Tijd om die te halen karakter creatie sappen gaan. Samen met een breed assortiment aan monsteropties om een nietsvermoedend feest te beginnen dat de helft van het boek uitmaakt, Tome of Foes van Mordenkainen heeft een aantal nieuwe alternatieven en gloednieuwe races om te voldoen aan de behoefte om in elke speler gloednieuwe personages te creëren.
Maar welke zijn de moeite waard om het oude eruit te halen? Spelershandleiding en pen op papier zetten om er spelerspersonages van te maken? Welke van de nieuwe rassen zijn blindgangers? Welke van de alternatieve rassen zijn dekhengsten? En wat is de tijd van een speler precies waard? Tijd om het boek open te breken en ze van beste naar slechtste te beoordelen.
7Alle Tiefling-subrassen
Toegegeven, er zijn verschillende leuke spins op het gebruikelijke Tiefling-archetype gevonden in de Spelershandleiding, inclusief verschillende verhogingen van de vaardigheidsscore en wat aangeboren magie, afhankelijk van met welke Lord of the Nine Hells het Tiefling-subras een relatie heeft. Het enige probleem komt vanuit een rollenspelperspectief.
Simpel gezegd, er is hier gewoon niets dat rechtvaardigt om ze anders te spelen dan elke andere Tiefling. Afgezien van de vaardigheidsscores en andere gameplay-verschillen, is er slechts een korte blurb over de Lord of the Nine Hells waarmee ze zijn verbonden. Geen vermelding van eventuele culturele of regionale verschillen te vinden.
6Zee Elfen
De op één na laatste op de lijst, maar eerst als het gaat om de coolste foto van het boek. Helaas werd niet dezelfde inspanning in de race gestoken.
Zoals alle Tiefling-subrassen ervoor, hebben ze slechts een kleine flaptekst over zichzelf in het handboek. In plaats van enige culturele, maatschappelijke of regionale verschillen, leken ze een verhoging van de vaardigheidsscore, een zwemsnelheid en een paar andere vaardigheden te hebben gekregen om een statistisch blok te maken en noemden het toen een dag. Geen enkele hoeveelheid mooie foto's kan daarvan afleiden.
5zagen
Gith komt in twee smaken die net zo goed vervormde spiegels van elkaar kunnen zijn. Githyanki is een extreem ras van vernietigers die blinde gehoorzaamheid bieden aan hun lichkoningin, wat vaak leidt tot een leven van strijd als brute krijgers. De Githzerai trainen hun geest net zo vaak als de Githyanki hun lichaam. Vaak worden ze filosofen en missionarissen.
De dichotomie tussen beide alternatieve psionische rassen is op zijn zachtst gezegd intrigerend. De ene kant van de medaille is meer in de trant van felle en meedogenloze krijgers, en de andere lijkt te streven naar de rol van geleerden die ervan genieten het geloof te verspreiden. Beide bieden veel mogelijkheden voor rollenspellen, alleen en met elkaar.
4Diepe kabouters
Ook wel bekend als Svirfneblin, zijn Deep Gnomes de chagrijnige, partypooper-neven van het typische Gnome-ras. Gevuld met een gevoel van pragmatisme om eigenzinnigheid te vervangen, besteden ze vaak hun tijd aan het overleven van de verschrikkingen van de Underdark voor die zoete kans op de schat die het bevat. In een ander schril contrast met hun Gnome-broers, zijn ze vaak asociaal van aard en komen ze alleen echt samen om te overleven.
Ze worden geleverd met een mooi stat-blok en een paar handige trucs, zoals voordeel bij stealth-controles op rotsachtig terrein en ondergronds, maar wat hen echt over de streep trekt, is hun exclusieve prestatie. Met Svirfneblin Magic kunnen ze naar believen non-detectie casten en kunnen ze de spreuken Blur, Blindness/Deafness en Disguise Self gebruiken na elke lange rustperiode.
3Shadar-Kai
Nog een van de nieuwe elf-subrassen. Shadar-Kai zijn elfen als ze emotieloos en lelijk waren. Met andere woorden, ze zijn de elfjes die helemaal niet op elfjes lijken. (Hoewel sommigen hun schoonheid terugeisen om het vuile werk van hun godin te doen.) Door een combinatie van dienstbaarheid aan de Ravenkoningin en het leven in de Underdark, zijn ze donkere schaduwen van hun normale broers en zussen.
Ze zijn sterker dan de meeste elven, ze hebben een +1 voor constitutie en een natuurlijke weerstand tegen necrotische energie. Bovendien kunnen ze zich gedragen als Nightcrawler. De soort kan na elke lange rust een keer tot tien voet teleporteren. Op het derde niveau wordt het nog beter en biedt het weerstand tegen alle schade na elke teleport voor een volledige beurt.
tweeDürger
De donkere dwergen van kerkers en draken. Ze verwerpen wat zij beschouwden als de loze beloften van Moradin en leiden een leeg leven van arbeid die kwantiteit verkiest boven kwaliteit. Hun hebzucht en arbeidsethos laten hen nooit tevreden, ongeacht hoeveel ze creëren of bezitten. Het zijn hersenloze radertjes in hun rassen om verder te overleven. Het ergste is nog dat ze alleen met mate drinken. Het engste verschil tussen hen en gewone dwergen.
Ze zijn waarschijnlijk een van de best gedefinieerde rassen in het boek. Ze zouden zelfs nog hoger op deze lijst staan als ze geen gevoeligheid voor zonlicht zouden hebben die alle aanvals- en waarnemingsrollen benadeelt terwijl hun doelwit in direct zonlicht staat. Het is een verlammend nadeel in bepaalde campagnes.
1eladrin
Eladrins komen het dichtst in de buurt van de vroegste elvenvoorouder die elven hebben. Ze zijn misschien een beetje vastgelopen, maar hun connectie met de Feywild, hun wispelturigheid en hun lichamen en houdingen die verband houden met de seizoenen, bieden volop mogelijkheden voor rollenspellen.
In feite speelt hun vermogen om te transformeren in seizoensgebonden versies van zichzelf ook in hun mechanica. Als de Shadar-Kai de wezens zijn die 's nachts 'Bamf' gaan, zijn Eladrin degenen die op elk moment van het jaar 'Bamf' zijn. Hun teleportatiemagie verandert afhankelijk van het seizoen dat ze momenteel vertegenwoordigen. Dit leidt tot leuke functies zoals het charmeren van een tegenstander of het teleporteren van andere wezens in hun plaats.
