dan Vuur embleem 's gebruikelijke wyrms, maar dat op zich zou elk spel op basis van hun legendes kunnen helpen om zich te onderscheiden van de rest.
Het is niet alleen het verhaal dat kan profiteren van een verschuiving van locatie. Vuur embleem De traditionele RPG-klassen, zoals de krijger en de paladijn, zijn net zo iconisch geworden als het titulaire artefact. Hun gameplay-rollen zijn echter nauwelijks veranderd in de 30 jaar sinds de franchise begon.
Hoewel het logisch is dat sommige eenheden universeel aanwezig zijn, zoals boogschutters en genezers, kan het nodig zijn om buiten Europa te verhuizen. meer unieke vechters , wapens en karaktertypes om de formule van de serie op te schudden. Sommige zouden gemakkelijk in de bestaande gameplay passen, zoals de Perzische Cardaces, terwijl andere, zoals oorlogsolifanten, een overvloed aan nieuwe tactische mogelijkheden zouden kunnen introduceren. Om nog maar te zwijgen van meer fantastische eenheden, die magie kunnen gebruiken die uniek is voor de gekozen regio of de strijd aangaan op mystieke bergen die de serie nog niet heeft gezien.
Vuur embleem is nu populairder dan ooit tevoren en een andere game in een westerse setting zal daar waarschijnlijk niets aan veranderen. Maar gezien hoe geliefde personages als Lyn en Claude zijn, is er geen reden waarom zulke helden zelf geen spel zouden kunnen dragen. Het is niet nodig om steeds dezelfde epische gedichten te remixen met letterlijk een hele planeet om inspiratie uit te halen. Met de serie die sindsdien een multiversum heeft opgebouwd: Ontwaken , zou het zonde zijn om de meer diverse werelden niet te verkennen. Het vuur brandt nog steeds fel, maar het kan geen kwaad om iemand anders de fakkel te laten dragen.
